Το παλιό κάτι..νέο!

Είναι που ο Δημήτρης μου πήρε την απόφαση να βάλει μπρος στην ανακαίνιση που σχεδιάζαμε για το τροχόσπιτο.
 Όταν λέμε ανακαίνιση το εννοεί ..ισοπεδώνει τα πάντα, γιαπί φίλοι μου..χαμός!
Τα σχέδια που κάνει πολλά κι εγώ τον φρενάρω με τη ρεαλιστική πλευρά μου θυμίζοντας του τον οικονομικό παράγοντα που σε τέτοιες περιπτώσεις παίζει βασικό ρόλο. 
Βέβαια ξέρω ότι στο τέλος θα τα κάνει όπως τα θέλει μα εγώ κάνω το καθήκον μου για να του τραβήξω λίγο τα γκέμια πριν ξεσαλώσει!
Όπως καταλαβαίνετε έβγαλε τόσα ντουλαπάκια και καπάκια από εκεί μέσα  που εγώ ..πανηγύριζα γιατί τα έβλεπα κι όλας σαν διάφορα κανδράκια για τα ιδρύματα και τα μπαζάρ μου!
Έτσι σήμερα άρχισα κι όλας το ένα και το τελείωσα άρον άρον η ..βιαστική !
ΛΟΙΠΟΝ:
Μια φορά λοιπόν κι ένα καιρό ήταν ένα καφέ καπάκι από..ντουλαπάκι τοίχου!

Το έτριψα και το έβαψα με σπρέι δύο αποχρώσεων αφήνοντας ελαφρά σαν κάποια διαφάνεια μία ελαφριά καφέ χροιά από τη βάση του.

Μου έσπασαν τα νεύρα οι ενώσεις του ξύλου που φαινόντουσαν, ο ξυλόστοκος μου είχε τελειώσει κι εγώ καιγόμουν να δοκιμάσω να το κάνω όπως το σκέφτηκα. Μία κρεμάστρα για τα κλειδιά ! 
Έτσι σκέφτηκα να φτιάξω με πηλό μία μικρή ανοιξιάτικη σύνθεση στις γωνίες του.

Μια καλημέρα να τη βλέπει όποιος παίρνει τα κλειδιά το πρωί φεύγοντας..

Λίγα ανθάκια λεπτά στις άκρες και στη μέση..

Και..έτοιμο αφού πρώτα τρύπησα και βίδωσα τα τέσσερα γαντζάκια για τα κλειδιά!

Για αρχή..καλό μου φαίνεται..τώρα με τόσα καπάκια μάλλον θα γλυτώσει από μένα ο καλός μου και τα "ΜΗ" που του λέω γιατί θα ζωγραφίζω για καιρό επάνω σε αυτά. !!!!
Αχτιδένια φιλάκια!