Ένα βιντεάκι που μου "γέμισε" τη καρδιά!

Γιορτή της μητέρας χθες ,την πέρασα στο κτήμα με τον άνδρα μου και μέσα στην ηρεμία της φύσης δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ τη δική μου μητέρα που βέβαια "έφυγε" πριν λίγα χρόνια. Όπως είπα και στην εγγονή μου η σκιά της μάνας θα μας ακολουθεί πάντα και ακόμα περισσότερο όταν δεν υπάρχει δίπλα μας σαν "ύλη" ώστε να της πιάσουμε το χέρι, να της πούμε το πόσο αξία είχε για μας , να της πούμε τα προβλήματα μας , τις χαρές και τις επιτυχίες μας για να τη κάνουμε περήφανη .
Ετοιμαζόμουν να σας κάνω μία εξιστόρηση του ΣΚ μας που ήταν υπέροχο έστω και αν μας ήρθε για λίγο μία μπόρα που την απολαύσαμε καθισμένοι στις πολυθρόνες μας.

Θα σας έδειχνα με υπερηφάνεια τη δουλειά του Δημήτρη μου στο θερμοκήπιο..

Θα σας μιλούσα για τα λουλούδια μου.....

Θα σας φλυαρούσα για τη καλή μου γειτόνισσα που φροντίζει τα λουλούδια μου σαν δικά της ...

Θα χαριτολογούσα για τα γατάκια μου που άρχισαν να ..κυκλοφορούν!

Όμως όταν γύρισα βραδάκι μου πήρα το δωράκι μου από την Ειρήνη , κάτι που έφτιαξαν οι κόρες μου, ένα βίντεο φτιαγμένο για μας..τους γονείς τους που όσο και να προσπάθησα δεν μπόρεσα να σας το βάλω, δεν ξέρω αν το έβαλα δηλαδή τελικά.
Βλέπετε τη Τετάρτη οι κόρες μου έχουν γενέθλια ( τα 13άρια μας!!) και τα γιόρτασαν το Σάββατο μαζί με τους άνδρες τους αφού εγώ έφυγα .
Το βίντεο έγραφε..Στους πιο καλούς γονείς του ..κόσμου..κι εγώ έβαλα τα κλάματα από τη συγκίνηση μου.

Ήταν το δωράκι μου για τη γιορτή της μητέρας μα διπλό για τους δυο μας γιατί ο πατέρας τους στάθηκε πάντα δίπλα τους όπως κι εγώ...σαν μία γροθιά ενωμένη στα παιδιά μας, όπως όλοι εσείς που είστε γονείς..
Κορίτσια μου σας ευχαριστούμε, τα λόγια είναι περιττά, είστε το "χνάρι" που θα αφήσουμε πίσω μας όπως μου άφησαν οι δικοί μου γονείς..
Αχτιδένια φιλάκια