Τι ακούει κανείς σε ένα μπαλκόνι!

Ξέρω..θα μου πείτε..μας έσκασες με τις καλημέρες σου! Εγώ πάντως τις λέω όσο μπορώ να τις λέω και..ναι..ανοίγω το μπλοκόσπιτο κάθε πρωί , κάνω καφεδάκι, κερνάω κουλουράκια και τι άλλο;..μα ο καλός μου Δημήτρης έκανε ένα υπέροχο γλυκό ροδάκινο και είπα να σας τρατάρω!

Όσο για μένα..ναι τα κατάφερα ανάμεσα σε δουλειές και εγγόνια να φτιάξω και κάτι ακόμη για τη Πρωτοβουλία για το Παιδί!

Μη ξεχάσω και τα χωριά μου που τώρα τους έδωσα όνομα ..για καλό σκοπό βέβαια αφού για εκεί θα προορίζονται.

Μετά βγήκα στο μπαλκόνι μόνη μου για καφεδάκι ξεκούρασης και..τι δεν ακούς σε ένα μπαλκόνι ιδιαίτερα όταν το πίσω μπαλκόνι μου βλέπει τόσο κοντά την απέναντι πολυκατοικία. Λοιπόν εδώ και λίγες μέρες νοικιάστηκε από φοιτήτρια το απέναντι διαμέρισμα, ήρθαν οι γονείς το  τακτοποίησαν , το καθάρισαν, τους χαιρετήσαμε για καλωσόρισμα και τους ευχηθήκαμε καλή διαμονή .
Σήμερα λοιπόν ακούσια έγινα μάρτυρας μία "εξέγερσης" της μικρής που δήλωσε στους γονείς της ότι.."πρέπει να ανεξαρτητοποιηθώ πια, αφήστε με να οργανώσω εγώ το σπίτι και τη διαμονή μου εδώ". Ένα μικρό καυγαδάκι, με αρχηγική μορφή τον πατέρα που σαν γονιός "βγήκε από τα ρούχα του". 
Θυμήθηκα τους γονείς μου που όταν σπούδαζα στην Αθήνα με υποχρέωναν να γυρίζω αεροπορικώς κάθε ΣΚ στη Θεσσαλονίκη για 4 χρόνια.  Απίστευτο θα σας φανεί όμως είχαν κλείσει μονίμως τη 5Α θέση στο αεροπλάνο, με είχαν μάθει όλοι οι..πιλότοι και οι αεροσυνοδοί , μέχρι μέσα στη καμπίνα με έβαζαν και έβλεπα πως προσγειώνουν ένα αεροπλάνο!!! Μοναχοπαίδι φίλοι μου και..λιγάκι μαλακό τους έκανα το χατήρι και δεν είχα χαρεί ούτε ένα ΣΚ με συμφοιτητές σε εξόδους.

Άκουγα λοιπόν το καυγαδάκι με ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια μεριά έπαιρνα τη θέση της κοπέλας, είχε δίκιο..έπρεπε να κοπεί ο ομφάλιος λώρος έπρεπε να "μεγαλώσει", να κάνει ακόμα και..λάθη..για να μάθει, να δοκιμαστεί. Από την άλλη με την πείρα και τη γνώση της ηλικίας καταλάβαινα τους γονείς της ..φοβόντουσαν να την αφήσουν , τρέμαν μη κάνει..λάθη, μη πληγωθεί.

Είναι η δύσκολη στιγμή που βλέπεις να φεύγει από την ανοιχτή παλάμη σου η χρυσόσκονη του Πήτερ Παν, το μωρό σου δεν είναι πια μωρό κι εσύ πρέπει να ανοίξεις τη πόρτα και να δώσεις σκουντιά στο πουλάκι για το πρώτο του πέταγμα...
Επεισοδιακή η ξεκούραση μου στο μπαλκονάκι μου γιατί είχε και..2η ιστορία. 
Η γειτόνισσα μας από το κάτω όροφο μου διηγήθηκε συγχυσμένη τι έπαθε ο άνδρας της το πρωί.Την ώρα που γύριζε από το φούρνο βλέπει έναν κύριος να τον σταματάει στην είσοδο και να τον ρωτάει αν είναι ο κύριος Καρ....Τότε το λέει ότι είναι ο ασφαλιστής του αυτοκινήτου του γιου του και τον έστειλε να του δώσει 200 ευρώ για να προλάβει να τη στείλει.. Ο γείτονας μπήκε μέσα το λέει στη γυναίκα του και του δίνει όσα είχαν οι άνθρωποι (συνταξιούχοι ) 100 ευρώ. Όταν του τα έδωσαν στραβομουτσούνιασε και τους είπε "αυστηρά" ότι θα κάνει μικρότερη ασφάλεια!!!!Μόλις έφυγε τους ήρθε η ..επιφοίτηση να πάρουν τηλέφωνο το γιο τους και..και..κλαίγανε τα χρήματα τους.
Βρε τι μαθαίνει κανείς σε ένα μπαλκόνι!!!!!
Αγαπώ τους γείτονες μου, τους περισσότερους τους ξέρω ...40 χρόνια ..όσα είμαι παντρεμένη και ζω σ' αυτή τη πολυκατοικία.
Σκληροί οι άνθρωποι φίλοι μου και για του λόγου το αληθές..μόλις το είπα το μεσημέρι στον άνδρα μου αναφώνησε: 
- Είδες; δεν ξεγέλασαν μόνον εμένα, την έπαθε και ο Σωτ....!!
-Δεν ντρέπεσαι του λέω, ο καημένος ο άνθρωπος δεν μπορεί να το χωνέψει..
-Εδώ δεν το..χώνεψα εγώ μου λέει..ακόμη τον ψάχνω όταν πάω στη τράπεζα!
Δεν ξέρω αν βαρεθήκατε τη φλυαρία μου, το καφεδάκι τελείωσε, η μέρα μου ξεκινάει, λοιπόν:
Καλή μέρα σας εύχομαι και να προσέχετε κάτι τέτοια !
Αχτιδένια φιλάκια