Μήπως έπεσε χιόνι πουθενά;

Το κάλεσμα των Χριστουγέννων άρχισε να ακούγεται φίλοι μου σαν μακρινός αντίλαλος φωνής των ξωτικών που ξέφυγαν από παιδικό παραμύθι.. Πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα..μα θα πείτε και σε ποιόν δεν αρέσουν . 
Φέτος λίγο πεσμένη από δυνάμεις δεν έχω τις περσινές μου κατασκευές για μπαζάρ, μα θα προσπαθήσω όσο μπορώ να καλύψω όσες μου ζήτησαν βοήθεια και μάλλον θα επικεντρωθώ στο FRONT γιατί όπως έλεγε και η...γιαγιά μου η σοφή ..όποιος παιδάκι μου κρατάει πολλά καρπούζια στο τέλος θα του πέσουν και θα σπάσουν!
Όμως έχω την επιθυμία φέτος να στείλω μικρά δωράκια σε φίλες..έτσι...απροειδοποίητα..για να δω τη χαρά τους και να χαρώ. Θα είναι το δικό μου έτσι δώρο στον εαυτό μου.
Κάθισα που λέτε σήμερα στο εργαστήρι μου και αφού τελείωσα μία αγιογραφία τον Άγιο Σπυρίδωνα που είχα παραγγελία και την τυραννώ τόσο καιρό μετά ..άρχισα να κάνω τις πρώτες μου κατασκευές..Τα πήλινα ρόδια μου κοκκίνισαν το δωμάτιο..τα αγγελάκια μου χρυσά..οι κορδέλες βγήκαν από το κουτί και πάλι έχω έλλειψη σε αυτή που θέλω..
Μετά όσο τα ρόδια μου στέγνωναν άρχισα να  "χτίζω" τα μικρά χωριά μου μόνο που τώρα στη φαντασία μου είχαν άλλες αποχρώσεις..

Τα σπίτια έγιναν πιο μουντά σε χρώματα, το πρώτο χιόνι έπεσε και άρχισα κι όλας να φτιάχνω την φάτνη που έχω εδώ και καιρό στο μυαλό μου.
Είστε πολλές..μακάρι να μπορούσα να στείλω σε ..όλες..μα..αν κάποια στιγμή ένα τέτοιο μικρό χωριό χτυπήσει τη πόρτα σας μη το..πετάξετε..βάλτε το δίπλα στο δένδρο για να σας θυμίζει στα χρόνια εμένα όταν πια δεν θα με βρίσκετε εδώ να σας ζαλίζω.
Πάντως προς το παρόν ζαλίζω τον άνδρα μου που τον..κυνηγώ από πίσω να μου φέρνει παράξενα ξύλα και να μου τα κομματιάζει.
Φίλοι μου σας εύχομαι ένα καλό ...ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο  ( τι γράφω τώρα...) και όπως πάντα..
Αχτιδένια φιλάκια!