Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Τρυφερές στιγμές...τρυφερά πλάσματα!


Θέλοντας να βγάλω από το "σπιτάκι μου" τη θλίψη που μου προκάλεσε η σκέψη του χαμού της καλής μου φίλης σκέφτηκα απλά να σας δείξω κάποιες φωτογραφίες γεμάτες στοργή και τρυφερότητα που μόνο δύο πλάσματα μπορούν να προβάλουν  με την αθωότητα που τα διακρίνει.
Ένα παιδί..το δικό μου εγγόνι ο βενιαμίν Δημητράκης και ένα αδέσποτο που δεν είναι πια αδέσποτο αλλά ..δικό μας η Μπόνη.









Όπως βλέπετε η Μπόνη είναι ευτυχισμένη μαζί μας και είναι ένα καλοκάγαθο και τρυφερό σκυλί. Ο εγγονός μας έπαιξε μαζί της την έκανε...αλογάκι, της τάισε όλο φαγητό που του έβαλα όσο και αν φώναζα εγώ..και μετά σειρά είχαν όσα κουλουράκια είχα  στο κουτί!
Η Κλώντη άρχισε να την συνηθίζει μα δεν την πλησιάζει ούτε για αστείο..αλλάζει πλευρό μόλις την βλέπει!!!!!!!!
Ακόμα δεν έχω συνέλθει από τη..πίεση μου στα 20 (!!!!!) και προσπαθώ να σκέπτομαι ότι κάθε άνθρωπος που χάνεται..δεν χάνεται..απλά ταξιδεύει κάπου.. 
Είναι ένας τρόπος να δέχομαι τον χαμό κάποιων δικών μου,να παρηγορώ τον εαυτό μου  με την "ροζ" σκέψη ότι έχουν πάει κάπου , ότι θα τους ξαναδώ κάποια στιγμή, απλά τώρα δεν έχουν.." σύνδεση ή κινητό " για να τους μιλήσω.Όχι... δεν χάνεται φίλοι μου  η ψυχή, δεν πεθαίνει , όταν έρθει η ώρα τους συναντάς στο "κόσμο" που για τον καθένα είναι ο Παράδεισος του..
Χθες ο Δημήτρης μου έφερε ευωδιαστά ζουμπούλια Νάρκισσους γυρίζοντας από τα καθημερινά ψώνια του. Τα έβαλα δίπλα μου στον υπολογιστή και μεθώ με το άρωμα τους. Λατρεύω τη δυνατή ιδιαίτερη μυρωδιά που έχουν  και την απλότητα του χρώματος τους και ο καλός μου το ξέρει.
 Χθες ήταν μία δύσκολη μέρα για μένα, έμαθα τρεις κακές ειδήσεις και εύκολα δεν μπορώ να συνέλθω αφού αυτή η..."σιχαμένη" ευαισθησία μου με κάνει να βάζω τα κλάματα όταν σκέπτομαι ότι κάποιοι φίλοι μου περνούν άσχημα. 
Αύριο μία νέα μέρα..αυτό το λέω στον εαυτό μου κάθε βράδυ..αύριο ένα ακόμη ξημέρωμα και μία νέα ελπίδα ότι όλα περνούν κάποια στιγμή και οι πληγές όλων βρίσκουν την ανάλογη γιατριά τους.
Φίλοι μου να είστε καλά..πάντα με χαμόγελο ακόμα και στα δύσκολα και πάντα με ελπίδα ακόμα και εκεί που δεν την βλέπετε ..
Αχτιδένια φιλάκια.

15 σχόλια:

ΡΙΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ είπε...

Καλημερα Αχτιδα μου γλυκια να ειμαστε καλα υγεια και δυναμη ομορφαινεις τη μερα μας με τις εικονες που μας δειχνεις γλυκα και αθωα πλασματα γεματα αγαπη.Καλο σαββατοκυριακο.

Thalia Tzellou είπε...

Αχτίδα μου αγαπημένη καλημέρα! Εχω να επισκεφτώ το μπλογκοσπιτάκι σας πριν από τα Χριστούγεννα λόγω αποχής μου από το ιντερνετ. Τώρα διάβασα όλες σας τις αναρτήσεις που είχα χάσει και που κάθε φορά μου αγγίζουν την καρδιά. Θέλω κατ'αρχήν να ευχηθώ σε σας και τον κύριο Δημήτρη Καλή Χρονιά!! Να είστε πάντα καλά με πολύ αγάπη στο σπιτικό σας και να έχετε πάντα χαρές και ευτυχισμένες στιγμές!! Να χαίρεστε τα παιδιά και τα εγγονάκια σας και τη φετινή χρονιά να εκπληρωθούν όλων σας οι επιθυμίες! Εχετε όλοι τις θερμότερες ευχές της κόρης μου και του άντρα μου! Σας ευχόμαστε χρόνια πολλά για το εγγονάκι σας που γιόρταζε την πρωτοχρονιά και την κορούλα σας Ιωάννα! Να έχουν πάντα ότι καλύτερο στη ζωή τους! Αχτιδούλα μου οι αναρτήσεις σας μου προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα. Χάρηκα που περάσατε όμορφες οικογενειακές στιγμές στις γιορτές και με τους καλούς σας γείτονες στο κτήμα, χάρηκα για τη Μπόνη που βρήκε μια τόσο ζεστή οικογένεια, η Κλωντούλα είμαι σίγουρη ότι θα τη συνηθίσει σιγά σιγά. Θυμήθηκα και εγώ τα παραμύθια που διάβαζα μικρή και που τα διάβασα όλα και στην κόρη μου. Θαύμασα τους καταπληκτικούς σας πίνακές και την κολοκύθα με τους χαρταετούς. Συγκινήθηκα με τον κύριο με τον καρκίνο και την στάση του προς τη ζωή. Είναι πολύ σπουδαίο, ηρωικό θα έλεγα, να αντιμετωπίζει κανείς τέτοιες καταστάσεις με χαμόγελο και τέτοια γεναιότητα! Τέλος στενοχωρήθηκα πολύ για την κυρία Μπέτυ και ας μην την γνώριζα. Ο θεός ας αναπαύει την ψυχούλα της. Καλή δύναμη Αχτίδα μου, που είμαι σίγουρη ότι σας τη δίνουν τέτοιες όμορφες εικόνες με το εγγονάκι σας και τη Μπόνη, το γλυκό πλασματάκι που μπήκε στην οικογένειά σας. Να προσέχετε τον εαυτό σας. Έχετε όλοι σας την αγάπη μας!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΡΙΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ, ευχαριστώ γλυκιά μου και σου εύχομαι με τη σειρά μου ένα καλό ΣΚ να έχεις.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Thalia Tzellou, Θάλεια μου με ξαφνιάζεις και με συγκινείς με την υπομονή σου να διαβάσεις όλα όσα έγραφα αυτές τις μέρες, χαράς στην υπομονή σου κοριτσάκι μου αγαπημένο.

