Χουχουλιάρικες μέρες!

Οι μέρες φίλοι μου γίνονται πλέον χουχουλιάρικες και όσο και να προσπαθεί ο ήλιος να τις ζεστάνει με κάποιες αχτίδες το θέλουμε πια το κουβερτάκι μας το πλεκτό στα πόδια μας κάπου εκεί στη γωνιά του καναπέ μας. 
Είναι οι στιγμές που ευχαριστώ νοερά με συγκίνηση τη καλή μου μανούλα που τις έπλεκε στις  ώρες της ξεκούρασης της ..μία για το καθένα μας..
Γύριζε από το ιατρείο της και μετά από τα..καθήκοντα της στο σπίτι σαν σύζυγος και μητέρα  για ξεκούραση είχε το πλέξιμο ή το κέντημα.. Θυμάμαι επίσης όταν μου ζητούσε να πάω σε κάποιο μαγαζί να της αγοράσω μαλλιά σε πλεξούδες μεγάλες τότε και τα βράδια έβαζε το πατέρα μου να στέκεται με την αφάνταστη υπομονή που είχε να την βοηθάει στο να τις κάνει κουβάρια.
Έπλεκε μεγάλες σάρπες σε μαύρο και γκρι χρώμα και μόλις μαζευόντουσαν αρκετές με έστελνε στα γηροκομεία να τις μοιράζω στις γριούλες  μαζί με ότι έφτιαχνε στη κουζίνα της.
Τέτοιοι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους χνάρια ..αναμνήσεις και βάσεις..

Ας αφήσω όμως τις μελαγχολικές αναμνήσεις ..πάντα θα μου λείπει..πάντα θα σας λείπει η μητέρα σας πιστέψτε με..Μερικές φορές όταν με απασχολεί κάτι εκεί..στο μαξιλάρι μου αφήνω ένα δάκρυ και σκέπτομαι πόσο θα ήθελα την αγκαλιά της. Σσσσσσσσ! μη το ακούσει ο Δημήτρης ο παλιοζηλιάρης και μου πει με παράπονο ότι δεν τον..αγαπάω!!!!!!
Και μια που βάζουμε στην άκρη αναμνήσεις που μας πονούν ας έρθουμε σε πιο ρεαλιστικές  λεπτομέρειες που μας..παχαίνουν!
Αυτά που βλέπετε..με έχουν ..καταστρέψει!! Αυτός ο άνδρας μου που καθαρίζει τα αμύγδαλα και μετά τα βάζει στο φούρνο..με έχουν καταστρέψει φίλοι μου γιατί τα μασουλάω συνέχεια .
Είναι λες και με φωνάζουν μέσα από το γυάλινο μπολ και μου κάνουν νόημα να τα πάρω χουφτίτσες και να τα μασουλάω!!!!

Πριν μία εβδομάδα ήταν τα φιστίκια! Τώρα ξανάγιναν τα αμύγδαλα, καλά βρισκόντουσαν στο μπαλκόνι ακαθάριστα. 
Είναι πεντανόστιμα όμως να πάρει η ευχή και..ναι το παραδέχομαι ...θα τα τσακίζω μέχρι να τελειώσουν ( ευτυχώς είναι λίγα ακόμη).
Σήμερα είχα τη μηνιαία μου επίσκεψη στους δύο γιατρούς μου, μετά μία βολτίτσα στο καφέ της κόρης μας, μετά να αγοράσω μουλινέδες για το κέντημα μου  και μετά σπίτι να τελειώσω το τελευταίο.. μάλλον.. πίνακα για τη κόρη μου την Ειρήνη .

Τώρα πια θα αρχίζω τις κατασκευές μου για τα διάφορα μπαζάρ που έχω επιλέξει για να τις προσφέρω και δικά μου Χριστουγεννιάτικα γούρια για φίλες. 
Αγχώνομαι όταν σκέπτομαι ότι θέλουμε 60 μέρες για τα Χριστούγεννα όμως το "παιδί " μέσα μου χοροπηδάει στο κρεββάτι φωνάζοντας: - Έρχονται Χριστούγεννα!!!!
Μερικές φορές τώρα πια σε κάθε μου απόλαυση νοιώθω τύψεις που μπορώ να απολαμβάνω αγαθά που άλλοι δεν έχουν.
Το σκέπτομαι όταν είμαι κάτω από το ζεστό νερό του ντουζ, όταν χώνομαι στο καθαρό και αναπαυτικό μου κρεββάτι, όταν τρώω κάτι περιττό μα που θέλω, όταν απολαμβάνω την οικογενειακή θαλπωρή της ειρήνης και της ηρεμίας του σπιτιού μας.
Σας ζάλισα πάλι με τα..υπαρξιακά μου!!! Είναι η ηλικία ίσως, είναι ο συναισθηματισμός που μου..ξεχειλίζει βρε παιδάκι μου..είναι που είστε η ..αθέατη παρέα μου ..δεν ξέρω πια..αυτός ο χώρος..το μπλοκόσπιτο μου είναι κάτι που θεωρώ μέρος της δικής μου ψυχής..εκεί που εναποθέτω τις στιγμιαίες μου και αυθόρμητες σκέψεις.
Ας ευχηθώ μία νέα μέρα αύριο και μία ακόμη καλύτερη μεθαύριο και..έχει ο Θεός φίλοι μου!
Αχτιδένια φιλάκια και..όχι καλέ ..δεν τρώω άλλα αμύγδαλα!