Το σκέφτηκα καλά πριν κάνω αυτή τη συζήτηση μαζί σας..ίσως γιατί αισθάνομαι ότι κάθε γνώμη δική μου, κάθε μου παρατήρηση και συμβουλή θα είναι όπως λέει και ο λαός μας..έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες!!!
Μία φίλη η Δέσποινα μου έστειλε ένα μέιλ προχθές , μου έγραψε για τη πίκρα της για άνθρωπο δικό της αγαπημένο και μου ζήτησε να γράψω γι' αυτό...να πω στις φίλες ότι πρέπει να προσέχουν, να είναι σε επιφυλακή σε κάθε αλλαγή στο σώμα τους..Η συγγενής της είναι νέα, πολλή νέα, με μικρά παιδάκια..με όνειρα και φόβους πια για το αύριο. Έχουν πανικοβληθεί, έχουν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του..το άγνωστο μπροστά τους..ο φόβος των επιπτώσεων..
Ας αρχίσω με το..τυπικό , αυτό που διάβασα όπως όλες σας και πρέπει να εμπεδώσω σαν γυναίκα..
Υπολογίζεται ότι 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως θα εκδηλώσει καρκίνο του μαστού σε κάποια φάση της ζωής της. Παρά τη συχνότητά του, εάν διαγνωστεί έγκαιρα, μπορεί να θεραπευτεί. Γι’ αυτό και η ενημέρωση είναι απαραίτητη... Η έγκαιρη διάγνωση επιτυγχάνεται με την αυτοεξέταση, τη μαστογραφία και την κλινική εξέταση από ειδικό γιατρό. Ο καρκίνος αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους θανάτου, το δεύτερο μετά τις καρδιαγγειακές νόσους, στις αναπτυγμένες χώρες. Στην Ευρώπη, κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται 3,2 εκατομμύρια νέα περιστατικά καρκίνου, κυρίως του μαστού, του πνεύμονα, του παχέος εντέρου και του ορθού. Η νίκη της μάχης κατά του καρκίνου του μαστού μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ιατρική έρευνα, την ενημέρωση και κυρίως την πρόληψη. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πρόληψη σώζει ζωές! Το οφείλουμε στον εαυτό μας…
Όμως οφείλω να πω όπως σας έγραψα και επάνω ότι οι εμπειρίες που επάνω σε αυτό δεν είναι καν εμπειρίες αφού απλά μόνο από φίλες έζησα το πόνο αυτό .Οφείλω όμως να πω ότι και οι δύο που γνώρισα ξεπέρασαν κάθε δυσκολία και αντιμετώπισαν τη δοκιμασία με ψηλά το κεφάλι.
Πολέμησαν με δύναμη που άντλησαν από την αγάπη τους για όσους αγαπούσαν και ένοιωθαν ότι τις είχαν ανάγκη και από τη στήριξη των ανθρώπων τους στο πρόσωπο τους.
Τώρα τις χαίρομαι και τις δύο, τις βγάζω το.. καπέλο και χαίρομαι γιατί απέδειξαν σε όλους ότι καρκίνος του μαστού δεν είναι κάτι που βάζει τελεία αλλά μόνο ..ένα κόμμα και προχωράς στη ζωή φθάνοντας στο..θαυμαστικό!!!!
Πριν πολλά πολλά χρόνια αντιμετώπισα κι εγώ κάτι ανάλογο και νομίζω ότι το χέρι του Θεού με βοήθησε να το ξεπεράσω . Μόλις φοιτήτρια στο 1ο έτος, ξεπέρασα εγχειρήσεις με χαμόγελο κόντρα στους γύρω μου που έκλαιγαν, αργότερα τα παιδιά μου ήταν πραγματικά δώρο Του αφού με τη δική μου περίπτωση σπάνια μπορούσε να γίνει τεκνοποίηση . Λίγα χρόνια μετά στα 27 μου μόλις μία υλική αφαίρεση με γλύτωσε από άλλες επιπτώσεις. Αυτή είναι η μόνη μου εμπειρία με αυτό που λένε ..καρκίνο και το μόνο δικαίωμα που έχω να λέω ότι : -φίλες μου η πρόγνωση, η παρακολούθηση είναι το παν .
Να πω πως πρέπει κάθε τι απρόβλεπτο και να το υποδεχόμαστε με σοβαρότητα, ψυχραιμία και απόφαση για μάχη. Μα πάνω από όλα να λέμε στον εαυτό μας ότι όλα θα περάσουν και θα ξεπεραστούν αρκεί να αφήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους να μας στηρίξουν και το Θεό να γίνει πηγή ελπίδας και δύναμης.
