Ήταν μια μέρα..διαφορετική!

Πραγματικά ο τίτλος αυτός νομίζω τα λέει..όλα! Ήταν ..κάτι διαφορετικό αυτό το μπαζάρ φίλοι μου..μία..γλυκόπικρη γεύση από συναισθήματα..
Η παρουσία της Μπέτυ μας ολοφάνερη σαν ένα ονειρικό πέρασμα ψυχής επάνω σε όλες μας..συγχρόνως ένα μικρό πανηγύρι αγάπης , φιλίας , συγκίνησης και προσφοράς.
Ξεκινήσαμε πρωί πρωί με τον άνδρα μου μήπως και δεν..προλάβουμε! Τον ξύπνησα έτοιμη ντυμένη από τις 7 με το καφέ στο χέρι κι εκείνο το..σκούντημα που λέει:
-Ξύπνα πουλάκι μου πρέπει να φύγουμε..με περιμένουν οι φίλες μου!

Η ..Κλώντη με ..ροζ συνολάκι και φιόγκο κόκκινο στο μαλλί έτοιμη για ..περιπέτεια!( λέτε να θέλει μπλοκ δικό της στο τέλος;)

Η Βέροια γνωστή για μένα αφού είχα χρόνια συνεργασία με μαγαζί και έχω φίλους καρδιακούς. Στο Δημαρχείο μας καλωσόρισε η λατρεμένη μου Ποδηλάτισσα που μαζί με την Μαρία και τη Γιούλη μόχθησαν να στήσουν όλα αυτά μέσα στο χώρο.

Πλούσια τα εκθέματα φίλοι μου και οφείλω να δηλώσω ότι σε αυτό το μπαζάρ οι κατασκευές ήταν όλες προσεγμένες και τόσο όμορφες που δεν ξέραμε τι να διαλέξουμε για να πάρουμε.

Αυτή τη ποδιά τη διάλεξε ο άνδρας μου για..εκείνον μα..δυστυχώς και οι δύο ήταν πουλημένες και έμεινε με την όρεξη ενώ εγώ πήρα ένα υπέροχο τσαντάκι που το ήθελα τόσο πολύ για τα μικροπράγματα στη τσάντα μου και βέβαια δεν ήταν δυνατόν να αδιαφορήσω για το υπέροχο κουτί της Ποδηλάτισσας και κάποιο χειροποίητο κόσμημα.

Ο Πρόεδρος του ιδρύματος ή μάλλον του "σπιτιού" όπως ήθελε να το λέμε ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και του υποσχέθηκα μαζί με τη Βίκυ ότι θα ήμαστε δίπλα τους στον αγώνα που κάνουν για όσο μπορούμε να ήμαστε χρήσιμες.
Η παρουσία των άμεσων συγγενών της Μπέτυ φόρτισε την ατμόσφαιρα όσο αυτός , ο δήμαρχος και ο ιερέας μίλησαν για τη προσφορά μας σαν γυναίκες μπλόγκερ.
 Μετά ήρθε ο μικρός λόγος την Ποδηλάτισσα που ανέλαβε το έργο που ονειρεύτηκε η τόσο γλυκιά φίλη μας που χάθηκε τόσο γρήγορα από κοντά μας. 
Η συγκίνηση της ..εμφανής...τα δάκρυα στην άκρη των ματιών της και η φωνή της ένας κομπασμός για να σταθεί όρθια μέχρι το τέλος σε ότι ανέλαβε...τη σκυτάλη από τα χείλη της αγαπημένης Μπέτυ. Πιστέψτε με ..ήταν το πιο κατάλληλο άτομο και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω το δικαίωμα να την αποκαλώ ..φίλη καρδιάς...

Η χαρά της συνάντησης, άπειρες αγκαλιές, αμέτρητες συζητήσεις και γνωριμίες προσωπικές πλέον..Είναι τρομερό φίλοι μου το πόσο όμορφα νιώθεις όταν σε αγκαλιάζει κάποιος και σου λέει με χαμόγελο..είμαι η Αλέκα..η Χριστίνα..η Μαρία..η...αυτή είναι η ευτυχία του μπλοκοχωριού μας.
Αποχαιρετίσαμε όλους με υποσχέσεις για κάτι νέο σύντομα και ο άνδρας μου κι εγώ συνεχίσαμε για Σκύδρα να χαρούμε και τους δικούς μας το κουνιάδο μου και τη συννυφάδα μου που τους είχα επιθυμήσει. 
Αργότερα γυρίζοντας (αφού αγόρασε πάλι δένδρα για το κτήμα!!!!!!!) συζητούσαμε στο δρόμο πόσο όμορφα περάσαμε και πόση ζεστασιά νοιώθουμε σε κάθε τέτοια εκδήλωση.
Γλυκιά ..αγαπημένη μας Μπέτυ..οι χαρταετοί σου πέταξαν ψηλά..και είμαι σίγουρη ότι ο πίνακας που είχα ζωγραφίσει  ..κάπου εκεί..ένα από τα αγγελάκια ήσουν κι εσύ..Δεν σε χάσαμε γλυκιά μου..δεν χάνεται ποτέ κανείς όταν πίσω του αφήνει ανθρώπους που τον σκέπτονται με χαμόγελο και δάκρυ συγχρόνως.
ΑΧΤΙΔΕΝΙΑ ΦΙΛΆΚΙΑ