Φθινόπωρο φίλοι μου..φθινόπωρο!!

Μόλις γύρισα από το κτήμα μας, κουρασμένη..κι ας μη κάνω τίποτα να πάρει η ευχή όμως με μία φωτογραφική μηχανή γεμάτη με..Φθινόπωρο κι εμένα πλημμυρισμένη από χρώματα γήινα και μυρωδιά της υγρασία των πεσμένων φύλων.
Στο κτήμα μας κάθε χρόνο βγαίνουν ένα είδος μανιταριών , γεμίζουν σαν λευκά "προβατάκια" το χόρτο άλλωστε γι' αυτό τα λένε "Προβατάκια" όπως μου είπε η φίλη μου Δήμητρα Δρέγκου γνωστή για το βιβλίο της "Μανιτάρια". το φοβερό είναι ότι τα κόβεις και λίγες ώρες μετά βγαίνουν άλλα!!

 Βέβαια το μεσημέρι του Σαββάτου  έγιναν μία υπέροχη ομελέτα για μένα με φρέσκα κρεμμυδάκια από αυτά που φυτεύει συνέχεια ο Δημήτρης μου κατά διαστήματα για να έχουμε πάντα.
Όπως βλέπετε..έχω επιστάτη εργασίας τη Κλώντη, σήμερα κλείνουν γι' αυτήν 5 μήνες με χορήγηση ινσουλίνης..

Στο πρωινό μας καφεδάκι με τους γείτονες που ήρθαν να μαζέψουν κι αυτοί μανιτάρια ο δικός μου πέταξε την ιδέα:
-Πάμε μια βόλτα στο δασάκι του χωριού να δούμε αν βγήκαν τα μεγάλα;
Μανιτάρια ..δεν βρήκαμε φίλοι μου ..όμως ..χαρήκαμε τα χρώματα του Φθινοπώρου κι εγώ φωτογράφισα τα υπέροχα ψηλά δένδρα, τα φύλλα , τα κυκλάμινα και το ποταμάκι.

Κάθε μας βήμα μέσα στα ξερά φύλλα και τις πέτρες από τα πολλά μικρά ποταμάκια τριγύρω.

Κίτρινα μανιτάρια..όχι..δεν είναι βρώσιμα..φανταχτερό χρώμα..υπέροχο σχήμα..όμως επικίνδυνα σαν τον φανταχτερό άνθρωπο.

Βρίσκουμε πολλές ρίζες από κομμένα δένδρα, η Κλώντη βρήκε σπιτάκι!

Ο Δημήτρης μου μάζεψε βρύα για τις κατασκευές μου.

Και ένα εύρημα όμορφο, ένα κομμάτι από κλαδί χοντρό γεμάτο βρύα, αυτό θα γίνει ένα όμορφο χωριό στα χέρια μου!

Και τότε ακούσαμε τον άνδρα μου να φωνάζει..κυκλάμινα..κυκλάμινα..τα αγαπημένα του λουλούδια μαζί με τις άγριες ανεμώνες.

Δεν τον κρατάει τίποτα..έβγαλε ρίζες..δεν θα πιάσει καλέ μου του λέω..
-Έχουν βολβούς κάτω μου είπε, θα πιάσουν!

Τα έφερε στο κτήμα και τα φύτεψε..ελπίζω να πιάσουν και να χαρεί!

Απογευματάκι , αποχαιρετήσαμε το δάσος, έπρεπε να γυρίσουμε και να τα..μαζεύουμε για το σπίτι!

Μία τελευταία ματιά στον ουρανό ψηλά, αυτός που σκεπάζει τα πάντα, ο ουρανός ο δικός μας που είναι πιο γαλανός από παντού.

Μακάρι να μπορούσα να σας..διακτινίσω και να σας φέρω εδώ ένα πρωινό, να περπατήσουμε στα άπειρα δρομάκια του, να βγάλουμε φωτογραφίες, να φάμε στα ξύλινα τραπέζια που υπάρχουν, να ...τσλαβουτίσουμε στα ποταμάκια και να μαζέψουμε υλικά για κατασκευές!
Φίλοι μου συγνώμη αν σας κούρασα, σας εύχομαι μία καλή εβδομάδα γεμάτη με όσα σας ευχαριστούν και γεμίζουν τη ψυχή σας.
Αχτιδένια φιλάκια!