Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Η ζωή μας είναι πολλά...πολλά διαστήματα ζωής!

Αυτές τις μέρες λόγω του fb ξαναβρέθηκα με τις παλιές μου συμμαθήτριες από το σχολείο!! Δυστυχώς η συνάντηση μας έγινε την ημέρα που ήμουν στη Βέροια και με πόνο ψυχής δεν παραβρέθηκα αφού για μένα η ημέρα εκείνη ήταν αφιερωμένη στη Μπέτυ μας και στους χαρταετούς!
Ένας λοιπόν κατακλυσμός από φωτογραφίες που μου έστειλαν  με ξαναγύρισαν πίσω. Μανιωδώς  όλες ψάχνουν τα ..σεντουκάκια αναμνήσεων τους και σε κάθε συνομιλία διαβάζω ένα πλήθος αναμνήσεων ,συναισθημάτων και λαχτάρα για τα χρόνια εκείνα, να ξαναγίνουμε πάλι η ..παρέα εκείνη!
Γκραβούρα από το παλιό σχολείο μας πριν μεταφερθούμε στο Λύκειο στα νέα κτίρια προς το αεροδρόμιο. Ελληνογαλλική Σχολή Καλαμαρί..Τότε οι καλόγριες μας φορούσαν στο κεφάλι αυτό το λευκό καπέλο σαν..φτερά. Άλλαξαν τρία χρόνια μετά σε κάτι πιο..μικρό!





Σε ένα από τα...μπαλκόνια είμαι κι εγώ!
Μόνο στη ..παρέλαση μη με ψάχνετε..λόγω ύψους δεν με έπαιρναν ποτέ!





Γυμναστικές επιδείξεις στο Παλέ ντε σπορ..μέσα είμαι με...μείον 100 κιλά!!(λέμε τώρα...)



                        Οι καθηγητές μας..


Αρκετά χρόνια μετά βρέθηκα στις ίδιες αίθουσες καθηγητών σαν...συνάδελφος με μερικούς από αυτούς! Απίστευτο..όταν πρωτομπήκα έτρεμαν τα πόδια μου λες και φορούσα ακόμα τη μπλε στολή με το άσπρο γιακά και το σήμα στο στήθος.
Με αποκαλούσαν κυρία Μανασή κι εγώ ..κοιτούσα πίσω μου λες και μιλούσαν σε άλλη!
Στη πρώτη μας αναμνηστική  συνάντηση λίγα χρόνια μετά 



Είχα ήδη τις δύο κόρες μου , άντε βρείτε ποια είμαι!!! Για να σας διευκολύνω..φοράω κάτι σε..γαλάζιο..το αγαπημένο μου χρώμα!
Να δω αν θα με αναγνωρίσετε..η..φράντζα τα αποκαλύπτει όλα!



Εδώ ήμαστε εκδρομή στο..χώρο που αγοράστηκε και χτίστηκε το σημερινό Καλαμαρί  από όπου αποφοίτησα το 1970 αφού χτίστηκε σε χρόνο ρεκόρ!
Υπέροχα χρόνια φίλοι μου μα δεν τα θεωρώ μοναδικά στη ζωή μου ερχόμενη σε διάσταση απόψεων με τις άλλες συμμαθήτριες αυτές τις μέρες..Κάθε μου περίοδος ήταν μία μοναδικότητα..κάτι διαφορετικό και πάντα όμορφη ανάμνηση. Αν το σκεφτείτε η ζωή μας είναι ένα σύνολο πολλών διαστημάτων με κενά που συνήθως είναι μεταβατικές στάσεις.
        Η φοιτητική...άλλη μία περίοδος..
                                                     

                        Η  οικογενειακή...



                     Η επαγγελματική...


