Βροχούλα..βροχούλα!!!

Καλημέρα με βροχούλα από τη Θεσσαλονίκη και καλή εβδομάδα φίλοι μου. Δεν διαμαρτύρομαι για τη βροχή, με ξύπνησε ο ήχος της και η δροσιά της από το ανοιχτό παράθυρο, χουχούλιασα νωχελικά μέσα από τα σκεπάσματα και σκέφτηκα ..μία νέα μέρα..ένα νέο ξεκίνημα πάλι..ευχαριστώ Θεούλη μου! Μετά θυμάμαι τα όνειρα της νύχτας..είδα την Ειρηνούλα μου, είχε έρθει λέει από την Αθήνα με τον άνδρα της και τους περιποιώμουν στο σπίτι. 
Ήταν χαρούμενη και ευτυχισμένη ..μετά μου θύμισε τους πίνακες που μου ζήτησε να της κάνω για το νέο σπίτι  τους κι εγώ σκέφτηκα ότι πρέπει να πάρω τελάρα σε αυτό το μέγεθος!!
Θυμήθηκα τα όσα μας έλεγε ένα καθηγητής μας της ψυχολογίας στη σχολή..τα όνειρα είναι μέρη του υποσυνειδήτου που έρχονται στην επιφάνεια όταν ξεκουράζεται το μυαλό και το σώμα.
Μετά έρχεσαι στη πραγματικότητα, σηκώνεσαι και κάνοντας τα..καθημερινά ακούς από τη τηλεόραση εκείνα που θέλουν να σου σκιάσουν αυτή την απόλαυση. Πάντα η πραγματικότητα είναι σκληρή φίλοι μου όμως..ας μη το κάνουμε βάρος επάνω μας..η ελπίδα που λέγαμε χθες.
Ακούω ακόμη τη βροχή..ακούω μέσα μου τους στίχους του Verlain..πρέπει να κάνω την ινσουλίνη στη Κλώντη, πρέπει να πληρώσω το νερό και τον ΟΤΕ, πρέπει να ετοιμάσω τα χαρτιά των εξετάσεων από το ..μίνι εγκεφαλικό για τη Νευρολόγο μου, στις 11 π.20 έχω ραντεβού. Το κάνω για τον άνδρα μου , εγώ είμαι μια χαρά μέσα μου και δεν νοιώθω ούτε άγχος ούτε στεναχώρια, είμαι μια χαρά πιστέψτε με.
Κάτι ακόμα που με πλήγωσε χθες φεύγοντας από το κτήμα μετά από μία υπέροχη Κυριακή με φίλους, ψήσιμο και κουβεντούλα. Κάποιος "καλός" άνθρωπος πέταξε ένα κουτάβι σε ένα ρέμα δίπλα μας. του έβαλε απλά ένα λεκανάκι για φαγητό και ένα βρώμικο τάπερ για νερό..άδεια και τα δύο.. Μάλλον τσομπανόσκυλο..περίπου 2 μηνών με το ζόρι , το είδε ο άνδρας μου και σταμάτησε, το πλησίασα και μου έβγαλε..δοντάκια μα μετά του έδειξα το φαγητό και το νερό  που ήθελα αν του βάλω και κούνησε φοβισμένο την ουρίτσα του. 
Πριν λίγες μέρες πέταξαν στη περιοχή μας νεαρά κυνηγητικά..ντροπή. Άνθρωποι.. ( έτσι λέγεστε νομίζω..) ..δεν είναι αντικείμενο ένα σκυλί, ένα γατί..είναι πλάσμα με αίμα και ψυχή ..πως μπορείτε; Οι γείτονες με πλήγωσαν λέγοντας με να μη τα ταΐζω για να ..φύγουν.Ευτυχώς που φεύγω και δεν μένω εκεί, είναι δύσκολο για μένα αυτό. Μετά σκέπτομαι το Κανέλλο μας που θα ήταν ένα από αυτές τις πεταμένες ψυχές..τη Κλώντη μου που θα πέθαινε εδώ και καιρό αν δεν την φρόντιζα όπως κάνω..
 Με τύψεις για την αδυναμία μου στα ζώα σκέπτομαι τα παιδάκι που πεινούν ΑΥΤΗ τη στιγμή, αυτά που κρύβονται από το φόβο ανθρώπου, αυτά που η ζωή τους σημαδεύτηκε από την ώρα που γεννήθηκαν, τα παιδιά σε λάθος χέρια..
Είπα πριν ότι είμαι καλά; ..Δυστυχώς είναι αλήθεια, εγώ..εσείς τα προσπερνούμε όλα αυτά..είπαμε..η ζωή είναι σκληρή κι εμείς προσαρμόζουμε τις σκέψεις μας στη δική μας ζωή.
Λέτε η βροχούλα να έκανε το..θαύμα της και με μελαγχόλησε; Μπα..κάνω όπως κάνουμε όλοι, τα λέω, τα ξεφορτώνομαι ,  κλειδώνω στη ψυχή μου τα συναισθήματα, τα βάζω στην άκρη και ..συνεχίζω το δρόμο μου, τη καθημερινότητα μου, τη ζωή μου..είμαι μία  από όλους,  ένα κομμάτι αυτής της σκληρής ζωής, προσπερνώ..απλά ..προσπερνώ.
Αχτιδένια φιλάκια!