Τα αυτονόητα που λείπουν..

Μια νέα μέρα, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για εμάς το "σιτεμένο"...ζευγαράκι για να καλωσορίσουμε τα παιδιά μας από την Αθήνα, πριν κοιμηθώ μετρώ τη λίστα μου για να δω αν λείπει κάτι από αυτά που θέλω να έχω γι' αυτούς. 
Συγχρόνως κάνω τα μαθήματα μου, τις υποχρεώσεις μου για ζωγραφική και ο άνδρας μου αγκομαχάει για τα φαγητά που του κάνω ( λαδερά) οπότε σήμερα έμεινε σπίτι για να κάνει ότι επιθυμεί αρχίζοντας από..χορτόπιτα για τις τρεις φίλες μου που θα έρθουν.
Πάντως χθες φίλοι μου έφτιαξα μόνη μου όσο έλειπε ένα ψωμάκι..μούρλια κι εκείνος μου είπε: "Η τύχη του πρωτάρη!!"( ζήλια παιδάκι μου...ζήλια!)
Δεν έχω να κάνω πολλά φέτος, δεν έχω πλέον τη παλιά μου διάθεση και δύναμη όμως θα φροντίσω όσο μπορώ να είναι μία οικογενειακή γιορτή το Πάσχα έστω και αν δεν θα θυμίζει τις παλιές μου μέρες. 
Έτσι είναι φίλες μου..τώρα σκέπτομαι και κατανοώ τη μητέρα μου όταν μεγάλωσε που τότε αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να μην έχει τη διάθεση  για πράγματα που πάντα τα αγαπούσε.
Βέβαια η όλη κατάσταση γύρω μου με θλίβει, ξέρω οικογένεια που της λείπουν τα...πάντα , ξέρω μητέρα  που δεν είχε να δώσει γάλα το παιδί της, γειτόνισσα χωρίς ρεύμα...Μία γιαγιά προχθές που πλησίασε τον άνδρα μου στη λαϊκή και  του ζήτησε με..ντροπή να της ψωνίσει λίγα φρούτα..ντρέπομαι φίλοι μου και θλίβομαι γιατί δεν μπορώ να προσφέρω περισσότερα από αυτά που μπορώ πλέον.
Σας λέω και σας εύχομαι καλή μέρα..κάθε πρωί..προσεύχομαι να είναι για όλο το κόσμο μα ξέρω πως αυτό είναι αδύνατον και..πονάω γι' αυτό. Είναι φοβερό να νοιώθεις τύψεις επειδή εσύ έχεις τα..αυτονόητα ενώ γύρω σου και αυτά σε πολλούς πλέον λείπουν.
Κακή συντροφιά για σας σήμερα μάλλον..μα συγχωρέστε με γι' αυτό. Έτσι είμαι εγώ..λέω πάντα ότι σκέπτομαι, ότι με ενοχλεί, ότι με κάνει να δακρύζω και να θέλω να πω.
 Σήμερα θα πάω το πρωί για λαμπάδες για τα λίγα παιδάκι που έκανα λίστα ότι δεν έχουν ούτε αυτό, θα μου πείτε..λαμπάδα; πάρτου γάλα..Φροντίστε τα παιδιά γύρω σας..να έχουν τα αυτονόητα..
Σκέπτομαι τη μικρή μου ηλικία που περίμενα την λαμπάδα με το λουλούδι και το φιόγκο, το βελούδινο μου φορεματάκι,τα λουστρίνια παπουτσάκια , το Πασχαλινό μου κόκκορα που είχε το σώμα του σαν αυγό και μέσα του έκρυβε σοκολατάκια. Τα παιδιά θέλουν αυτές τις μικροχαρές για να θυμούνται όταν ..γεράσουν σαν κι εμένα.
Το καφεδάκι μου τελείωσε, δίπλα μου οι ανεμώνες που μου έφερε χθες ο άνδρας μου και με κάνουν να σκέπτομαι ότι όσο υπάρχει αγάπη και τρυφερότητα υπάρχει ελπίδα κι εγώ είμαι ευτυχής ακόμα και με αυτή τη σκέψη.
Αχτιδένια φιλάκια.