Τα σχολικά χρόνια ήταν πράγματι μία όμορφη ανάμνηση μα ήταν το πρώτο σκαλοπάτι εμπειρίας για κάθε επόμενη περίοδο και η..επόμενη στη...μεθεπόμενη..
Σκαλοπάτια η ζωή φίλοι μου..όμορφα, δύσκολα, εύκολα..κοινά ή περιπετειώδη ...σκαλοπάτια που σε οδηγούν σε όποια πόρτα διάλεξες να ανοίξεις και να μπεις!
Πάντα ήμουν ένα περίεργο άτομο ..μείγμα ατόμων θα έλεγα. Ροζ συννεφάκι πολλές φορές, συναισθηματική, ρομαντική ,ευαίσθητη μα και συγχρόνως ρεαλίστρια και σκληρή από αυτές που ξέρουν πότε ..γυρνά η σελίδα! 
Κάποια πράγματα τα ζεις  μία φορά φίλοι μου και είναι όμορφα μέσα στη μοναδικότητα τους. Απίστευτο  να το διαβάζετε  από μένα μα μικρή ήμουν μοναχική σαν μοναχοπαίδι , κλεισμένη σε ένα οικογενειακό περιβάλλον πιεστικό πλήρους προστασίας γύρω μου και πεσμένη σε ότι με ενδιέφερε...τη ζωγραφική. 
Αποτέλεσμα να μη βγαίνω έξω με παρέες, πάρτυ και εξωσχολικές εκδηλώσεις. Οι φίλες μου στο σχολείο πολλές ..μέσα στην αυλή, στη τάξη, στο σχολικό ! Όμως έξω δεν με έκαναν πολύ...παρέα (χα! χα!) γιατί ...γιατί ήμουν αυτό που ήμουν! 
Η φίλη μου η Μαιρούλα είναι η μόνη που κράτησα από τα σχολικά χρόνια και αυτό..μετά το σχολείο, παντρεμένη και στα δικά μου πόδια πλέον. Βέβαια επικοινωνώ με πολλές και εκτιμώ και βλέπω πολλές μα η ..Μαιρούλα μου είναι η..μία..κάτι σαν..αδελφή που δεν είχα ποτέ.
Ξέρετε η κλειστή παιδική μου περίοδος είναι ένας από τους λόγους που δεν ήμουν και δεν είμαι υπερπροστατευτική με τις κόρες μου.  Δεν έγινα ποτέ  "ορατή" σαν σκιά τους ( αυτό το ανέλαβε μανιωδώς ο άνδρας μου χα! χα!), τις άφησα να κάνουν μόνες τα βήματα τους στη ζωή, τις επιλογές και τα ..λάθη τους ακόμα.Γιατί έτσι πρέπει..
Ήταν λοιπόν αυτές οι φωτογραφίες , λίγες από τις πολλές που με έκαναν να σας ζαλίσω απόψε.. Οι καλές μου παλιές συμμαθήτριες αισθάνομαι βέβαια τη χαρά τους μα  δεν θα μοιραστώ τη λαχτάρα της φράσης τους : "Μακάρι να ξαναγυρίζαμε πίσω!"  
Όλα όσα ζούμε είναι και πρέπει να είναι μοναδικά για να έχουν την αξία τους. Ο χρόνος τους δίνει το "πέπλο" που πρέπει και ανοίγει μπροστά μας το μέλλον που οφείλουμε να κατακτήσουμε για να το κάνουμε κι αυτό κάποια στιγμή μία όμορφη φωτογραφία ...σαν κι αυτές όλες!
Αχτιδένια φιλάκια

26 σχόλια:

syros2js είπε...

Κρίμα που συνέπεσε η συνάντησή σας με το μπαζάρ της Βέροιας...
Είναι πολύ συγκινητικό να έρχονται στο προσκήνιο αναμνήσεις (ευχάριστες!) του τότε!
Μα και για τα τωρινά, τί να σχολιάσω? Το πόσο όμορφη οικογένεια έχετε, το πόσο πολύ σε θαυμάζω για τα επαγγελματικά σου αλλά για τον χαρακτήρα σου?
=Πωπω! Να είσαι συνάδελφος με τους καθηγητές σου! χαχα! Μόνο να το φανταστώ μπορώ!==
Καλό βράδυ, Αχτιδούλα!
Φιλιά πολλά!

nikol είπε...

Απόψε πλημμυρίσαμε εικόνες από το παρελθόν σου Αχτιδούλα μου και είναι σίγουρα κάθε περίοδος μοναδική !!! Για το μόνο που λυπάμαι εγώ προσωπικά είναι ότι αυτά τα χρ΄΄ονια έμειναν πίσω έτσι και να θέλω δεν μπορώ να δω τις παλιές μου συμμαθήτριες !!!Τα φοιτητικά μου χρόνια υπέροχα και από εκεί είναι τα πιο γλυκά !!
Φιλάκια και στους δυο σας

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Τι γλυκά και συγκινητικά μας διηγήθηκες απόψε Αχτίδα !!!! Κρίμα που δεν μπόρεσες να συναντηθείς με τις παλιές συμμαθήτριες !!! Να επιδιώξεις μία συνάντηση μια άλλη φορά, είναι όμορφο να συναντάς ανθρώπους απ το παρελθόν. Τρελαίνομαι για τέτοιες διηγήσεις, γιαυτό θα περιμένω εναγωνίως κι άλλες !!!! Αναμφίβολα έχεις μία όμορφη και γεμάτη ζωή κι αυτό είναι που αξίζει !!! Σε φιλώ !!!

Unknown είπε...

καλήμερα Αχτίδα μου !!!
Τη όμορφη ανάρτηση ,πολύ
όμορφες φωτογραφίες ...
Κρίμα που δεν μπόρεσε να
πας στην συνάντηση ...
φιλάκια πολλα

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ syros2js, καλημέρα φίλη μου πράγματι λυπήθηκα όμως συναντιόμαστε αρκετές φορές μα ποτέ τόσες πολλές .Τώρα σίγουρα θα ξαναγίνει, τους κάλεσα και στο σπίτι μου βέβαια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ nikol μου αγαπημένη πάντα η νεανική μας περίοδος είναι γλυκιά και τρυφερή.Λυπάμαι που εσύ έχεις αφήσει σε άλλη χώρα όπως ο άνδρας μου το διάστημα αυτό.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ο κόσμος της Ράνιας, Πράγματι στεναχωρέθηκα όμως το καθήκον και η..καρδιά μου ήταν στο πλευρό της ποδηλάτισσας που μόχθησε .

