Παλεύοντας με καταστάσεις..

                                                    
Σκέφτηκα να σας βάζω πια μία Χριστουγεννιάτικη εικόνα από αυτές που κατά καιρούς κρατώ γιατί ξυπνούν μέσα μου εκείνο το..παιδί που σας έλεγα. Εκείνο που έκαμνε σαν τρελό και παρακαλούσε για να στολίσει το δένδρο νωρίτερα.
Δεν ξέρω αν τελικά στολίσω φέτος, περνάω όπως σας είπα μία δύσκολη φάση και το μόνο που με "δένει" με τις γιορτές είναι το εργαστήρι μου που είναι πλημμυρισμένο από χρώμα και κορδέλες, υλικά και ..σχέδια.
Σήμερα πήρα τη 3η κάρτα και αρχίζω να νοιώθω τύψεις που εγώ ακόμη δεν έστειλα κάτι. 
Όμως φανείτε επιεικείς μαζί μου γιατί με τόσα που μου συμβαίνουν το να σταθώ στο ταχυδρομείο τόση ώρα όπως στάθηκα σήμερα μου είναι φοβερά κουραστικό. Να φανταστείτε ότι πήγα στις 8 το πρωί για να μη  έχει κόσμο και πήρα το νούμερο..98!!!!!!!!!!!
Η Κλώντη "παλεύει" και πραγματικά την θαυμάζω πιστέψτε με. Το Σάββατο την πήρα μαζί μου στο τσαντάκι της στη Βεργίνα που πήγα να παραδώσω στη Πρωτοβουλία τα όσα έκανα και μετά στη Σκύδρα στη συννυφάδα μου που μας περίμενε για μεσημέρι.
 Όπως είπα στον άνδρα μου σίγουρα ήταν το τελευταίο ταξίδι της μαζί μας. Βγήκε ελάχιστες φορές από τη τσαντούλα της αυτή που κάποτε χοροπηδούσε στα χόρτα και τα λαγκάδια.
Όταν γυρίσαμε ήταν πλέον σε κακή κατάσταση , βαλάντωσα στο.. κλάμα ..και ήμασταν έτοιμη πια να την αποχαιρετίσουμε.
 Σχεδόν δεν κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ ακόμη και ο Δημήτρης ήταν πλέον σίγουρος ότι δεν θα έβγαζε τη νύχτα. Κάποια στιγμή μου είπε όταν χωνόμουν στην αγκαλιά του να κλάψω..
- Δεν υπάρχουν πια θαύματα γι 'αυτή κορίτσι μου, μη κλαις να είσαι έτοιμη. 
-Το ξέρω και είμαι..έτοιμη..άσε με να κλάψω..
Το πρωί το..θαύμα Κλώντη όμως πεισματικά μας απέδειξε ότι η λέξη "πολεμίστρια¨της αξίζει δικαιωματικά. Να φανταστείτε ότι ο άνδρας μου δεν έφυγε στο κτήμα νωρίς το πρωί για να την "πάρει"  μαζί του ...Σκεφτήκαμε ακόμη και να μη βάλουμε την ινσουλίνη αφού ήταν σχεδόν αναίσθητη ...όμως την έκανα τελικά...
Και ξάφνου εκεί που πίναμε το καφέ μας βλέπουμε τη κουβερτούλα της να ανασηκώνεται και να έρχεται κοντά μας κοιτώντας μας στα μάτια.
-Εκείνο το..δεν υπάρχουν πια θαύματα..το επιμένεις ακόμη; του λέω..
Έφαγε έστω και λίγο, βγήκε στο μπαλκόνι και γάβγισε στη..γειτόνισσα που μιλούσε με μία άλλη ..κι εμείς την κοιτάζαμε και δεν το πιστεύαμε.
Βέβαια δεν τρέφω  ελπίδες γιατί δυστυχώς είναι καρκίνος και δεν έχουμε ελπίδες , όμως θαυμάζω αυτή τη δύναμη που έχει μέσα της και που αφήνει κατάπληκτο ακόμη και το γιατρό.. Έχει μείνει μία..σκιά φίλοι μου, ευτυχώς δεν πονάει, δυστυχώς τρώει ελάχιστα και αυτό με ειδική ένεση τροφής όμως..πεισματικά στέκεται όρθια σε όλα αυτά  πολεμάει με τα ανίκητα...
Αυτή είναι η ..κατάσταση και ξέρω ότι ίσως μερικοί θα πείτε ότι κάνω φθορά στον εαυτό μου με όλα αυτά.. Ναι ..την κάνω..μα δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς..δεν θα εγκατέλειπα ποτέ κάποιον που αγαπώ, θα έκανα τα πάντα έστω και εις βάρους μου .
Γι' αυτό συγχωρείστε με που φέτος δεν έστειλα ακόμη κάρτες αν και από..σχέδια είχα πολλά. Οι διάφορες καταστάσεις αλλάζουν τα "θέλω" μας και τα " όσα μπορώ" παίρνουν τη πρώτη θέση.
Σας εύχομαι μία καλή εβδομάδα με πραγματική αγάπη για σας.
Αχτιδένια Φιλάκια!