Όταν ο Θεός είναι πάντα μέσα μας..

Πρώτα να σας ευχαριστήσω για τα σχόλια, το ενδιαφέρον, την αγάπη, τα τηλεφωνήματα σας, τα μέιλ. Ήσασταν πάντα μαζί μου σε κάθε δύσκολη στιγμή και η αλήθεια είναι  ότι νοιώθω πάντα αυτό και σας ευγνωμονώ. 
Τώρα πια είμαι ήσυχη, πέρασαν τα δύσκολα και τα μηνύματα από το νοσοκομείο είναι ενθαρρυντικά αν και σήμερα του ξαναέβαλαν παροχή οξυγόνου γιατί κουράζεται ακόμη να αναπνεύσει και δεν το θέλουν αυτό. 
Είναι μαχητής μας είπαν και λίγο..τσαμπουκαλής αφού προσπαθεί να βγάλει με τα χεράκια του τις παροχές που τον εμποδίζουν.

Το άγχος μου έφυγε , η κόρη μου είναι πολύ καλύτερα και παρακαλώ το Θεό να της δώσει δύναμη να κάνει όλα όσα θέλει και σχεδιάζει. 
Ο χρόνος λες και δεν με φθάνει φίλοι μου, έχω τόσα να κάνω..το πρωί στη κλινική, μεσημέρι το μικρό Δημητράκη, ετοιμασίες για τα δωράκια του μαγαζιού της κόρης μου, βοήθεια στα γλυκά της , μάθημα το απόγευμα, τα δωράκια και οι κάρτες μου που τα ετοιμάζω και ελπίζω από εβδομάδα να τα στείλω ( όχι δεν σας ξεχνώ) ..
Ο εαυτός μου που χρειάζεται πιστέψτε με ενίσχυση να συνέλθει από όσα τον βάρυναν..
Πολλά..πάρα πολλά όμως  είμαι χαρούμενη και θα τα καταφέρω ..Μήπως ξέρετε το μυστικό να...μεγαλώσω τις ημέρες μόνο για μένα βρε κορίτσια!!!
Οφείλω να πω ότι η φροντίδα στη Γενική κλινική είναι άψογη ( και ας μην έχει θερμοκοιτίδα!!!!) και το Παπαγεωργίου έναν άριστο νεογνολόγο που μας στέκεται.
Φίλες μου ακόμη μία φορά ευχαριστώ για όλη τη συμπαράσταση και..ναι..η Κλώντη είναι και αυτή καλά γιατί ο καλός Θεούλης ίσως θέλει να μου χαρίσει όμορφα Χριστούγεννα με την οικογένεια μας.
Αχτιδένια φιλάκια