Σήμερα..παλιά...τότε..ψήφοι σήμερα και τότε!

Πάει και αυτό..ψήφισα με βαριά καρδιά είναι αλήθεια αφού κανείς..μα κανείς δεν με αντιπροσωπεύει και δεν έχει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη μου.
Βασίζομαι μόνο στην ελπίδα για Θεία Φώτιση για την επίλυση όλων των προβλημάτων του λαού. Θα μου πείτε..μεγάλες ελπίδες έχεις..με το δίκιο σας.. Είναι φοβερό όμως αν το σκεφτείς..ακόμα και την αγωνία των αποτελεσμάτων που είχαμε όταν ήμουν μικρή  μας την στέρησαν αφού έγινε πλέον υποτακτική αδιαφορία. 
Στη Τσιμισκή στο πατρικό μου περιμέναμε με χαρά ( το σπίτι μας ήταν απέναντι από την εφημερίδα Μακεδονία) τις κραυγές του κόσμου και τους ανθρώπους που μαζευόντουσαν κάτω από το μπαλκόνι μας με σημαίες . Στη χειρότερη έκβαση λίγους τσακωμούς, αστυνομία ή γιουχαΐσματα . 
Βγαίναμε στο μπαλκόνι και χαζεύαμε.. ποτέ δεν ήμασταν παθιασμένοι με ένα κόμμα άσχετο αν προτιμούσαμε κάποιο το ψηφίζαμε.
Θυμάμαι μόνο  ότι μετά τους ψήφους στο σπίτι μας γινόταν ένας μικρός χαμός γιατί σχεδόν πάντα όλοι οι συμφοιτητές των γονιών μου ερχόντουσαν σε μας για το υπέροχο πολίτικο "ουζάκι "της γιαγιάς μου. 
Στη πραγματικότητα το ..πρόχειρο όπως έλεγε πάντα μετριόφρονα ουζάκι ήταν οργανωμένο από τη προηγούμενη μέρα..ντολαμαδάκια, πιτάκια με παστουρμά, κεφτεδάκια και ότι μπορούσε να φτιάξει με όσα είχε.
 Καταλήγαμε να ακούμε το μπαμπά μου να παίζει τη κιθάρα του την κομπαρσίτα (λατρεμένο του τραγούδι) και μερικούς πολιτικοποιημένους συναδέλφους τους φοιτητές τότε να μας φωνάζουν για ησυχία με το αυτί κολλημένο στο παλιό ραδιόφωνο!
Μικρή τότε..5χρονη...μεγάλη γιαγιά πλέον  62χρονη! 
Σήμερα περιμένουμε φίλους αγαπημένους στο μεσημεριανό τραπέζι, μπορεί να μην έχουμε αγωνία και πάθος για αποτελέσματα έχουμε όμως αγάπη και καλή ανοιχτή καρδιά για όσους μας αγαπούν και είναι δίπλα μας όταν τους χρειαζόμαστε .
Αχτιδένια φιλάκια