Μια κουβεντούλα μαμαδίστικη!

Αυτό το καιρό είμαι περισσότερο ..γιαγιά όπως καταλάβατε και γι' αυτό έχω εξαφανιστεί γιατί όταν γυρίζω έχω άλλες δουλειές που με περιμένουν και έχω εγκαταλείψει.. 
Όπως λέω συχνά ο χρόνος θαρρείς δεν μου φθάνει φίλοι μου , οι ώρες γίνονται μικρότερες  και οι αντοχές μου δυστυχώς ακόμη λιγότερες . Το εργαστήρι μου κοντεύει να ... βγάλει φαντάσματα αν το πιστεύετε , τα χέρια μου πλέον δεν κάμπτονται εύκολα κι εγώ σκουριάζω όλο και περισσότερο...Όμως όταν κοιτάζω πίσω μου ξέρω ότι το καιρό που έπρεπε έφτιαξα πολλά οπότε πρέπει να είμαι ευχαριστημένη.
Με το 4ο λοιπόν εγγόνι όσο μπορώ  να αντέξω ,όμως η χαρά που νοιώθω όταν βοηθώ τα κορίτσια μου τα καλύπτει όλα φίλοι μου και μου γεμίζει τις μπαταρίες ώστε να θυμάμαι ξανά τα νανουρίσματα και τα παιδικά τραγουδάκια, το τάισμα και τα φιλιά. Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με χάδια, φιλιά και λογάκια..αυτό πιστεύω πάντα! 
Όταν τον παίρνω το μικρό στην αγκαλιά αν και ξέρω ότι ακόμη δεν με βλέπει καλά εγώ του τραγουδώ, του μιλώ, τον κατσαδιάζω όταν γκρινιάζει και τον κοιμίζω με το τρόπο που με ..βολεύει εκείνη τη στιγμή .
 -Είμαι η γιαγιά σου, του λέω καθώς το κρατώ κοντά στο πρόσωπο μου !
Σκέφτομαι ότι εγώ ακόμη και τώρα στα 63 μου χρόνια θυμάμαι με αγάπη πάντα τη γιαγιά που με μεγάλωσε όταν οι γονείς μου ήταν φοιτητές, έτσι με ..υστεροβουλία μάλλον ελπίζω πως όταν δεν θα είμαι μαζί τους  θα θυμούνται τη..θεότρελη γιαγιά του που τα νανούριζε με αυτοσχέδια ραπ τραγουδάκια και τα μιλούσε για χρώματα , συνδυασμούς και τεχνικές . 
Τον παππού σίγουρα θα τον θυμούνται να τους φτιάχνει φαγητά και μεζεδάκια , να τους κουβαλάει πάντα σοκολάτες και φρούτα και να τα αγαπάει όπως μόνον εκείνος ξέρει.
Μάνα..γιαγιά..προγιαγιά..τελικά είναι υπέροχο να είσαι γυναίκα, έχει κόπο, φροντίδα, στεναχώριες μα..έχει χαρές που δεν έχουν όρια να τις μετρήσεις.
Αχτιδένια φιλάκια!