Φίλη μου Δέσποινα , εύχομαι το καλύτερο στο κορίτσι σας, πες της ότι η δύναμη ξεπηδάει από μέσα μας όταν μάλιστα είσαι τόσο νέα, όλα τα άλλα ..άφησε τα στην Ανώτερη Δύναμη που μας συντροφεύει πάντα καλή μου ακόμη και όταν την αρνιόμαστε για οποιοδήποτε λόγο.
Και κάτι ..άσχετο, το σύστημα αντιβάριους που έχω ( μου έβαλαν δηλαδή) είναι επαγγελματικό ..και σήμερα ανακάλυψα γιατί τώρα τελευταία δεν παίρνω ειδοποιήσεις από μπλοκ που είμαι στη παρακολούθηση τους !! Τα χαρακτηρίζει το ...αφιλότιμο ανεπιθύμητα και τα αφαιρεί. Δεν ξέρω πως να διορθώσω το πρόβλημα όμως μάλλον ο καλός μου βοηθός στους υπολογιστές θα κάνει κάτι γι' αυτό!
Αχτιδένια φιλάκια
20 σχόλια:
Αχτίδα μου καλησπέρα,
Πρωτίστως σαν άνθρωπο και κατα δεύτερον σαν γυναίκα, το θέμα που παρουσίασες με πονάει και με προβληματίζει, όπως πιστεύω ότι είναι φυσικό. Έχοντας περάσει, ευτυχώς ξυστά από αυτό το ζήτημα, έχοντας χειρουργηθεί και στους δύο μαστούς στα 32 μου χρόνια λόγω ινοκυστικής μαστοπάθειας, θυμάμαι ακόμη και σήμερα στα 50 μου με τρόμο τις ημέρες αγωνίας έως ότου βγεί η βιοψία. Όπως και την λύτρωση που ακολούθησε, για την οποία δοξάζω τον Θεό, που με γλύτωσε από την "Υποψηφιότητα" αυτή.
Στέκομαι προσοχή και θαυμάζω τις γυναίκες που αντιμετώπισαν το κακό αυτό με σθένος και αισιοδοξία. Τη ζωή τους την κέρδισαν με το σπαθί τους και τους αξίζει κάθε καλό.
Να είμαστε όλες (και όλοι) πάντα καλά.
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.
Πολύ καλά κανετε αγαπημενη κ.Γεωργια και θιγεται το θεμα. Πρέπει να προστατευόμαστε και να μας ελεγχουμε συχνά. Ελπίζω όσοι νοσουν να βγουν νικητριες με το κεφαλι ψηλά!
Καλό Σαββατόβραδο
Φιλιά :)
Αχτιδούλα μου, πολύ σπουδαίο το σημερινό σου θέμα.
Είναι απίστευτα σημαντική και η πρόληψη και η ενημέρωση και η παρακολούθηση.
Και εξίσου σημαντικό είναι, αν τα νέα δεν είναι αυτά που θα περίμενε κανείς, να μην αφήνεις την ψυχολογία σου να πέσει. Να μην το αφήνεις να σε πάρει από κάτω...
Μια μεγάλη αγκαλιά με την ελπίδα και την ευχή όλα να ξεπερνιούνται, όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα...
ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, κορίτσι μου! Καλό βραδάκι!
Περαστικα στην κοπελα! Δικιο εχεις η προληψη σωζει ολοι το ξερουμε μα συχνα το ξεχναμε...
Περαστικα στην κοπελα! Δικιο εχεις η προληψη σωζει ολοι το ξερουμε μα συχνα το ξεχναμε...
γεωργια μου καληησπερα.πριν 3 χρονια ακριβως τετοια εποχη η αγωνια μας ειχε χτυπησει οχο μονον κοκκινο αλλα κατακοκκινο.η κορη μου 32 χρονων,μεχρι να βγουν τα αποτελεσματα της βιοψιας δεν θυμαμαι τις εχω διαγραψει απο το μυαλο μου εκεινες τις μερες.ευτυχως τα αποτελεσματα καλα ομως παντα προσεχουμε.να ειστε καλα και προς θεου προσεχετε τον εαυτο σας.πολλα φιλια.