Ελένη Φλογερά είπε...

Αχτίδα μου πόση τρυφερότητα και αγάπη δείχνει το βλέμμα αυτού του σκύλου προς τον εγγονάκι σου μόνο και μόνο γιατί του χάρισε ένα χάδι. Δεν μπορώ να καταλάβω πως αφήνουν στους δρόμους αυτά τα πλάσματα, που δεν ζητάνε τίποτα άλλο παρά λίγο φαγητό και αγάπη.
Καλό Σαββατοκύριακο!

syros2js είπε...

Πόσο όμορφες οι εικόνες της Μπόνη με τον εγγονούλη σου!
Πόση γλύκα, πόση τρυφερότητα! Πόση ανιδιοτέλεια!
Αχτιδούλα μου, σίγουρα οι ψυχές όσων δεν είναι πλέον ανάμεσά μας, υπάρχουν! Σίγουρα θα ξαναβρεθούμε! Σίγουρα μας προσέχουν από εκεί που είναι! Γι' αυτό κι εμείς, πρέπει να κρατάμε μόνο τις όμορφες αναμνήσεις από εκείνους!
Λυπάμαι πολύ για τη φίλη σας... Δυστυχώς δεν είχα την τιμή να την γνωρίζω αλλά αυτή η ψυχή διαμάντι σίγουρα θα δίνει δύναμη σε όλες σας!
Αγκαλίτσα και φιλάκι, κορίτσι μου!
Να προσέχεις τον εαυτό σου!

Woman in Blogs είπε...

Όταν βυθίζεσαι σ' αυτά τα βλέμματα, των παιδιών και των ζώων, παίρνεις κουράγιο για όλα!!!!!!!!!!!
Καλά να περνάς!

Ανώνυμος είπε...

Αχτίδα μου έχω λιώσει με τις φωτογραφίες, η μπόνη άρχισε να ξεδιπλώνει το χαρακτήρα της που φαίνεται να είναι υπέροχος!
Θέλω να πιστεύω ότι αυτοί που φεύγουν αν υπάρχει μία στο τόσο περίπτωση να μας βλέπουν από εκεί που είναι θα θέλουν να μας βλέπουν καλά και όχι θλιμένους και ίσως έτσι να ελαφραίνει και η ψυχή τους...
Μαρίνα

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

Τι καλό σκυλάκι!!! Τα μεγάλα σκυλιά επικοινωνούν καλύτερα με τα παιδιά! Έχουν πιο δυνατό το ένστικτο της προστασίας!
Πολλά πολλά φιλάκια!!!!

Unknown είπε...

@αχτίδα,κουκλα η μπονη μανουλα κ ο δημητρακης.φανταζομαι η κλώντη...στεναχωρήθηκα για την κυρια που εφυγε

Ανώνυμος είπε...

καλά . . "δεν παίζονται" η τρυφερότητα η καλωσύνη και η επικοινωνία τους αλλά και η . . εκφραστικότητα της Μπόνης!!

αυτή η τρυφερότητα και το χαμόγελό τους γλυκαίνει την ψυχή .

και ίσως να . . λειαίνει τις γωνίες του πόνου, σιγά σιγά.

κι εγώ εχω γύρω μου δυσάρεστες ιστορίες και πραγματικά μόνο η τρυφερότητα αυτή με κάνει να χαμογελώ.
Κικα

Funky Monkey είπε...

Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες των δυο τους, ξεχειλίζουν αγάπη και γλυκύτητα!
Αν και δε γνώριζα τη φίλη σας, λυπήθηκα για το χαμό της. Καλό Παράδεισο να έχει κι εσείς να τη θυμάστε με αγάπη.
Φιλιά!

Ariadni St. είπε...

Τι ωραια που παιζουν!!!!!! Την καβαλησε ο μικρουλης κι η Μπόνη το δεχτηκε αδιαμαρτυρητα;;; Καλα κανει η Κλωντη, μια κυρια, απο που κι ως που σου λέει να γινουμε φιλες;;; Δυστυχως και οι θανατοι ειναι μεσα στο προγραμμα. Και γω τους φοβαμαι, αλλα προσπαθω να μη το σκεφτομαι! Καλό ξημέρωμα και μια ακόμα καλύτερη εβδομάδα
Φιλιά :)

Ανώνυμος είπε...

Δημητρακη μου γλυκε μου...ποσο γλυκο παιδι πολλα φιλακια βασω Λάρισα

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καλημερα και καλη εβδομαδα να εχουμε φιλη μου! φιλακια πολλα!