Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

Εδώ..στο χώρο που αγαπώ!


Μια καλημέρα, ένα πρωινό καφεδάκι στο καναπέ μου θα τον πάρετε φίλες μου ! 
Χθες μία φίλη από εδώ η αγαπημένη Σμαραγδένια  μιλώντας μου στο τηλέφωνο μου είπε πόσο αγαπάει αυτό το χώρο και ότι το fb δεν μπορεί να αντικαταστήσει το "δέσιμο" που δημιουργήσαμε μέσα από εδώ.
Το έχω πει πολλές φορές ότι εδώ.. είναι ένα δικό μας σπίτι, ένα μείγμα ψυχής και ύλης για μας. Το τελευταίο καιρό που έχω "βαρύνει" (ξέρω ότι θα γίνω γραφική επαναλαμβάνοντας το ) κάθε μέρα σκέπτομαι να κάνω ένα αποχαιρετισμό σε αυτό το χώρο. 
Κάθε φορά αισθάνομαι ανασφαλής ,ότι δεν έχω πια τίποτε να πω αφού αυτά που κάνω είναι πια ελάχιστα,  όμως κάτι με κρατάει, θα είναι σκέπτομαι λες και χάνω ένα αγαπημένο πρόσωπο. Μετά κάθομαι μπροστά στον blogger με τα χέρια στα πλήκτρα και τότε..σας βλέπω εκεί όλες, αγαπημένες, γνωστές και άγνωστες, σας βλέπω στο καναπέ μου..με χαμόγελο, με έννοιες και προβλήματα που τα ανοίγετε μπροστά μου έχοντας το καφεδάκι στο χέρι και το βλέμμα στο ανοιχτό παράθυρο με τα ρόδα στο κήπο και το ελαφρύ αεράκι της φιλίας.
Σας φαίνεται ίσως παράξενο ..εμείς οι "παλιές" που κλείνουμε χρόνια εδώ σε αυτό το χώρο που φθάρθηκε ίσως από το περίφημο fb , εμείς έχουμε τη ψυχή μας εδώ.. εδώ καταθέτουμε όσα  θέλουμε να καταθέσουμε , να συζητήσουμε, να πάρουμε γνώμες, να μοιραστούμε χαρές και λύπες. 
Τα έχω "γευτεί" όλα εδώ..όλες τις καταστάσεις, τα έχω ξεπεράσει μαζί σας άλλοτε ανεβασμένη, άλλοτε πεσμένη μα στο τέλος πάντα όρθια . 
Χθες λοιπόν με τη Σμαραγδένια σκεπτόμασταν πόσες φιλίες κάναμε μέσα από εδώ, πόσους δεσμούς καρδιάς, πόσες αναμνήσεις προσώπων που με τα περισσότερα συναντηθήκαμε και με άλλα παραμένει έσβεστη ελπίδα να συναντηθούμε.
Τι σημασία έχει αν το πρόσωπο και το όνομα είναι σε μερικές μία απλή εικόνα, εμείς ξέρουμε τις συνήθειες , τις δυσκολίες της κάθε μίας, τη φωνή της στο τηλέφωνο . Ίσως φταίει η ηλικία που με κάνει να δένομαι με συναισθηματικές εικόνες, ίσως ο χαρακτήρας μου, ίσως το γεγονός ότι δεν βγαίνω πλέον συχνά έξω παρά μόνο με ..συνοδεία ή το πολύ εδώ γύρω  σπίτι στη γειτονιά για ελάχιστο χρόνο. όταν λοιπόν αισθάνομαι μοναξιά, χαρά , λύπη, ενθουσιασμό ..ανοίγω το μπλοκόσπιτο μου , διαβάζω σχόλια, περνώ από πολλά μπλοκόσπιτα, διαβάζω νέα , χαμογελώ, θαυμάζω, χαίρομαι λυπάμαι..είμαι με σας..στο χώρο μου , στο σπίτι μου, στο σπίτι σας.
Δευτέρα το σπίτι μου θα γεμίσει με μερικές φίλες πάλι, τις περιμένουμε με χαρά, με επιθυμία να τις αγκαλιάσουμε , με ενδόμυχο φόβο να με δουν πόσο έχω αλλάξει , μα είναι οι φίλες μου και ξέρω ότι κάθε μας συνάντηση είναι μία πηγή χαράς για μένα, για μας γιατί μαζί με εμένα σας γνώρισε και ο άνδρας μου και οι δυο μαζί θα ήμαστε πάνα οι..φίλοι σας, ένα ανοιχτό πάντα σπίτι στη Θεσσαλονίκη.
Σας εύχομαι μία όμορφη μέρα, συνιαρίστηκα και είμαι έτοιμη να..εκδράμω με τον γλυκούλη μου στους δρόμους, να πιούμε καφεδάκι της κόρης μας στο μαγαζί, να δούμε το εγγόνι μας το τελευταίο που έχει γίνει μόνιμο μέλος του μαγαζιού και κάποια ψώνια πριν φύγω για ΣΚ στο καταφύγιο μας,
Αχτιδένια φιλάκια!

