Γιορτή μπορεί να είναι ...

Είναι μια μέρα χαράς για μας..η Ειρήνη μας έρχεται από την Αθήνα να μας δει , το έχει πια καθιερώσει τουλάχιστο κάθε 2 μήνες και όπως καταλαβαίνετε είναι γιορτή για τον άνδρα μου κι εμένα. 
Ποτέ δεν το λέμε όμως τα τελευταία χρόνια η ζωή  εντελώς βέβαια φυσικά πήρε το δρόμο της για τα κορίτσια μας. Έχουν τα σπίτια τους, τους άνδρες τους, τα παιδιά..το κόσμο και τις υποχρεώσεις τους, μπορεί να τα βλέπουμε, να τα επισκεπτόμαστε όμως φίλοι μου δεν είναι το ίδιο σας διαβεβαιώ..
Μας λείπει η..φασαρία τους, η φωνή τους στο σπίτι, η οικογένεια ολόκληρη, τα γεμάτα τραπέζια στις γιορτές ιδιαίτερα όταν ζούσαν και οι γονείς και οι θείοι μου.
 Το λευκό χειροποίητο κεντημένο τραπεζομάντηλο των γιορτών, τα κρυστάλλινα ποτήρια , τα ασημένια μαχαιροπειρούνια  της γιαγιάς, τις μεγάλες πιατέλες  γέμιζαν το τραπέζι και όλα εκείνα τα μικρά διακοσμητικά σε κάθε κάθισμα.
 Εικόνες που έμειναν σε φωτογραφίες σε κάποιο από τα αμέτρητα άλμπουμ στη ντουλάπα..στη ψυχή μας..
Θυμάμαι με γέλιο το παππού μας που μετρούσε τα άτομα στο τραπέζι αν ήταν ..13 σαν προληπτικός που ήταν γιατί συνήθως ήμασταν 12!!!
Τώρα ήμαστε εμείς στην ηλικία των γονιών μας, το τραπεζομάντηλο έγινε ένα  λευκό μα..πλαστικό για να το καθαρίζω εύκολα , τα κρυστάλλινα ποτήρια απλά καθημερινά αφού τα..σπάζω, το τραπέζι το ίδιο που άνοιγε και γινόταν τεράστιο έφυγε αφού καταργήσαμε τη τραπεζαρία!!!!
 Όλα πιο απλά..εκείνο που έμεινε είναι η απέραντη αγάπη μας γι' αυτά, η λαχτάρα μας στη σκέψη τους, ο μικρός χαμός στη κουζίνα όταν έρχονται, όταν μπορούν πια, μέσα στις δικές τους ανάγκες και φροντίδες. 
Τι σας λέω τώρα..είναι από τις στιγμές που οι αναμνήσεις σε γεμίζουν από κάθε μεριά..σε λίγο ο άνδρας μου φεύγει στο αεροδρόμιο να πάρει το κορίτσι μας..
Έρχεται λοιπόν η Ρηνούλα μας και από μέρες οργανώνουμε πρόγραμμα αν και είναι δυστυχώς από αυτές που τρώνε ελάχιστα ( ποιον έμοιασε βρε παιδάκι μου; ) ο Δημήτρης μου είπε πριν λίγο μαγειρεύοντας.: 
- Μου έλειψε..μου λείπει ...
-Και σε μένα λείπει αγάπη μου μα..αρκεί που είναι ευτυχισμένη..αυτό πρέπει να μας είναι αρκετό.
-Βάλε μουσική, βάλε Πάριο που μου αρέσει..και κοίτα  πες τους το..τη Καθαρά Δευτέρα τους θέλω όλους εδώ ..όλους..δεν ακούω δικαιολογία..
-Δημήτρηηηηηη!!Άσε τα φαγητά και φύγε για το αεροδρόμιο..κοντεύει 2 η ώρα..αχ! άσε πια τις κουτάλες.
-Φεύγω μα μη μου κάψεις το φαγητό στο φούρνο..αλίμονο σου!
Μάπετ Σόου πια φίλοι μου μα..μας αρέσει!
Αχτιδένια φιλάκια!
-