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ nieneke nia, τώρα ψάχνω κι εγώ το δικό μου λεύκωμα με τις φωτογραφίες!

Ποδηλάτισσα είπε...

Τι όμορφη η αναδρομή στο παρελθόν... Σε ευχαριστώ που θυσίασες την συνάντηση για τους Χαρταετούς και την Μπέττυ μας... έχεις τέτοιο μεγαλείο ψυχής, γιαυτό είσαι τόσο ξεχωριστή και αγαπητή σε όλους!!!! Εγώ στην φωτογραφία της πρώτης αναμνηστικής συνάντησης νομίζω πως σε βρήκα - είσαι ανάμεσα στις δύο κυρίες με τα άσπρα, σχεδόν πίσω από αυτή την κυρία που το χέρι της είναι σαν να χαιρετά!!! Ήσουν.... είσαι και θα είσαι πάντα μοναδική!!!! Πολλά πολλά φιλιά αγαπημένη μου φιλενάδα!!!!

A little touch of me είπε...

Ειχα καιρό να διαβάσω μια τοσο όμορφη ανάρτηση με τόσες εικόνες που συνόδευαν τα όμορφα λόγια σου.Όποιος είναι συμφιλιωμένος με τις αναμνήσεις του παρελθόντος μπορεί να χαράξει ένα καλύτερο μέλλον στη ζωή του..Είναι όμορφο να έχεις ωραίες αναμνήσεις....Είναι ακόμα πιο όμορφο να έχεις όρεξη να δημιουργήσεις νέες . Φιλιά!

Ariadne είπε...

Ωραίες αναμνήσεις!Πού ήταν το κτίριο του Καλαμαρί πριν μεταφερθεί?AriadnefromGreece!

Ανώνυμος είπε...

Αχτίδα μου τι ωραίο ταξιδάκι μας πήγατε!
Φιλιά Μαρίνα

BUTTERFLY είπε...

Χα! Σε γνωρισα! Εισαι με το λουλουδατο φορεμα πισω περιπου απο την κυρια που χαιρεταει!
Υπεροχες αναμνησεις, απο πολυ νοσταλγικες και πιο καθαρες εποχες!
Εχεις δικιο καθε εποχη πρεπει να ειναι μοναδικη, νομιζω οτι ειναι η ξεγνοιασια εκεινων των χρονων που μας κανει να τα θελουμε πισω!
Φιλια!

Ανώνυμος είπε...

Ομορφες αναμνησεις!!!!!!!!Στελα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ποδηλάτισσα μου με..τσάκωσες γλυκιά μου! Ξέρεις πόσο σας αγαπώ..και πόσο ο σκοπός σας μου δίνει δύναμη να προχωρώ..Δεν θα έλειπα ποτέ από Βέροια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ A little touch of me, ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου.Πάντα οι αναμνήσεις είναι το παν στη ζωή..αλίμονο σ' εκείνον που έχει άδειο το...σεντουκάκι του!Θα πω απλά μια λέξη..: έζησα..αυτό αρκεί!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ariadne μου ήταν στην Ανάληψη..Όταν πουλήθηκε κλάψαμε..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαρίνα μου σ' ευχαριστώ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ BUTTERFLY, με..τσακώσατε!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Στέλλα μου σ' ευχαριστώ.

Ariadni St. είπε...

Τι ωραίες αναδρομές στο παρελθόν! Στα χρονια της αθωοτητας! Πάντα να ανταμώνετε! Καληνύχτα, φιλιά :)

Thalia Tzellou είπε...

Κρίμα που δεν μπορέσατε να πάτε στη συνάντηση Αχτίδα μου. Πολύ συγκινητικές οι φωτογραφίες με τις συμμαθήτριες και την οικογένεια, οι αναμνήσεις, όλα! Τι νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν! Πάντως συμφωνώ ότι όλες οι στιγμές της ζωής μας είναι εξίσου μοναδικές. Φιλάκια πολλά απ' όλους μας!!

love2love είπε...

χαρούμενο σαββατο να έχεις

Σοφία Τσιμάρη είπε...

ααααααααααχ τι κριμα ,οταν μπαινουμε σ αυτη την διαδικασια να διαλεξουμε προς τα που να παμε...αααααααχ δυσκολο...εκανες σωστη επιλογη νομιζω...ευχομαι να βρεθειτε συντομα...οι φωτο πανεμορφες...ξεχωριζει φυσικα το διαπλατο χαμογελο σου..

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφες φωτος
Φιλάκια ...

Katerina V *Pause blog* είπε...

Εύχομαι να βρείτε χρόνο να συναντηθείτε και να είσαι μαζί τους! Οι νοσταλγικές φωτογραφίες είναι υπέροχες.. Κοιτάζω και των γονιών μου τις ασπρόμαυρες, τις σέπια και είναι πολύ συγκινητικές.
Καλή εβδομάδα Γεωργία μου και σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το τρυφερό σου σχόλιο, τα αισθήματα είναι αμοιβαία και το ξέρεις..