Μια νέα μέρα και όσα καταφέρνω..!

Μία νέα μέρα, πάντα την καλωσορίζω μόλις ανοίγω τα μάτια μου, τεντώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα όσο μπορούν τα..αρθριτικά μου και τρέχει το μυαλό μου αμέσως σε όσα έχω να κάνω. Μια πρωινή Προσευχή με ελπίδα σε μία όμορφη ημέρα και ..ξεκινάω με τα απαραίτητα που αρχίζουν με ..χάπια και καταλήγουν σε ένα ζεστό καφέ σκέτο με ..μπόλικο καϊμάκι ! Βέβαια αν είμαι τυχερή τον πίνω μ'εσάς..στο μπλοκόσπιτο μέχρι να τον τελειώσω και η Κλώντη να μου πει με τα μάτια της:
-Σήκω, άστο το κουτί..8.30..πρέπει να φάω και μετά να..κρυφτώ που θα πάρεις την ένεση!
Χθες κατέβασα τα..χειμωνιάτικα και μετά άκουσα στη TV ότι ο καιρός σταδιακά ζεσταίνει!!! Εγώ τώρα γιατί νοιώθω ψυχρούλα δεν ξέρω, πάντως εγκατέλειψα τις σαγιονάρες μου, φόρεσα τα τζιν , τα μπλουζάκια με τα μανίκια και τις παντόφλες μου τις χειμωνιάτικες και ...ετοιμάζομαι να καλωσορίσω τον Οκτώβρη .
Θέλω να σας δείξω και τη μικρή μου μαθήτρια την λατρεμένη μου που θεωρώ πλέον σαν εγγονή μου, με την δουλειά της στη naive που της άρεσε και μου φέρνει συνέχεια φωτογραφίες να δουλέψει!

Ήταν να μη της δείξω το Pinterest..μου στέλνει συνέχεια μηνύματα και σχέδια το γλυκούλι μου , ένα παιδί με πρόγραμμα γεμάτο με μαθήματα και εξωσχολικές ασχολίες που επιμένει να έρχεται όσο και αν του είπα ότι πρέπει να ξεκουράζεται και ότι εγώ θα είμαι πάντα δίπλα της κι ας μη κάνουμε μάθημα.. Η μητέρα της μου είπε ότι της δήλωσε ότι αν δεν έρχεται σε μένα θα διακόψει άλλη αγάπη της το χορό που είναι αστέρι !! 
Όταν βλέπω τέτοια παιδιά αισθάνομαι ότι γι' αυτά και μόνο πρέπει να αγωνιζόμαστε εμείς οι ..μεγάλοι να φτιάξουμε ότι "χαλάσαμε" για να τους κάνουμε πιο εύκολη τη διάβα τους για το μέλλον. 
Η διάθεση μου για δημιουργία ξεπέρασε τη σωματική μου αδυναμία και χώθηκα χθες στο εργαστήρι μου να αρχίσω επιτέλους τους πίνακες που μου ζήτησε η κόρη μου η Ειρήνη για το νέο της σπίτι  ..όλο το πρωινό μου κύλησε σαν το νερό θαρρείς , παρέα με τη Κλώντη κουλουριασμένη στο κόκκινο καναπέ δίπλα μου και το τραντζιστοράκι που παίζει τα τραγούδια που πολλές φορές σιγοντάρω  μαζί του.
 Όταν ζωγραφίζω "ταξιδεύω" σε εποχές που τελείωνα αμέτρητα κομμάτια κεραμικών στο εργαστήρι μου την ημέρα, τότε που δεν χρειαζόμουν το χάρακα για να μπορώ να τραβήξω με το πινέλο ίσιες γραμμές , θυμάμαι τις εκθέσεις και τα..χοροπηδητά μου όταν ανακάλυπτα μία νέα τεχνική με τα χρώματα και την έβαζα σε πράξη. 
 Όμως φίλοι μου  ..μου αρκεί τώρα που κάνω όσα κάνω , όσα καταφέρνω  με το πείσμα και την υπομονή μου μέχρι που με πιάνει μερικές φορές μία αδράνεια , μία άρνηση ...και εγκαταλείπω τα πινέλα και το καβαλέτο..και μετά από λίγες μέρες..έτσι ξαφνικά γυρνώ σ' αυτά..και..κύκλος της ζωής μου συνεχίζεται μέσα σε αυτές τις εναλλαγές των συναισθημάτων μου. Τελικά..το δηλώνω...είμαι λιγάκι (!!!) τρελούτσικη , λέτε γι' αυτό με αγαπάει ο Δημήτρης μου; ( μαζοχιστής μάλλον).
Σήμερα το ..πρόγραμμα μου λέει..ζωγραφική, φαγητό παπουτσάκια μελιτζάνες με..μπόλικη μπεσαμέλ  που μου ζήτησε να του κάνω, κέντημα και ότι μας φέρει η μέρα! 
Θα ήθελα να βοηθήσω τη κόρη μου την Ιωάννα με το μωρό που αναγκάζεται να το πάρει στο μαγαζί μα με παράπονο το λέω..δεν με εμπιστεύεται πια να το κρατήσω μετά το μικρό εγκεφαλικό που είχα. Ξέρω ότι έχει δίκιο..ξέρω ότι με αγαπάει και δε θέλει να με κουράσει..απλά..με πειράζει και μη το πείτε..το λέω μόνο σε σας.
Φίλοι μου μία όμορφη μέρα σας εύχομαι , ο καφές πλέον τελείωσε, είπαμε..έχω το πρόγραμμα μου!!!
Αχτιδένια φιλάκια.