Σαν χθες νομίζω...

Έφθασε στη μέση της η Μ.Εβδομάδα και δεν μπορώ να μη σκεφτώ το πατρικό μου σπίτι τέτοιες μέρες πριν..πολλά πολλά χρόνια φίλοι μου  .
Να φέρω μπροστά μου το κοριτσάκι που έτρεχε πίσω από τη φούστα της γιαγιάς της παρακαλώντας να την αφήσει να δει από τη κλειστή πόρτα του σαλονιού τα δώρα της..
Το παράξενο είναι ότι τα δώρα της το ήξερε ότι ήταν πάντα τα ίδια..Ένα βελούδινο φόρεμα..πάντα κατακόκκινο βελούδο με σφηκοφωλιά στο μπούστο , μαύρα λουστρινένια παπουτσάκια  με τις άσπρες  κεντημένες στην άκρη καλτσούλες δίπλα ,σε κουτί και όχι σε..νάιλον όπως τώρα.
Βέβαια  η χαρά μου ήταν ο μεγάλος βελουδένιος κόκορας που άνοιγε σαν αυγό το σώμα του και μέσα είχε πάντα σοκολατάκια από το Φλόκα της Τσιμισκής λίγο πιο πέρα από το σπίτι μας..
 Ήταν και η λαμπάδα..που τότε το στολίδι της ήταν πάντα ένα λουλούδι..ένα όμορφο λουλούδι υφασμάτινο που μετά το Πάσχα η γιαγιά μου το έραβε σε μία κορδέλα με λάστιχο μέσα της και μου την έβαζε στα μαλλιά μου .
Το πρωί της Μ.Πέμπτης με ξυπνούσε με το κόκκινο αυγό γύρω από το πρόσωπο μου 3 φορές:
-Ήρθε ..ήρθε η Πασχαλιά..με τα κόκκινα τ' αυγά ...ξύπνα Γιωργίτσα..ξύπνα να με βοηθήσεις..έλα να βάλουμε στολίδια επάνω του...
Η φωνή της αντηχούσε σήμερα μέσα στ' αυτιά μου καθώς στόλιζα τα αυγά για το μαγαζί της κόρης μου και για φίλες . Θα έτριζαν τα δόντια της αν ποτέ ήξερε ότι θα υπήρχαν κόκκινα αυγά πριν τη Μ.Πέμπτη!
Σήμερα κάποια έψηνε τσουρέκια και η μυρωδιά τους γέμισε θαρρείς κάθε όροφο..Πάλι μπροστά μου ήρθε η εικόνα από το μικρό σαλόνι δίπλα στο μεγάλο που το είχαμε σαν τραπεζαρία.
Στο μεγάλο του τραπέζι λοιπόν με τα λεονταρίσια πόδια  υπήρχε από τη Μ.Πέμπτη ένα μεγάλο ταψί σκεπασμένο με λευκό ύφασμα κεντημένο ειδικά για κάτι τέτοιες δουλειές..να σκεπάζει όσα δεν ήθελε να ..βλέπουμε.
Μέσα λοιπόν στο ταψί έκρυβε τα τσουρέκια που τα ζύμωνε από βραδύς και τα έψηνε πρωί πρωί σε φούρνο σαν μασίνα που είχαμε στη τεράστια κουζίνα μας με τα κόκκινα πλάκακια,  ήμασταν από τις τυχερές που είχαμε φούρνο στο σπίτι .Όταν όμως είχε κάτι μεγάλο να ψήνει το πήγαινε απέναντι στο φούρνο του Τάγκα και όταν το παίρναμε πάντα η γιαγιά μου μουρμούριζε ότι ..έλειπαν πατάτες ή κάποιο κοψίδι από το ψητό.
Έφθανε η Μ.Παρασκευή κι εγώ στριφογύριζα έξω από τη πόρτα τη κλειδωμένη να πάρω ανάσα τη μυρωδιά αφού εκείνη την ημέρα η γιαγιά μου δεν λάδωνε καμία κατσαρόλα.. Μου έβαζε μόνο ένα..σάντουιτς δικής της εφεύρεσης που το ονόμαζε "νηστίσιμη μπριζόλα".
 Δύο φέτες ψωμί αλειμμένες με..μουστάρδα στη μέση τομάτες φέτες λεπτές, ελιές καθαρισμένες που τις άνοιγε και τις στρίμωχνε παντού επάνω τους. Τέλος λίγη ρίγανη και αλάτι..
-Γιαγιά..που είναι η μπριζόλα..
-Κλείσε τα μάτια καθώς το τρως και θα την νοιώσεις..είναι μικρή  και ντρέπεται..δεν θέλει να την..βλέπουν!Τρώγε τώρα και μη μιλάς!
Πιστέψτε με ..θα είναι πάντα για μένα το πιο νόστιμο σάντουιτς, το έκανα αργότερα στα παιδιά μου ..το κάνω και στα εγγόνια μου!
Σήμερα προετοίμαζα τα σχετικά για τη μαγειρίτσα και τους τζιγεροσαρμάδες..ώρες καθάριζα και ψιλόκοβα τις συκωταριές, γύριζα τα εντεράκια και τα έπλεκα πλεξουδίτσες. Έκανα το ίδιο για τα κρεμμυδάκια, τον άνηθο και το φρέσκο δυόσμο από το κτήμα, τα έβαλα σε τάπερ και κάποια στο καταψύκτη. Το Μ.Σάββατο απλά θα τα βάλω με τη σειρά τους στη κατσαρόλα και  θα τυλίξω  τους τζιγεροσαρμάδες προσθέτοντας ότι λείπει.
Σκέφτηκα ότι τα ίδια έκαμνε η γιαγιά μου..αργότερα η μαμά μου και τώρα..εγώ!
Το κοριτσάκι πέρασε..μεγάλωσε..έγινε μάνα και γιαγιά..Το βελούδινο φορεματάκι μία ανάμνηση τρυφερή, οι μέρες έγιναν ..λιγουλάκι εμπορικές και τα προβλήματα του κόσμου αφαίρεσαν από τις γιορτές τη λάμψη που έζησα τότε.
Όμως φίλοι μου ένα μένει..η Ανάσταση του Κυρίου που μας δίνει ελπίδα για όλα..
Γι' αυτό..όσα και να σας απασχολούν ,εσείς εκείνη τη βραδιά που θα χτυπάει η καμπάνα και θα βγαίνει το Φως ζητήστε ότι θέλετε..λένε ότι οι Ουρανοί είναι ανοιχτοί.

Πασχαλινές δέξου ευχές 
απ΄τη καρδιά βγαλμένες
όλες οι μέρες της ζωής 
νάναι Αναστημένες

Τη μέρα της Ανάστασης 
δεν θα βρεθώ μαζί σας
ας γίνει η σκέψη μου το φως 
ν'ανάψει το κερί σας
Πολλές ευχές φίλοι μου για ένα Καλό Πάσχα και για μία Ανάσταση σε ότι σας φοβίζει και σας σταυρώνει.

Αχτιδένια φιλάκια.