Παραμονή με ένα μωρό!

Η δική μου Παραμονή Χριστουγέννων ήταν παρέα με ένα ..μωρό..τόσο μωρό που δεν ήξερα πως να το πιάσω! 
Από τις 8 το πρωί μέχρι στις 10 το βράδυ που τα παιδιά μου γύρισαν από τη δουλειά τους εγώ παρέα  και με τη Κλώντη και μία καλαθούνα  δίπλα μου με μέσα το μωρούλι μας!
Το έπαιρνα στην αγκαλιά μου και..τόσο μικρό εξαφανιζόταν μέσα σε αυτήν! Σαν πρωτάρα αλίμονο με το ...4ο εγγόνι φοβόμουν να το πιάσω  και να το αλλάξω . 
Η φόρμα του έπλεε , έβαζα τα ...δύο δάκτυλα μου από  την άκρη του μανικιού για να τραβήξω το χεράκι του και έτρεμα μήπως και κάνω κακό στα δακτυλάκια του που έμοιαζαν λες και ήταν από κούκλα!
Τελικά σκέφτηκα..ένας κύκλος η ζωή κάθε μάνας ένας κύκλος που αρχίζει με μία αγκαλιά και ένα νανούρισμα και καταλήγει..χρόνια μετά πάλι...σε μία αγκαλιά και ένα νανούρισμα!

Περίεργη η Κλώντη με το νέο αυτό πλασματάκι που ήρθε και στη δική της ζωή! Πάντως φέρθηκε με ...κατανόηση..με συγκατάβαση στις συμβουλές μου να μη γαβγίζει όταν χτυπάει το κουδούνι.
Απίστευτο θα σας φανεί όμως..χωρίς να κάνω τίποτε άλλο από το να  ταΐζω το μωρό κάθε 3 ώρες και να το αλλάζω αμέτρητες ..γύρισα σπίτι μας πτώμα..πτώμααααααα!
Φίλοι μου ακόμα μια φορά χίλιες ευχές για καλύτερες μέρες , για αγάπη, για συγνώμη, για δουλειά και φαγητό σε κάθε σπίτι, για χαρούμενα παιδιά, για ξέγνοιαστους γονείς, για ερωτευμένα ζευγάρια χωρίς εγωισμούς , για παραμερισμό των υπέρμετρων "θέλω" και γέννηση των "προσφέρω, βοηθώ".
Χρόνια Πολλά φίλοι μου!
Αχτιδένια φιλάκια.