Ένα πέρασμα μέσα σε φωτογραφίες...

Ένα ανοιξιάτικο ταξιδάκι πάντα είναι όμορφο φίλοι μου ! Πήγα στη Βεργίνα, έδωσα τα πραγματάκια μου, κάναμε παρέα και κουβεντούλα με το όμορφο κορίτσι , την ζαλίσαμε..και λέω ζαλίσαμε γιατί ήμασταν ..δύο  συννυφάδες εκεί !

Η αγαπημένη μου συννυφάδα Φωτεινή Μανασή από τη Σκυδρα προσέφερε κι εκείνη ένα σωρό πράγματα για την πρωτοβουλία και την ευχαριστώ γι' αυτό.
 Μετά πήραμε τους δρόμους..πρώτα Νάουσα και μετά Έδεσσα.. όμως δεν μπορούσαμε να μη θαυμάσουμε το φράγμα της Βεργίνας, το μικρό τεχνικό νησάκι και την ομορφιά του ποταμού με ανοιξιάτικη φορεσιά. Μέχρι και η..Κλώντη θαύμασε το τοπίο, καιρό είχα να σας την δείξω! Προς το παρόν είναι καλά , το παλεύω μαζί της με δίαιτα και ειδική παρακολούθηση.

Η ομορφιά όμως στην Έδεσσα, οι ανθισμένες κερασιές, το καταπράσινο τοπίο με τα άφθονα νερά..τι να πω..πάντα με κάνει να νοιώθω όμορφα.

Όμως υπάρχουν και ένα σωρό όμορφα δένδρα.

Μικρά ποταμάκια έρχονται από το μεγάλο καταρράκτη που βρίσκεται στην Έδεσσα, ήμαστε στο λόγγο, κάτω ακριβώς από αυτόν , ακούμε τον ήχο του μαζί με τα αηδονάκια..

Λίγο πιο πάνω και από τα αρχαία βρίσκεται το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος.

Στη γιορτή της γίνεται μεγάλο πανηγύρι!

Όχι..που δεν θα μου έκοβε το λουλουδάκι μου..

Σε λίγες μέρες κλείνουμε 42 χρόνια γάμου..τον ευχαριστώ που το θυμάται πάντα..

Εκεί στα αρχαία βρήκαμε ένα σκυλάκι..κουκλί, μας κουνούσε την ουρά , μάλλον ανήκε στο φύλακα των αρχαίων γιατί είχε λουράκι και χαντρούλα γαλάζια! Πάντως έφαγε τα κεφτεδάκια του άνδρα μου!

Όποτε ερχόμαστε στο λόγγο πηγαίνουμε λαδάκι ή κεράκια στο μικρό "μας " εκκλησάκι..στον Άγιο Νικόλα..

Δίπλα από το πόρτα του βρίσκεται απομεινάρι αρχαιοτήτων, εδώ πριν χρόνια όταν το πρωτοείδα βρισκόντουσαν ρημαγμένα και μισοσκεπασμένα από τα χόρτα αρχαία κιονόκρανα και κίονες..εξαφανίστηκα..ελπίζω να τα πήραν οι αρχαιολόγοι...ελπίζω...

Πάνω από αυτά η όμορφη καταπράσινη εικόνα της Εδέσσης. Τι τοπίο..τι όμορφη φωτογραφία της φύσης..

Προσκύνημα , αναμνήσεις θαμπές του άνδρα μου από τη μητέρα του που την έχασε 4 ετών..

Άρχισα να ανάβω τα καντήλια...

Είναι ένα απλό πέτρινο εκκλησάκι, δεν έχει πολύτιμες εικόνες.. δεν έχει Αγιογράφηση ούτε χαλιά.. έχει απλά τη Πίστη και τη Θρησκευτική ευλάβεια καθώς ανάβεις τα φιτίλια και τα κεράκια στο καντηλέρι που έκανα δώρο στον Άγιο όταν γεννήθηκε ο μικρός Δημητράκης μας .Εδώ φίλοι μου ανάβεις το μικρό κεράκι και κάνεις το σταυρό σου ξέροντας ότι σε βλέπει μόνον ο Θεός.

Κοντεύει 6..πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Θεσσαλονίκη, αύριο θα πάμε στο κτήμα για το διήμερο.. 

Φίλοι μου σας ζάλισα πάλι μα ..πέρασα όμορφα  και θέλω να σας δείξω τα όμορφα Ανοιξιάτικα τοπία. Η ομορφιά βρίσκεται παντού πιστέψτε με  αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να την βρεις..
Αχτιδένια φιλάκια!