Υπάρχει ..μόχθος που δεν γνωρίζουμε!

Φίλες μου χθες πήγαμε στο κτήμα μας για μία μικρή πλέον από εδώ και πέρα επίσκεψη ώστε να ταΐσουμε τα ζωάκια μας και να ..φορτώσουμε την αποθήκη με κονσέρβες και κροκέτες για τις δύσκολες μέρες που δεν θα πηγαίνουμε αφού οι καλοί μας γείτονες μας αντικαθιστούν στη φροντίδα τους. Φεύγοντας όμως πέσαμε επάνω σε ένα βοσκό τον κύριο Αντώνη που βοσκούσε τα πρόβατα του στο διπλανό μας θερισμένο χωράφι.

Μια καλημέρα πάντα, λίγες απλές λέξεις και έτσι ξεκινάει μία κουβέντα με ένα άνθρωπο του καθημερινού μόχθου που ίσως εμείς της πόλης αγνοούμε..
"Διψούσε" για παρέα ο κυρ Αντώνης, ψηλός , δυνατός με τη γλίτσα και το ταγάρι στον ώμο μας δήλωσε και την ηλικία του..67 ετών δηλαδή μικρότερος από τον άνδρα μου και όμως..έμοιαζε παππούς μπροστά του.
-Πως τα βλέπεις τα πράγματα εσύ που είσαι γραμματιζούμενος..μας ρώτησε..Τι κάνει η πόλη, πως τα βλέπετε εκεί;
Έδωσα μία κλωτσιά υπόγεια μέσα στο αυτοκίνητο στον άνδρα μου για να μη πει το σύνηθες:
- Μαύρα , κακά και άραχνα!!
-Όλα θα πάνε καλά φίλε μου, δύσκολα του λέω μα καλά.. Αλίμονο στα νέα παιδιά που δεν χάρηκαν όσα ζήσαμε εμείς.. Δεν βλέπεις τι λένε στη τηλεόραση;
-Εγώ κορίτσι μου ( φαίνεται δεν έβλεπε καλά ο κύριος Αντώνης) δεν χάρηκα πράμα..γυρνώ από μικρός με τα πρόβατα του γονιού μου, μετά με τα δικά μου, παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, τα πάντρεψα, πάλι όλη μέρα βόσκω τα πρόβατα. Πάω μετά το απόγευμα αργά στο μαντρί, τα φροντίζω τα "ξένω", παίρνω το γάλα τους πρωί και βράδυ, ταΐζω τα σκυλιά , φροντίζω τα άλογο και γυρνώ βράδυ στο σπίτι. Θα σηκωθώ πρωί στις 5..θα έρθουν να πάρουν το γάλα..βερεσέ κοπελιά μου, το γράφουν στο μπλοκάκι και μας πληρώνουν όταν τους λέει ο λογιστής. Γυρνώ λοιπόν αργά κάνω μπάνιο, δεν μπορώ χωρίς να κάνω μπάνιο γιατί..βρομώ πρόβατα και κοπριές και θα...με διώξει η κυρά, είπε γελώντας! Όταν θα βγω κάθομαι στο τραπέζι ,τρώω ότι μου δώσει η κυρά, πίνω και το τσιπουράκι μου και..τα μάτια μου κλείνουν και πολλές φορές η κυρά μου δίνει μια σκουντιά και μου λέει:
-Σήκω Αντώνη..πάνε στο κρεββάτι να κοιμηθείς, έχω να δω το..σήριαλ!!!!
Γέλασα με το κύριο Αντώνη και σκέφτηκα ότι εγώ αγοράζω το γάλα έτοιμο από το σούπερ μάρκετ, τρώω ( η κακούργα) το κρεατάκι μου, φορώ το μάλλινο κασκόλ από το μαλλί που βγάζει και ο μόχθος αυτού του ανθρώπου μου είναι μία γραφική εικόνα απλών εργασιών..
Αποχαιρετήσαμε με το..ζόρι το βοσκό,μας είπε να μας δίνει γάλα όποτε θέλουμε..
-Τις Κυριακές πάω στο καφενείο, είναι γιορτή δεν δουλεύω, θα με βρεις και έλα στο σπιτικό μου να σου δώσω ότι επιθυμείς.Έχω και φρέσκα αυγά από τις κότες, τις φροντίζει η κυρά..αν μας καταδέχεστε ..
-Θα έρθουμε κυρ Αντώνη, θα έρθουμε, άλλωστε θα σε βλέπουμε εδώ γύρω πάντα να βοσκάς τα πρόβατα και να σε γαβγίζει ο Κανέλος μας!
Στο δρόμο μιλούσαμε με τον Δημήτρη μου για όλους αυτούς τους μικρούς αγρότες που..ανδρώθηκαν από μωρά μέσα στα πρόβατα , τα χωράφια και τις καλλιέργειες .Η βροχή, το χαλάζι, οι αρρώστιες των ζώων, ξηρασία, τα φυτά που αρρωσταίνουν κάθε τόσο..
-Μη σ' ακούσω , του λέω του δικού μου, να μου λες ότι σου φάγανε τα σκουλήκια τις ντομάτες γιατίιιιιιιι!!!!!!
Υπάρχουν άνθρωποι παντού φίλοι μου, υπάρχουν μόχθοι και ιστορίες, υπάρχει κόπος και έννοιες ..υπάρχουν όνειρα που κάποιοι δεν έζησαν , υπάρχουν τόποι που δεν επισκέφτηκαν , ταξίδια που δεν έγιναν, πολυτέλειες που δεν χάρηκαν.. Υπάρχουν και άνθρωποι που δίνουν λέει..26000 ευρώ για μία σαμπάνια..που φορούν τσάντα 16000 ευρώ..υπάρχουν διάφορα..φρούτα παντού.Το θέμα είναι τι ευχαριστεί το καθένα..πως καθησυχάζει τη συνείδηση του, πως κλείνει τα βράδια τα μάτια του και πως μπορεί να λέει στη προσευχή του..ευχαριστώ Κύριε..για μία ακόμη μέρα!
Αχτιδένια φιλάκια