Η Μπόνη μας!

Έτσι λοιπόν η Μπόνη μπήκε στην οικογένεια μας.. 

Μας υιοθέτησε; την υιοθετήσαμε;..ποιος ξέρει τι, έτσι απλά μπήκε στη ζωή μας και στη καρδιά μας. Ένας σκύλος φοβισμένος που μπήκε μέσα στο κτήμα μας και στην αρχή το διώξαμε γιατί φοβηθήκαμε μήπως δαγκώνει..
Έπειτα το είδαμε που μας κοίταζε από το συρματόπλεγμα και μιας και δεν είχαμε τι να το ταΐσουμε του ανοίξαμε μία..γατίσια κονσέρβα. Μέχρι να φύγουμε το βλέπαμε να κάθεται έξω από το κτήμα, φοβισμένο, με την ουρά στα σκέλια..
Την επομένη που ξαναπήγαμε το είδαμε εκεί..έξω από τη πόρτα μας και ο Δημήτρης πήγε στο χωριό και του αγόρασε κροκέτες και κονσέρβα.. Η πείνα του μας..τρόμαξε..έτρωγε σχεδόν μέσα από τα χέρια μου , μου άρπαξε και το..καπάκι από τη κονσέρβα.
Συνεννοηθήκαμε με τη γειτόνισσα να το ταΐζει κροκέτες όσο δεν πηγαίνουμε και εκείνο..μας περίμενε έξω από τη πόρτα μας όταν ερχόμασταν..φοβισμένο μα κουνώντας την ουρά..Του έφτιαξε ο 'άνδρας μου ένα πρόχειρο σπιτάκι έξω από τη πόρτα για να προστατευτεί από το κρύο μέχρι να δούμε αν προσαρμόζεται..

Αδιανόητο πόση ποσότητα φαγητού τρώει..ο Δημήτρης του..μαγειρεύει κάθε φορά που πάμε κι εκείνο τον υποδέχεται με απέραντη χαρά. 
Δεν του αρέσει τελικά να το κλείνεις μέσα, το δεχθήκαμε νοιώθοντας ότι ίσως έμεινε πολύ καιρό αδέσποτο και για να κοιμηθεί δεν πάει στο..μαξιλάρι που του έβαλε αλλά χώνεται στους θάμνους! Έτσι ο άνδρας μου του έκανε και...εξοχικό με μία σιδερένια πόρτα από ασανσέρ να του κόβει τον αέρα και του άρεσε εκεί.
Σήμερα πια μας υποδέχεται με χαρά, τρέχει από μακριά να μας προϋπαντήσει και να φάει το φαγητό του, τώρα μας ζητάει το χάδι μας, και βλέπουμε στα μάτια του μόνον αγάπη!

Το επόμενο βήμα είναι να μας μάθει τόσο ώστε να δεχθεί να μας ακολουθήσει στο κτηνίατρο..δεν ξέρουμε ούτε πόσων ετών είναι..μα τώρα πια είναι στην οικογένεια...είναι η Μπόνη μας!

ΚΛΩΝΤΗ: Ούτε να...κατουρήσω δεν μπορώ πια;...

Σήμερα ήταν μία όμορφη ηλιόλουστη μέρα στο κτήμα, μαζευτήκαμε όλοι οι γείτονες στο κάλεσμα μιας από όλες και γευτήκαμε τη πίτα της Λεμονιάς ζεστή στη πρωτότυπη ψησταριά φούρνο με κάρβουνα που έχει φτιάξει ο Σταύρος.  
Ήπιαμε το τσίπουρο που έφτιαξε  ο Νίκος , δοκιμάσαμε το τουρσί λαχανοντολμά που έφτιαξε ο Δημήτρης μου και ταίριαζε με τη πίτα. Η Ρένα κουραμπιέδες , ο  Ιορδάνης μας έφερε λεμόνια από τη λεμονιά του και η Θωμαή φιστίκια ψημένα για το καφέ και τη κουβέντα  λέει.
 Και εκεί..μαζεμένοι στο στο μικρό σπιτάκι του Σταύρου και της Λεμονιάς , όλοι μαζί ίσως δείχνουμε στους τρανούς όλου αυτού του κόσμου ότι τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι άγνωστοι μέχρι χθες μπορούν να γίνουν μία αγαπημένη  ομάδα, φίλοι καρδιάς, γείτονες!.
 Άνθρωποι αγαπημένοι, μονοιασμένοι με σχέδια  για...φύτεμα, κατασκευές, εκτροφή ενός ..ομαδικού γουρουνιού η κουνελοεκτροφή(!!!!!!). Σε όλα συμφωνούσαμε εκτός από το ποιος θα τα ..σκοτώνει για να τα τρώμε..οπότε φίλοι μου...απορρίφθηκε το σχέδιο για ζώα, ειδικά όταν η Λεμονιά είπε ότι στο δικό της γουρουνάκι θα του βάλει και...φιογκάκι! Είδατε τι κάνει το...τσίπουρο;
 Η  επόμενη  "συνέλευση " των γειτόνων ορίστηκε στη πρώτη ηλιόλουστη μέρα με...φασουλονταβά για τσιμπούσι και με τη σοκολατένια καρυδόπιτα τη δική μου για γλυκό που τους έταξα!
Αχτιδένια φιλάκια!