Η ομορφιά της Κυριακής.

Η Κυριακή μας όμορφη ξεκίνησε με   κρύο, συνεχίστηκε με..ήλιο και κατέληξε σε κρύο πάλι!!! Τι να πω με αυτό το καιρό ...τι να πω!!!
 Τώρα πια πηγαίνουμε στο κτήμα κάθε Τετάρτη και Κυριακή μόνο για να δούμε το Κανέλλο και τα γατιά μας, να ελέγξουμε τις τροφές τους , να χαιρετήσω τους γείτονες και να κλαδέψει ο Δημήτρης τα δενδράκια του. Κάποια στιγμή έκανε τόση ζέστη που δεν ήξερα τι να..βγάλω και λίγες μόνο  ώρες μετά δεν ήξερα τι...να βάλω!!! Η Κλώντη μας μαζί μας, η κατάσταση της στάσιμη μα σε γενικές γραμμές καλή. Την περνάει στην αγκαλιά μου ή στο πεζούλι εκεί που πέφτει ο ήλιος και τη ζεσταίνει. Δεν τρέχει πια, όμως δεν γκρινιάζει, υπομένει τις περιποιήσεις μου , τις ινσουλίνες και τα χάπια υπομονετικά και κοιτάζει τον άνδρα μου μες στα μάτια γιατί εκείνος κρυφά τις δίνει κάποιες λιχουδιές όταν δεν..βλέπω.
Φύγαμε νωρίς το μεσημέρι..απογευματάκι (!!!) γιατί ένα μήνυμα δελεαστικό στο κινητό μου από την Κόρη μας την Ιωάννα μου έλεγε ότι με περιμένει στο σπίτι της Χαλβάς Φαρσάλων που έφτιαξε και τον λατρεύω.
Όταν πήγαμε εκεί η εικόνα ήταν λες και βγήκε από σελίδα παιδικού βιβλίου..4 παιδάκια..4 φωνούλες..4 προσωπάκια και εκείνο το..γιαγιά..παππού ..ακόμη και από το ..παρκάκι ένα μουτράκι μόνο χαμόγελο. 
Ο ένας με φώναξε να δω την ορθογραφία του στις ασκήσεις του σχολείου ( υστερεί στην ορθογραφία) , ο άλλος μου έδειξε ότι έφτιαξε με το πηλό που του αγόρασα, ο μικρός κατέληξε στο παππού γιατί τα χέρια μου δεν αντέχουν να τον παίρνω αγκαλιά χωρίς φόβο να τον ρίξω. Η μεγάλη , η αδυναμία μου πήρε την ..μηνιαία "συνδρομή " μου για τα Μεγαμπάιτ στο κινητό της στα..κρυφά όπως μόνον εμείς οι γιαγιάδες ξέρουμε να κάνουμε.. Έτσι είναι φίλοι μου, το καθένα με τα δικά του ενδιαφέροντα . Η δική μας ανταμοιβή είναι αυτό που λέει η εικόνα!

Τίμησα στο..απροχώρητο το χαλβά γεμάτο αμύγδαλα και πήρα και ένα κουτί που μας είχε ετοιμάσει .Πάνω από μία ώρα φίλοι μου δεν αντέχω στα 4 θηριάκια και τις φωνές τους ..αδιανόητο τι χαμός γίνεται και η κόρη μου με το γαμπρό μου ηρωικά ήρεμοι και με γέλια τα βρίσκουν όλα  φυσιολογικά .Φεύγοντας μέσα στο αυτοκίνητο ο Δημήτρης μου είπε:
-Κάθε πράγμα στο καιρό του κορίτσι μου..δε ήμαστε για φασαρία εμείς .
-Ναι μα τι φασαρία...Ευτυχίας καλέ μου. Πάμε σπίτι να μαγειρέψουμε εγώ για τη Κλώντη κι εσύ για αύριο. Για βράδυ δεν θα έλεγα όχι σε μία σουπίτσα σου με γιουβαρλάκια!!!
Τη Δευτέρα περιμένουμε  την Ειρήνη μας...θέλω να τη πάρω στην αγκαλιά μου και να μην την αφήσω να μου ξαναφύγει...μα μετά σκέπτομαι ότι η ευτυχία της είναι πλέον εκεί που εκείνη τη ζει. 
Φίλοι μου σας εύχομαι μία όμορφη εβδομάδα , μία εβδομάδα όπως την επιθυμεί η ψυχή και οι ανάγκες σας.
Αχτιδένια φιλάκια!