Αποχαιρετώντας το κοριτσάκι μας..

Μόλις πριν λίγο αποχαιρέτησα το κοριτσάκι μας την Ειρήνη που γέμισε πάλι τη ζωή μας αυτό το 3ήμερο. Βέβαια πρέπει να πω πως έγινε η σχετική μάχη στην αρχή για το που θα μείνει ανάμεσα σε μας και την άλλη κόρη μας την Ιωάννα που την ήθελε κοντά της μα..επικράτησα λόγω..μητρικής αγάπης και την υπόσχεση ότι την επόμενη φορά θα μείνει σ' εκείνη!
 Ο Δημήτρης ήταν πανευτυχής με τη κορούλα του ( της έχει αδυναμία και ας μη το παραδέχθηκε ποτέ) και απειλούσε τον άνδρα της από το τηλέφωνο ότι...θα την κρατήσει! Κάποιο βράδυ η κόρη μας επάνω στη κουβέντα μας είπε:
- Αχ! τον επιθύμησα το Νίκο μου ..μου λείπει..και ο άνδρας μου ήταν απαρηγόρητος!
-Σε τηλεφωνεί 10 φορές την ημέρα και σου λείπει;
Τι εγωιστές γινόμαστε οι γονείς μερικές φορές, η αγάπη μας κάνει να ξεχνάμε τα δικά μας χρόνια, το τι αφήσαμε πίσω μας χωρίς δεύτερη σκέψη, ο άνθρωπος μας γίνεται τότε πρώτος και οι γονείς πρέπει να ξέρουν πότε να παίρνουν τη δεύτερη.
-Παλιοεγωιστή..του είπα, ξέχασες που με πήρες στο Βέλγιο χωρίς να το σκεφτείς..χωρίς κι εγώ να το σκεφτώ..χωρίς να μας λείψει κάτι γιατί..είχες εμένα και είχα εσένα..σειρά τους λοιπόν..
Έφυγε λοιπόν , αυτή τη στιγμή που γράφω την έχει συνοδέψει στο σταθμό ο μπαμπάς της .
Πήρε μαζί της τους πίνακες που της έκανα, τα γλυκά της αδελφής της  και ότι άλλο της ετοίμασα για δωράκια να δώσει και γυρίσαμε στην καθημερινότητα μας που την γεμίζω με τα στολίδια που ετοιμάζω και τα μικρά πακέτα για τα μπαζάρ. 
Η Κλώντη ευτυχώς μας βοήθησε με τη καλή της κατάσταση αυτές τις μέρες και απόλαυσε τα χάδια της Ειρήνης με νωχελική ικανοποίηση.
Νοιώθω πολύ όμορφα, γέμισα τις μπαταρίες με ..αγάπη και αναμνήσεις..και νάμαι φίλοι μου με..Αχτιδένια φόρα και πολλά Αχτιδένια φιλάκια για σας!