Εύχομαι τα καλύτερα στη φίλη ,με δύναμη ,πίστη ,χαμόγελο και αισιοδοξία σίγουρα θα ξεπεράσει αυτό το μεγάλο "κόμμα",που μπήκε στη ζωή της .Δυστυχώς βιώνω αυτή την κατάσταση με την καλύτερη μου φίλη ,να το παλεύει με δύναμη ψυχής , χαμόγελο και πίστη !
Αμαλία μου είναι από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που πονάει και το γύρω περιβάλλον μαζί με τη παθούσα.Δεν το ξέρω το κορίτσι όμως εύχομαι να πάνε όλα καλά και πρέπει εκείνη να το πιστέψει πάνω από όλα.
@ Ariadni St.δυστυχώς είναι από τα θέματα που προσπερνάμε γιατί ελπίζουμε, λέμε ότι δεν μπορεί να συμβούν σε μας.
@ syros2js στη χώρα μας, στο..ταπεραμέντο μας πολλές φορές η πρόγνωση μας φοβίζει και αποφεύγουμε τις εξετάσεις.Καλημέρα γλυκό κορίτσι.
@ BUTTERFLY, πεταλουδίτσα μου δεν το ξέρω το κορίτσι μα του εύχομαι κουράγιο και δύναμη σε κάθε τι και άνω από όλα ελπίδα στο Θεό και τη δύναμη Του.
@ litsa t φίλη μου έχεις τόσο μεγάλη κόρη, σε υπολόγιζα για..κοριτσάκι!!!
@ oldthings, Ολυμπίτσα μου να της συμπαραστέκεσαι χωρίς να δείχνεις ότι την πιέζεις και την λυπάσαι.Σε επιθύμησα γλυκιά μου, το γέλιο και τη...μηχανή σου!!!!
Πράγματι, η πρόληψη σώζει ζωές!
Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει να ακούμε αυτά τα σοφά λόγια δίχως να τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία. Μερικοί από εμάς καταλαβαίνουν την αξία τους όταν - αφού νοσήσουν - φτάνουν να μιλούν για ποσοστά επιβίωσης, τα οποία καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο έγκαιρα διαγνώστηκε ο καρκίνος...
Ενημέρωση λοιπόν, πρόληψη και αυτοεξέταση. Εγώ θα πρόσθετα και λογική, πίστη, δύναμη και κουράγιο αν βρεθεί στο δρόμο μας αυτή η δοκιμασία.
Κάθε μορφή είναι διαφορετική και - ευτυχώς - ο μαστός έχει καλή πρόγνωση. Είναι λάθος να αποκαλούμε τον καρκίνο "επάρατη νόσο", όταν καθημερινά εκατομμύρια άνθρωποι αποδεικνύουν το αντίθετο!
Όλη μου τη θετική ενέργεια στη φίλη. Να είναι δυνατή και να παλέψει για όλα όσα αγαπάει!
Έχοντας χάσει τον πατέρα μου από καρκίνο στους πνεύμονες, θέλω να πω ότι αν είχε φροντίσει να εξεταστεί όταν άρχισαν οι επίμονοι πόνοι, θα είχε σωθεί. Το πολύ πολύ να είχε ενάμιση πνευμόνια αντί δυο. Δεν το έκανε όμως, και όταν το ανακαλύψαμε, ήταν πολύ αργά. έφυγε σε 9 μήνες. Αν έκανε μια ακτινογραφία ή αξονική θα φαινόταν. Και όμως, αδιαφόρησε, νόμισε πως ήταν κρύωμα. Η μητέρα μου και εγώ χτυπιόμασταν να πάει σε γιατρό, αλλά μας αγνοούσε. Επίμονα. Καυγάδες, φωνές, γκρίνια, αδύνατον να πάει. Τελικά, φίλοι μου, η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές. Μάθημα ζωής. Ας ελπίσουμε να πάνε όλα καλά με το κορίτσι αυτό, και να μη το βάλει κάτω. Τώρα χρειάζεται ηθική συμπαράσταση και κουράγιο. Σοφία
Αχ!! φιλεναδα εβαλες ενα θεμα που θα επρεπε για εμας τις γυναικες να ειναι απλα μια συνηθεια οι εξετασεις αυτες..οτι προκειπτει στην αρχή του ..θεραπευεται με πολύ αγαπη και θεληση για την ζωή.. λιγο πολύ οταν μας τυχει κατι τετοιο η πρωτη σκεψη ειναι ο φοβος ομως νομιζω οτι με πολύ θετικη σκεψη ..και την βοηθεια ΤΟΥ θεου και των γιατρων υπαρχει ίαση τωρα πια.. !!
