Μία δύσκολη μέρα σήμερα φίλοι μου σε πολλές πλευρές της. Η Κλώντη κρατιέται στη ζωή από χθες με δυσκολία και μόνο οι καθημερινές 4 ενέσεις του γιατρού κάθε πρωί και ο ορός μαζί με το..πείσμα της να "μείνει" κάνουν τα ματάκια της να μας κοιτούν και τη γλωσσίτσα της να μου γλύφουν τα χέρια. Είμαι χάλια..δεν θα πω ψέμματα..
Μετά ο οδοντίατρος στις 12-30 που δεν μπορώ να αποφύγω αυτές τις μέρες και η ένεση του που μου προκάλεσε μία κρίση στη Πάρκινσον και τη πίεση μου στα ύψη.
Πάει..πέρασε..είπαμε..δεν γονατίζουμε..προχωρούμε..
Όταν περνάς τέτοια ζεις τη κάθε στιγμή ..χαίρεσαι που η Κλώντη σηκώθηκε μόνη της και ήπιε νερό, που δεν θυμάσαι που έβαλες πάλι τις μπαταρίες για το τηλεκοντρόλ..που έκαψες το ρύζι γιατί ξεχάστηκες στη ζωγραφική..που ανακάλυψες σε ένα συρτάρι παλιές φωτογραφίες!
Είναι η μητέρα μου στο κέντρο..νεαρή γιατρός τότε στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος , το σημερινό Παπανικολάου....πριν 54 χρόνια η φωτογραφία .Χριστούγεννα, η μητέρα μου εφημέρευε και έβγαλε αυτή τη φωτογραφία με τις νοσοκόμες της .
Πολλές θύμησες και πολλή συγκίνηση..βλέπετε η μητέρα μας μας μαθαίνει πολλά μα δεν μας μαθαίνει πως να ζούμε ..χωρίς αυτήν!
Αχτιδένια φιλάκια!
8 σχόλια:
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά!!
Αγάπες μου,
Κι εγώ σας στέλνω αγκαλιές, θα το ξεπεράσουμε κι αυτό.
Έλα Αχτιδούλα, ξέρεις εσύ. Ούτε από κρίσεις Πάρκινσον φοβερίζεσαι ούτε η Κλώντη από τις δικές της κρίσεις.
Περιμένω με αγωνία αύριο το πρωί τα καλά νέα και των δυό σας.
Σας φιλάω και σας νοιάζομαι.
Κι Αυτό θα περάσει Αχτίδα !!!!! Έχεις δίκιο για τις μητέρες..... αλλά τι να κάνουμε, η ζωή συνεχίζεται κι εμείς πρέπει να αντέχουμε τα πάντα και να πορευόμαστε !!! Σου στέλνω μια αγκαλιά και τα φιλιά μου !!!!
Αχτιδούλα της καρδιάς μου, κάθε σου ανάρτηση μπαίνει στη καρδιά μου και θέλω να σε αγκαλιάσω έστω και από μακριά.
Μια μεγάλη σφιχτή ζεστή αγκαλιά για όλους σας. Θα περάσει κι αυτό, είμαι σίγουρη. Αύριο όλα θα είναι καλύτερα. Φιλιά. Σοφία
Ευχομαι όλα να περάσουν γρήγορα και να έχετε καλό μήνα και καλές γιορτές!
Αυτές οι παλιές φωτογραφίες μας πλημμυρίζουν νοσταλγία...
Φιλιά σε όλους και καλή δύναμη!
Λυπάμαι πολύ για την Κλώντη σας, όποιος είχε ποτέ σκυλάκι καταλαβαίνει τον πόνο που αισθάνεσαι όταν χάνεις το άλλο σου μισό, ακόμα κι αν αυτό έχει ουρά. Κάποτε διάβασα ότι τα σκυλάκια έρχονται σε αυτόν τον κόσμο γνωρίζοντας το πιο σημαντικό πράγμα ενώ εμείς παλεύουμε χρόνια να το μάθουμε και να το δείξουμε: την αγάπη. Και γι'αυτόν τον λόγο τα σκυλάκια δεν χρειάζεται να ζήσουν τόσο όσο εμείς. Να είστε δυνατή, προσφέρατε σε ένα αγγελουδάκι με ουρά την καλύτερη ζωή που θα μπορούσε να έχει και κάνατε ό,τι ήταν δυνατό για να την απαλύνετε προς το τέλος της. Λυπάμαι για τη θλίψη σας.
Θέλουμε να μάθουμε νέα σας. Πώς είστε με το κρύωμα; Και η Κλώντη; Πώς είναι;; Αν μπορείτε ενημερώστε μας. Καλημέρα και καλή βδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου