Όταν η καρδιά δακρύζει από συγκίνηση..

Έχω "φουσκώσει" από καμάρι φίλοι μου η ..χαζογιαγιά , πέρασα μία υπέροχη μέρα με την εγγονή μου από το πρωί μαζί όταν μου ζήτησε όπως κάθε φορά στις εξετάσεις να διαβάσουμε μαζί Ιστορία (ειδικότης μου!!!!!!). 
Ο Δημήτρης κάποια στιγμή μάζεψε αμπελόφυλλα από τη κληματαριά μας στο μπαλκόνι κι εγώ τα ζεμάτισα και φανταστείτε την έκπληξη μου όταν η Βασούλα μου μας είπε:
-Γιαγιά να κάνουμε λίγο διάλειμμα και να σας κάνω ντολμαδάκια!!!!
-Είναι δύσκολα γλυκιά μου..
-Γιαγιά μου έχω κάνει πολλές φορές μου έδειξε η μαμά μου!!! Έχεις κρεμμυδάκια; άνηθο και δυόσμο; Καρολίνα έχεις..φέρε 3 ξερά κρεμμύδια και θα δεις!

Προσέξτε τύλιγμα..
- Καλύτερο από το δικό σου .......μου είπε ο περήφανος παππούς!!!

Την θυμήθηκα μωρό..μου το έφεραν στο σπίτι να το κρατήσω..λίγο μετά τις 40 μέρες..άρχιζαν τη δουλειά τους..
Όταν την νανούρισα πρώτη φορά ήταν λες και κρατούσα στην αγκαλιά μου την..θεία της, ξανθιές και οι δύο μωρά, με κρατούσε όρθια όλη νύχτα σαν κι εκείνη χωρίς να κλαίει απλά με κοιτούσε με τα καταγάλανα μάτια της. Μεγάλωσε σχεδόν στα χέρια μου , πήγαμε μαζί το πρώτο κινηματογράφο..τη πρώτη θεατρική παράσταση..
Πρώτη μαθήτρια, συγχρόνως ένα ζωντανό 16χρονο κορίτσι με πολλές  φίλες, την ίδια κολλητή από τα νήπια, μαμά για τα αδέλφια της, η Βασούλα μου..το Βασουλίνι μου όπως την έλεγα !
Νοιώθω συγκίνηση ..ναι..είναι αλήθεια το ομολογώ και κοιμηθήκαμε μαζί, συζητήσαμε ένα σωρό πράγματα το βράδυ εκεί..ανάμεσα στην Ιστορία, στον Αρχαϊκό πολιτισμό, τον Φίλιππο τον Β΄και τον Αλέξανδρο.
Φάγαμε τα ντολμαδάκια της με τα ψωμάκια που μας έφτιαξε ο Δημήτρης. 

Η...γιαγιά έφτιαξε μόνο λίγες κρεμούλες για γλύκισμα!

Νομίζω ότι αυτό είναι το "ίχνος" που αφήνουμε πίσω" μας , το έργο μας σαν γονείς και αργότερα παππούδες. Ναι το ομολογώ ένοιωσα συγκίνηση και εκείνος ο..κόμπος που έρχεται στο λαιμό λίγο πριν πέσει το δάκρυ της χαράς. 
Τότε ήρθε δίπλα μου ο Δημήτρης φέρνοντας μου μία νέα γαρδένια που βγήκε στο φυτό στο μπαλκόνι  ( Λαμπρινή μου η γλάστρα σου πάει μια χαρά!!!)
- Έχε τη δίπλα σου στον υπολογιστή , μοσχοβολάει μου είπε..σαν την εγγονή μας, σαν κι εμάς τους δύο..Ίσως δούμε και το γάμο της κάποτε..ίσως..ίσως και ένα δισέγγονο..
-Κάνε κράτει από όνειρα "ψαράκι"και ζήσε το σήμερα!

                           Αχτιδενια φιλάκια!