Βρε φιλλεναδα.. το αργό.. της επισκεψεις μου με κανει απο την μια να ντρεπομαι αλλα απο την άλλη να μην σε προλαβενω στις αναρτησεις σου... ομως η ωρα που κανω εδώ διαβαζοντα οσες εχω χασει με αποζιμειωνει ..εστω κι αν μαθενω τα νεα σου αργα.. απλα θελω να εισαι καλα και χαιρομαι καθε φορα που τα λεμε στο τηλεφωνο.. σε γλυκοφιλω... να περνας ομορφα εστω κι αν γκρινιαζεις καποια φορα.. ναι;
Έχοντας χάσει τη μητέρα μου από καρκίνο - και ήταν νέος άνθρωπος- αλλά και λόγω επαγγέλματος, έχω να παρατηρήσω και να συμφωνήσω μαζί σου Αχτίδα μου πως, πράγματι όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει. Δύσκολο το θέμα σου κι ακόμα πιο δύσκολη η ψυχολογία των ανθρώπων που νοσούν. Όσο θετική σκέψη κι αν υπάρχει, όση αισιοδοξία και αγάπη κι αν αντλείς από το κοντινό σου περιβάλλον, όση θετική ενέργεια κι αν προσπαθείς να εμφυσήσεις στην ζωή σου, είναι κοινό μυστικό πως η λέξη και μόνο στο άκουσμά της σε παραλύει και σε βυθίζει στους φόβους σου. Και φαίνεται ο τρόμος που προκαλεί και μόνο από το γεγονός, πως αποφεύγουμε συστηματικά να την αποκαλούμε με το όνομά της! Λέμε "η επάρατη νόσος", η "κακιά αρρώστια", η "ξέρεις... μακρυά από εμάς!" κι ένα σωρό άλλα. Ωστόσο, η απάθεια, η ημιμάθεια και η αδιαφορία είναι τα 3 όπλα που εμείς οι ίδιοι οπλίζουμε τον καρκίνο και τον βοηθάμε να μας σκοτώσει.
Θαυμάζω απεριόριστα όλους τους ανθρώπους που, με δύναμη ψυχής και αξιοπρέπεια βρίσκουν το θάρρος να τον αντιμετωπίσουν! Εύχομαι και προσεύχομαι τα καλύτερα για τη φίλη σου, από καρδιάς! Εμείς είμαστε οι χειρότεροί μας εχθροί, εμείς και οι καλύτεροι φίλοι και προστάτες του εαυτού μας. Όλα να πάνε κατ΄ευχήν.
Από πρόληψη σώθηκα και είμαι υγιής σήμερα.
15 μήνες με όλα τα επίπεδα θεραπειών, δύο διαφορετικά είδη χημειοθεραπειων, ακτινοβολίες και στοχευμένη αντιμετώπιση με κυριότερο σύμμαχο την δύναμη που έπαιρνα από την αγάπη του ανθρώπου μου, από φίλους, την πίστη μου στο Θεό και την αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρω.
Να μην αμελείτε, ούτε να υποτιμάτε, την δύναμη της πρόληψης καλές μου φίλες.
Εύχομαι το καλύτερο για την νεαρή κοπέλα Αχτίδα μου και για τον κάθε άνθρωπο που μάχεται με αυτή την ύπουλη ασθένεια.
Έχοντας περάσει απο το δύσκολο αυτο μονοπάτι (10 χρόνια πριν), μόλις 36 ετών τότε και 2 μικρά αγγελούδια, βγήκα νικήτρια. Πήρα μεγάλη δύναμη απο την πατρική και συζυγική μου οικογένεια. Πιστεύω ομως οτι την περισσότερη δύναμη την πήρα απο την θέληση να μεγαλώσω τα δυο μου παιδιά, πίστεψα οτι θα το ξεπεράσω. Πολυ σημαντικό κομμάτι η αισιοδοξία ! Το σπουδαιότερο! Θετικη ψυχολογία και σκέψη και ολα θα πάνε καλα με την καθοδήγηση των γιατρών. Οτι καλυτερο για το κορίτσι και όσες βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση!
Ακτιδα σε παρακολουθώ και σε θαυμάζω ! Εισαι καταπληκτική !!
Φλες μου αγαπημένες μαχητριες της ζωής μα και της καθημεριντητας να είστε παντα έτοιμες για τα ευκολα μα κυρως για τα δύσκολα.Καλό μήνα να έχετε!
Δημοσίευση σχολίου