20 σχόλια:

Αμαλία είπε...

Καλημέρα Αχτιδούλα,
Βουτάω το τσουρέκι ως έχει και βρίσκεται (ολόκληρο).
Στις ευγενείς σκέψεις τώρα, να περάσετε καλά με τις φίλες σου στη μάζωξη που θα κάνεις. Είναι θεραπευτικές αυτές οι γυναικείες συγκεντρώσεις.
Σου στέλνω τα φιλία μου, και φυσικά ένα στη μυτούλα της.

Unknown είπε...

Καλημέρα και από εμένα την 'αγνωστη, που όμως σας συνήθισα και σας ζητώ παρακαλετά, να μείνετε εδώ και να γράφετε έτσι από ψυχής πράγματα που τόσο τα απολαμβάνω.
Ανοίγω τον υπολογιστή μου, κάνοντας ένα πέρασμα από τον blog σας και μετά κοιτάω άλλα θέματα.
Να είστε πάντα καλά εσείς και ο αξιαγάπητος κος Δημήτρης.(πατρίδα του άνδρα μου)
Φιλιά πολλά..

Ανώνυμος είπε...

@ Αχτίδα μου, λέω Αχτίδα και είναι λες και σε γνωρίζω, μία άγνωστη κι εγώ στα 48 μου κι όμως μου κάνεις παρέα κάθε μέρα.Δεν μπορώ να πω τι με κάνει και ανοίγω κάθε μέρα να δω τι κάνεις, ξέρω όμως ότι σε εσένα βρίσκω τη μητέρα μου που έχασα νωρίς, τη γιαγιά μου που θα ήθελα να ήταν σαν τη δική σου και να με μεγάλωνε.Ένα ευχαριστώ για όσα έχω πάρει από σένα, ένα όπως το λες συχνά...μαμαδίστικο φιλί από σένα για μένα! Πόπη από Πάτρα.

ANNA FLO είπε...

Κι όμως δεν έχεις τι να πεις αλλά δεν ξέρεις τι προσφέρεις στους φίλους του μπλογκ σου είτε τους γνωρίζεις είτε όχι. Μια άγνωστη και εγώ και όμως είναι σαν να σε ξέρω χρόνια και κάθε φορά που ανοίγω το ιστολόγιό μου ψάχνω να δω αν έχεις ανάρτηση. Πρώτη και καλύτερη. Είσαι αγαπητό πρόσωπο στα μπλογκ και μη διανοηθείς να αποχαιρετήσεις την παρέα.
Να περάσεις όμορφα με τις φίλες σου Να περάσεις όμορφα και στο καταφύγιό σας. Φίλησέ μου το μικρούλι σας
Να σαι καλά
Φιλιά πολλά

Ποδηλάτισσα είπε...

Εγώ αγαπημένη μου δεν βλέπω την ώρα που θα φτάσω στο ζεστό σπιτικό σου, θα αγκαλιαστουμε.. θα φιληθουμε... θα γελάσουμε.. σαν εκείνη την πρώτη φορά, την πρώτη φορά που γνώρισα δυο μοναδικούς ανθρώπους που λες και τους ήξερα απο πάντα!!!! Ξέρω πως τα χρόνια που περνούν αφήνουν πανω μας τα σημάδια τους.... οι καρδιές μας όμως μένουν ίδιες, η αγάπη μας μεγαλώνει, η φιλιά μας γίνεται πιο δυνατή!!!! Εμείς θα μείνουμε πάντα νέοι.. Γιατί το χαμόγελο και η αγάπη μας θα είναι πάντα τα "δυνατά μας χαρτιά"!!!!!!!! Καλή μας αντάμωση αγαπημένη μου!!!!!!!!

syros2js είπε...

