Καλημέρα με..φλυαρία!

Τη φωτογραφία αυτή μου την έστειλε μία νέα φίλη σήμερα και είναι από το πατάκι της πόρτα της! Νομίζω ότι αυτή με ξεπέρασε!
Καλημέρα, καλημέρα και πρέπει να σας πω ότι ούτε τα γυαλιά μου βρήκα ούτε που έχω βάλει όλα τα ρολά με τα υλικά για κοσμήματα που τα μάζεψα κάπου για να τα βρίσκω και να μη τα χάνω!

Η νέα μικρή μου μαθήτρια..μόλις 1η Δημοτικού! Κάποτε είχα αρνηθεί στο Λύκειο που δίδασκα να αναλάβω τάξεις δημοτικού γιατί πίστευα ότι είναι πού μικρά για να συνεργαστούν ..με διέψευσαν...
Ελαφρώς κρυωμένη ακόμα , σπίτι σήμερα και περιμένω τη φίλη μου Μαιρούλα (44 χρόνια φίλες!) να περάσουμε δημιουργικά το πρωινό μας. Εγώ θα ζωγραφίζω κι εκείνη θα πλέκει και με καφεδάκι συνοδεία θα τα..λέμε!
Χθες φίλοι μου μετά που γύριζα από το Ταχυδρομείο πέρασα από ένα δρόμο της γειτονιάς μου όπου υπάρχει εδώ και χρόνια ένα κέντρο ενασχόλησης ατόμων που έχουν ξεφύγει από τη πάλη τους να σωθούν από ..ουσίες. 
Όταν έγινε αυτό το κέντρο όλοι ..καλώς ή κακώς μέχρι και πορεία διαμαρτυρίας έκαναν στη περιοχή.Όμως ο χρόνος απέδειξε ότι ποτέ δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα και οποιαδήποτε φασαρία που περίμεναν. Χθες λοιπόν βλέπω μέσα από την ανοιχτή πόρτα μία γνωστή και τη χαιρέτισα και με τις πρώτες απλές κουβεντούλες μπήκα μέσα . Βέβαια η παρουσία μου ήταν διακριτική και χωρίς ερωτήσεις , σε λίγο χαιρέτησα, προσέφερα τις γνώσεις και τη βοήθεια μου αν ήθελαν και ,..βγήκα. τότε με φωνάζει από έξω μία άλλη γνωστή από τη γειτονιά. Βλέπετε λόγω του παλιού μου μαγαζιού -εργαστήρι με ξέρουν σχεδόν οι περισσότεροι στη περιοχή. 
Με ρώτησε που λέτε η κυρία Μ. τι γύρευα εκεί και με...μάλωσε ελαφρώς μάλλον ότι δεν είναι αυτό περιβάλλον για..μένα..μία ..κυρία όπως είπε!!!!
- Ποιο θεωρείτε σωστό περιβάλλον κυρία μου ; την ρώτησα..Κάποιος στην οικογένεια σας δεν ήταν επιρρεπής σε κάτι ;..αλκοόλ, χαρτιά, τσιγάρο (!!!!! μέσα και ο άνδρας μου) τζόγος σε..τζόκερ,..ναρκωτικά..ναι..ναι..ναρκωτικά..Ποτέ δεν ξέρεις πότε κάτι χτυπάει τη πόρτα σας!
-Εμείς;..πα! πα! πα! τέτοια πράγματα..μακριά...τι λέτε κυρία Μανασή;
Πόσο ρατσιστές λοιπόν ήμαστε φίλοι μου.. Πόσο εύκολα περιθωριοποιούμε άτομα και οικογένειες και το λέω γιατί είναι η 2η περίπτωση που μου έτυχε το τελευταίο καιρό γιατί μιλούσα με μία κοπέλα κοντά μας που είναι δυστυχώς μπλεγμένη, βυθισμένη σε πολλά.
Πως να κρίνω και να καταδικάσω ; πως να αρνηθώ ακόμα και το χαιρετισμό σε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη; Πόσο εύκολα ξεχνάμε εκείνο που έλεγαν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι: Μηδενός συμφορά ονειδίσεις..κοινή μεν η μοίρα και το μέλλον άδηλον.. Νάτα και τα ..Αρχαία μου..σας έκανα και επίδειξη!
Καλημέρα φίλοι μου και να είστε πάντα επιεικείς με τα..πάντα όταν μάλιστα δεν σας βλάπτουν και δεν θα σας αλλάξουν.

Θα σας πω σύντομα μία ιστορία από τα χρόνια του παππού μου.Στο πατρικό μας στη Τσιμισκή έμενε στο υπόγειο μία γυναίκα με ένα κοριτσάκι τότε μόλις 4 ετών. Καλώς ή κακώς η κυρία Κωνσταντίνα ήταν "κοινή' όπως λένε και δεχόταν πελάτες εκείνα τα χρόνια σε πολλά σπίτια υπήρχαν κάποια τέτοια μικρά διαμερισματάκια, συνήθως υπόγεια. Δεν είχε δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα όμως η εργασία της αυτή ήταν γνωστή.
Ήρθαν λοιπόν στο παππού μου από τη γειτονιά κάποιοι που θεωρούσαν τους εαυτούς τους αρρήκτου ηθικής να μαζέψουν υπογραφές για να τη διώξουν με τις φράσεις:
- Κύριε Κώστα τα κορίτσια σας μπορεί να παρασυρθούν και να γίνουν σαν κι΄αυτήν!
Τότε ο παππούς μου αρνούμενος βέβαια τους είπε ότι αν τα κορίτσια του γινόντουσαν σαν..κι αυτήν θα έφταιγε εκείνος και η μητέρα τους για τη προσοχή και την αγωγή που θα τους έδινε και όχι η κα Κωνσταντίνα. Πήγε με τη γιαγιά μου Γεωργία να την προειδοποιήσει και να της συστήσει να αλλάξει αν μπορεί και να προσέξει το παιδάκι της.
Η κυρία λοιπόν αυτή  λίγο καιρό μετά παντρεύτηκε κάποιον και έφυγε με το παιδάκι της στο εξωτερικό στην αρχή και μετά μάλλον γύρισε και εγκαταστάθηκε στη πόλη μας. Όταν πέθανε ο παππούς μου και τον είχαν στο σπίτι για το ξενύχτισμα ήρθε μία καλοντυμένη κυρία με μαύρα..κρατούσε μία τεράστια ανθοδέσμη με λευκά τριαντάφυλλα, τα έβαλε στο φέρετρο και είπε δυνατά: Λευκά τριαντάφυλλα σαν τη ψυχή του! Με βοήθησε με τα λόγια του να σκεφτώ ..και η δουλειά που μου βρήκε με έβγαλε από το..υπόγειο..
Η μητέρα μου πάντα μου την έλεγε αυτή την ιστορία όταν σαν παιδί της έλεγα κάποιο κουτσομπολιό για κάποιο άτομο. και μου έλεγε ότι για ότι γίνω στη ζωή μου θα φταίει οι επιλογές μου και όχι οι γύρω μου. Έκανα σωστά πράγματα μα έκανα και λάθη..επιλογές μου και δικά μου τα λάθη.
Σας κούρασα πάλι..αχ! αυτό το κουσούρι μου να φλυαρώ!
Αχτιδένια φιλάκια!