Μόνο φωτογραφίες έχω να σας δώσω!

Ένα τριήμερο τόσο ζεστό που θα ομολογήσω ότι  εγώ και ο άνδρας μου γίναμε ένα με το νερό στο κτήμα. Ευτυχώς  έχει φτιάξει δύο ντουζιέρες, μια εσωτερική και μία έξω και έτσι δεν μαλώναμε ! Η Κλώντη βολεύτηκε στη βρύση που βάλαμε στο κιόσκι !

Οι ροδακινιές βγάζουν ακόμα ροδάκινα με ..σειρά, βλέπετε τις βάλαμε με ποικιλίες τέτοιες που να έχουμε καρπούς μέχρι το Σεπτέμβρη.

Ένα απογευματάκι ξεκινήσαμε για μία μικρή εκδρομούλα στο Σταυρό Θεσσαλονίκης που είναι λίγα χιλιόμετρα από το κτήμα μας λίγο πριν την Ασπροβάλτα. Εκεί κάποτε μας πήγαιναν εκδρομές τα σχολεία , όποιες είναι από τη Θεσσαλονίκη σίγουρα έχουν πάει, έχουν κατασκηνώσει κάτω από κάποιο δένδρο και έχουν τσαλαβουτήσει κρυφά από τους καθηγητές στα νερά.
Όμως το μέρος έχει αλλάξει ριζικά εκτός από τα δένδρα που μένουν ..εκεί..γέρικα βέβαια σαν .. κι εμένα μα πάντα περήφανα για όσα προσέφεραν κατά καιρούς στους επισκέπτες τους.

Η θάλασσα είναι δίπλα τους μόνο που τώρα έχει γεμίσει καφέ και μπαράκια!

Μια πανέμορφη βαρκούλα "παλιού τύπου και καιρού"σίγουρα τα παιδιά του ιδιοκτήτη άνοιξαν το μπαράκι και την έβαψαν , την καλλώπισαν και την έβαλαν εδώ για ..μόστρα!

-Να κεράσω κοπέλα μου ( μη γελάτε..εγώ είμαι η κοπέλα..η συνήθεια δεν κόβεται στο χρόνο!) ένα παγωτάκι;
Το καφέ αυτό ήταν όμορφο είναι αλήθεια μα ..άδειο δυστυχώς. Εγώ που ήξερα από άλλα καλοκαίρια το Σταυρό βρήκα τη διαφορά στους παραθεριστές μειωμένη κατά 60 % θα έλεγα!

Το όμορφο μπαράκι με ξύλινη χειροποίητη διακόσμηση εντελώς κενό. Βέβαια ίσως ήταν νωρίς ακόμη,

Μα και οι ξαπλώστρες τους όπως βλέπετε κενές!

Η θάλασσα όμως έχει πέτρες κι εγώ δεν τις μπορώ! Ο Δημήτρης με έφερε για να με δελεάσει για μπάνιο.. κάποτε δεν έβγαινα από το νερό.. όμως τώρα δύσκολα μπορώ να μπω στο νερό με την έλλειψη  ισορροπίας που έχω και δύσκολα βγαίνω χωρίς βοήθεια. Οπότε όπως καταλαβαίνετε..ντρέπομαι και οπότε.. ας το αφήσουμε στη τύχη !

Ο Δημήτρης ανακάλυψε μία καρπουζιά εκεί μέσα στα αγριόχορτα δίπλα στη θάλασσα... που τις βρίσκει βρε παιδάκι μου, τα μάτια του πλέον μόνο φυτά βλέπουν!

Πάντως τα πεύκα παντού, μεγάλα, υγιή και  βέβαια δίνουν τη δροσιά τους που την ευχαριστηθήκαμε όσο τρώγαμε το παγωτάκι μας!...

Άρχισε να σκοτεινιάζει όμως επέμενε να με πάει στο δρόμο για Ολυμπιάδα να δούμε μία ακρογιαλιά που κάποτε(!!!!!) κάναμε ψαροντούφεκο οι δυο μας ! 

Ξέρετε τι βρήκαμε σ' εκείνο το μέρος; η απογοήτευση του ήταν απέραντη και η δική μου ντροπή μεγάλη γιατί μας ακολούθησαν δύο τουρίστες που νόμιζαν ότι ξέραμε μία κρυφή περιοχή για μπάνιο!
Σκουπίδια φίλοι μου...σκουπίδια σε όλο το δρομάκι που οδηγούσε στην θάλασσα!

Λίγο πριν φύγω από εκεί γύρισα και φωτογράφισα τον ήλιο που έπαιρνε τα χρώματα της Δύσης , είναι το μόνο που δεν θα μπορέσουν να βρωμίσουν οι ανεγκέφαλοι που πετούν ότι δεν θα πετούσαν μέσα στο σπίτι τους!

Επιστρέψαμε στο κτήμα μας..δροσισμένοι είναι αλήθεια και πηγαίνοντας να κάνω το τελευταίο μπάνιο πριν μπω στο τροχόσπιτο δεν άντεξα να μη βγάλω τις τελευταίες φωτογραφίες της ημέρας μας!
Όπως βλέπετε αν και έφυγε ο ήλιος τα χρώματα έμεινα πίσω του για να μας πουν ίσως ότι αύριο πάλι..θα είναι εδώ επάνω..στο θρόνο του να δώσει ζωή σε κάθε οργανική μορφή που υπάρχει. Το μεγαλείο του Θεού φίλοι μου!

Όμως συγχρόνως μόλις γύρισα το φακό της μηχανής μου ..δίπλα στον ίδιο ουρανό βγήκε το φως της νύχτας, το μαγευτικό μυστήριο του φεγγαριού που πάντα μας αιχμαλωτίζει στο πέρασμα του .

Το βλέμμα μου γυρνά στα..γήινα..ο καλός μου μαγειρεύει πάλι..η λέξη σαλάτα γι' αυτόν είναι απλά στοιχείο ..συνοδευτικό και μόνο. Σίγουρα μαγειρεύει τη μακαρονάδα που ονειρευόταν στο δρόμο!!!!

Δεν πάει να λέει το ραδιόφωνο για ένα σωρό στενάχωρα για το τώρα και το αύριο..ανοίξτε τη καρδιά σας στα  σημερινά απλά της ζωής σας. Μία απλή βολτούλα , μία συζήτηση με τους δικούς σας χωρίς όλα αυτά που θέλουν να μας εξουθενώσουν , μία απλή μακαρονάδα με..λαχανικά και τυράκι , μία ατελείωτη αγκαλιά δίπλα  σε όποιον του δώσατε αυτή τη θέση..όλα φίλοι μου θα είναι διαφορετικά. 
Την επομένη αφού πήραμε το καφεδάκι μας στις..6.30 το πρωί (!!!), φάγαμε ένα όμορφο πρωινό που έκανε ο καλός μου ( αυγόφετες) , ποτίσαμε , φροντίσαμε για το φαγητό στα γατάκια, αποχαιρετήσαμε τους γείτονες και πήραμε το δρόμο του γυρισμού  αφού πρώτα  περάσαμε από το ΑΤΜ για να ...ζητιανεύουμε το 50ευρώ που μας δίνουν από τα..δικά μας λεφτά ( να πάρει η ευχή)!
Η Κλώντη στο τιμόνι, κάποια ψώνια στιγμής  στο χωριό, χαμόγελο , καλή διάθεση..

                   Θεσσαλονίκη σου έρχομαι!

Αχτιδένια φιλάκια σε όσες ακόμη είστε εδώ !