Αχτιδούλα μου, σε νιώθω. Οι σκέψεις σου είναι και δικές μου. Δεν θα σου πω ψέματα, στεναχωριέμαι όταν υπέροχα άτομα που γνώρισα "εδώ μέσα", εγκαταλείπουν το "σπιτάκι" τους και μετακομίζουν στο facebook. Δεν μπορώ να τα συγκρίνω αυτά τα 2. Το blog το λατρεύω ενώ το facebook είναι ένα "αναγκαίο κακό".
Το σημαντικό είναι να περάσεις όμορφα με τις φίλες (αν και δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία επ αυτού!)
ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά και πλημμυρισμένα με αγάπη, κορίτσι μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Αμαλία μου καλησπέρα, μόλις τελείωσα το μάθημα που είχα και σουλατσάρω τώρα στα μπλοκ αρχίζοντας από ..εμένα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ EIRINI TZIKA, φίλη μου ευχαριστώ και μόνο από εδώ μπορώ να σου το πω αφού δεν ανήκω στο κύκλο της google.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Πόπη από Πάτρα.Με συγκινεί και συγχρόνως με..ξαφνιάζει όταν μου λένε ότι διαβάζουν όσα γράφω ή ότι με σκέπτονται και ενδιαφέρονται από μακριά σαν τη Πάτρα άγνωστοι φίλοι, ευχαριστώ!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ANNA Flo, φίλη μου είμαι κουρασμένη..δεν ξέρω πως να το πω μα..πια δύσκολα κάνω κάποιες παλιές αγαπημένες συνήθειες.Αγαπώ όμως αυτό το μέρος και μου λείπει και έτσι μένω..σαν πάθος που δεν φεύγει.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ποδηλάτισσα μου αγαπημένη είσαι πραγματικά φίλη καρδιάς και ελπίζω να το καταλαβαίνεις.Σε αγαπούμε και οι δύο, είσαι ένας δοτικός και αληθινός άνθρωπος που πάντα με εκπλήσει το θάρρος και η διάθεση για δημιουργία.Σε περιμένουμε γλυκιά μου, σας περιμένω όλες.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ syros2js σ' ευχαριστώ μικρή μου και χαίρομαι που μοιράζεσαι τη πραγματική μου γνωμη για το χώρο αυτό και το fb

Ανώνυμος είπε...

Σας ευχαριστώ, Αχτίδα, που μας ανοίγετε την πόρτα και την καρδιά σας !
Ακόμη και η μυρωδιά της πασχαλιάς σας έφτασε μέχρι εδώ, στην Γαλλία !
Να τα περάσετε όμορφα με τις φίλες σας,
Καλό βράδυ, Χριστίνα V.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ είπε...

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΧΤΙΔΑ...ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΠΡΙΝ 3 ΙΣΩΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΧΡΟΝΙΑ ΝΟΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΚΑΦΕ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ BLOG ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ κ ΔΗΜΗΤΡΗ.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΟΤΙ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΟ BLOG ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΚΡΙΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ?ΦΙΛΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟ ΑΡΓΟΣ ΝΟΤΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Mia Petra είπε...

Άμα ξεκινάς με τσουρέκια, δεν θα τα πάμε καλά!
Μου τρέχουν τα σάλια! :) Πίστεψε με, ο καθένας από εμάς,
προσθέτει το δικό του λιθαράκι στο χώρο.. Εύχομαι να περάσετε
καλά με τις φίλες σου και ένα ακόμα πιο όμορφο σ/κ! Φιλάκια :)

litsa t. είπε...

αχτδα μου καλησπερα.οταν ανοιω τον υπολογιστ το πρωτο που αρχιζω ειναι το ΑΧΤΙΔΑ.ναι και εγω ειμαι απο μακρια κοντα στηποπη.απο ναυπακτο πολλα φιλια.

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια στη γειτονιά που δεν περιμένει με ανυπομονησία να σε διαβάσει και να μάθει νέα σου !! Είσαι η καθημερινή μας ανάγκη και συνήθεια, είσαι φίλη μας !!! Σου στέλνω τα φιλιά μου και να περάσεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο !!!

Σοφία είπε...

Αχτιδάκι, την καλημέρα μου !!
Να περάσετε όμορφα !

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

Αχ όλοι το παθαίνουμε αυτό κι αυτό φαίνεται και από τις αραιές επισκέψεις και αναρτήσεις. Πραγματικά η σχέση εκτίμησης με μερικά άτομα είναι αυτό που μας κρατάει. Δεν χρειάζεται να κρατάμε πάντα τον ίδιο ρυθμό, στην τελική ας απουσιάζουμε και για λίγο, αυτοί που μας εκτιμούν καταλαβαίνουν. Πίστεψέ με ακόμα και να μη τα λέμε τακτικά και μόνο που ξέρω πως το ιστολόγιό σου υπάρχει και ρίχνω μια κλεφτή ματιά μου δίνει κέφι. Μας εμψυχώνεις και μόνο με την παρουσία σου!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Ακριβως οπως τα λεγαμε...φιλεναδα.. ειναι .. περναμε τοσο ομορφα εδώ εστω και αν οι επισκεψεις μας ειναι λιγο καθυστερημες.. στο είπα Αχτιδα μου οτι δεν σε προλαβενω..το ξερω οτι αυτό δεν έχει σημασια ... σημασια εχει οτι ξερουμε πια οτι μέσα σ συτην την γειτονια .. γελαμε χαιρομαστε .. στεναχωριομαστε.. προβληματιζομαστε ειναι αυτα που νιωθουμε και τα γραφουμε .. ακομα και αν τα διαβάζουμε μονο εμεις το κανουμε πρωτα για εμας..!! να είσαι καλα και να περνας καλύτερα φιλη μου .. φιλακιαααα!!