Λίγο πριν φύγει ο χρόνος!

Καλημέρα λοιπόν από μία χειμωνιάτικη Θεσσαλονίκη πια, το κρύο μας χτύπησε τη πόρτα, δύσκολα βγαίνουμε από τη ζέστη του παπλώματος και δεν μπορώ να μη σκέπτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται αυτή τη θαλπωρή.
Πως πέρασα τα Χριστούγεννα; όπως αρμόζει σε μένα..οικογενειακά και με ηρεμία πια αφού ακόμα και το Χριστουγεννιάτικο μας τραπέζι ήταν με ελάχιστα άτομα και όχι ένα ατελείωτο από κόσμο όπως παλιά. Δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι πια λείπουν από το τραπέζι τόσα άτομα .. οι γονείς, οι θείες, οι νονοί των παιδιών μου..Τώρα ήμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι ...
Παραμονή ο Δημήτρης μου έκανε δώρο το ξαφνικό ταξιδάκι στο Κεχρόκαμπο στη φίλη μου το "ΔΡΟΜΆΚΙ"που μετά το ατύχημα της ήταν μόνιμα στη σκέψη και στην έννοια μου. Δωράκι πραγματικό γιατί τα ..σχεδόν 400 χιλιομ. δεν είναι λίγα στην ηλικία μας. Είναι από αυτά που με κάνουν να τον αγαπώ περισσότερο γιατί φροντίζει να είμαι πρώτα από όλα συναισθηματικά "γεμάτη" καθώς σκέπτεται πρώτα τι με κάνει ευτυχισμένη.

Φύγαμε τόσο πρωί που η ανατολή μας βρήκε σχεδόν στη μέση της διαδρομής. Όμορφο θέαμα φίλοι μου από αυτά που μόνον η φύση μπορεί να μας δώσει...
Πέρασα υπέροχα έστω και για λίγες ώρες μαζί με το αγαπημένο μας ζευγάρι τη Μαρία και το Χρήστο, πόσα είχαμε να πούμε..πόσες αγκαλιές να κάνουμε....Με τη Μαρία γνωριστήκαμε πριν πια αρκετά χρόνια, το πρώτο μου στο μπλοκοχωριό..και έγινε η..κολλητή μου! 
Είναι εκείνη που δεν υπολογίζεται η απόσταση για να τη νοιώσεις δίπλα σου , εκείνη που όταν η κάθε μια μας έχει πρόβλημα σε ένα τηλεφώνημα ατελείωτο βρίσκουμε την εικονική αγκαλιά και το "αυτί" που θα ακούσει.......ΑΥΤΟ είναι φιλία...φίλοι μου!
Χθες πήγαμε στο κτήμα μας εν όψη του...κρύου που θα έρθει να ρίξουμε μία τελευταία ματιά εκεί, να φροντίσουμε για προμήθειες για τα γατάκια μας και να χαρούμε στο τροχόσπιτο το καφεδάκι με τους γείτονες μας. 
Μετά τρεχάτη πάλι σπίτι αφού η μία μου μαθήτρια "χτυπιόταν" να κάνει μάθημα μαζί μου όπως μου είπε η μαμά της. Κάναμε ένα μάθημα "παιχνίδι" φτιάχνοντας αντί για πίνακα μπάλες χριστουγεννιάτικες ζωγραφιστές και με κολάζ. Ένα λατρεμένο παιδί που μαζί του  περνούν οι 2 ώρες σαν παιχνίδι και παίρνουμε το μπαμπά της να έρθει αργότερα γιατί..θέλουμε και..άλλο μαζί !
Τελευταία εβδομάδα του χρόνου, το βιβλίο του έφθασε στο τέλος..λίγες σελίδες ακόμη...και πρέπει να ανοίξουμε ένα νέο και να χαράξουμε στη πρώτη του σελίδα μία ευχή για κάτι καλύτερο..για ελπίδα..για όνειρα και σχέδια..Αυτό είναι κάθε ξεκίνημα φίλοι μου , του κάθε χρόνου..2015..απίστευτο μου φαίνεται το νούμερο...
Καλημέρα λοιπόν, ένα καλό ΣΚ σας εύχομαι με αγάπη και συντροφικότητα..όνειρα και πραγματικότητα και βέβαια..μη ξεχνάμε και τη Βασιλόπιτα..ποτέ δεν τα καταφέρνω με ότι έχει σχέση με μαγιά βρε παιδιά...η κόρη μου να είναι καλά μάλλον και για φέτος!
Αχτιδένια φιλάκια.