Γράμμα στον εγγονό μου!

                           Αγαπημένε μου Πασχάλη

Δεν θα αρχίσω με ..ψέμματα..πάντα αγαπούσα τα κορίτσια περισσότερο και η αδελφή σου η Βάσια ήταν η πρώτη μου εμπειρία σαν γιαγιά . Πίστευα τότε ότι όσα εγγόνια και αν είχα εκείνη θα ήταν η..μοναδική, η μία της καρδιάς μου.  
Όταν γεννήθηκες ήμουν εκεί όπως σε όλους σας ,πρώτη σε είδα μαζί με τον πατέρα σου ..
Κι εσύ με..ξάφνιασες σε συναισθήματα..αγόρι..αγόρι..ποτέ μου δεν κράτησα αγοράκι στην αγκαλιά μου σκέφτηκα , δεν έπαιξα ποτέ με αυτοκινητάκια και στρατιώτες. Έτσι..δεν σε κράτησα, δεν σου έδωσα τη προσοχή που σου όφειλα έχοντας πάντα την ματιά μου στα φορεματάκια της αδελφής σου..
Σιγά σιγά ..σε γνώρισα, σε πλησίασα..δειλά στην αρχή..με περιέργεια έπειτα.. και.. σε ανακάλυψα. Είδα ότι εκεί που τα κορίτσια έχουν πονηριά και ευλυγισία τα αγόρια έχουν αθωότητα και λίγη..άγνοια της πλάγιας οδού.. Έκπληκτη ανακάλυψα την αγνότητα της αγορίστικης ψυχολογίας, τη τρυφεράδα, την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη σε όσα τους πεις . 
Με κοιτάς με τα καταγάλανα μάτια σου και..μ' αγκάλιαζεις με τα χεράκια σου να μου πεις  "σ' ευχαριστώ γιαγιά" με το παραμικρό.. Με λύγισες αγόρι μου και ξέχασα τις λανθασμένες επιλογές μου τις ρατσιστικές τελικά τάσεις μου. Πόσο λάθος είχα κάνει τελικά!
Όταν έγινες το αγόρι "σάντουιτς" το μεσαίο παιδί τότε.. σε πλησίασα περισσότερο από ποτέ. Είδα στη ψυχή σου όσα δεν είδε κανείς και... τότε σε λάτρεψα, σε ξεχώρισα, έγειρα δίπλα σου γιατί ένοιωσα ότι με είχες ανάγκη περισσότερο από όλους . Σε γνώρισα, σε μελέτησα και επιβεβαίωσες  ότι θα ήσουν ξεχωριστός. 
Αντιφατικά συναισθήματα μου γεννούσες πάντα με τη συμπεριφορά σου..Ένα υπερκινητικό αγόρι, άταχτο πρέπει να το παραδεχθείς όμως γεμάτο ευαισθησία, τρυφερότητα, καλοσύνη ,αισθήματα που με ξάφνιαζαν και με έκαναν να θυμώνω με τον εαυτό μου όταν σε κατσάδιαζα. 
Ποτέ δεν μάλωσες με άλλο παιδί, ποτέ δεν χτύπησε κάποιο. Θα  θυμάμαι με χαμόγελο όταν σε..έδειρε ένα κοριτσάκι στο σχολείο και σου πήρε το χαρτζιλίκι που σου έδωσα για να πάρεις δώρο στη γιορτή της μητέρας. 
Σε ρώτησα με θυμό γιατί δεν της "έβγαλες το μαλλί τρίχα τρίχα" και μου απάντησες ότι: "  -Γιαγιά δεν χτυπάμε τα κορίτσια, δεν πρέπει"..
Τότε σε αγκάλιασα και σκέφτηκα ότι θα γίνεις πράγματι ξεχωριστός  και είχα δίκιο. Γιατί μικρέ μου ποτέ δεν πλήγωσες κάποιον με πράξη ή με λόγο όμως το όνομα σου ήταν σε πρώτη διάταξη σε κάθε σου επίσκεψη στο σπίτι μου.. 
Αχ! Πασχάλη..αχ! Πασχάλη φώναζα και φωνάζω συνέχεια γιατί όπου έμπαινες έφερνες και..χάος . Μα..σε συγχωρώ πάντα ..όχι γιατί είσαι εγγονός μου αλλά γιατί με κοιτάς κατάματα γελαστά και ντροπαλά και μου λες εκείνο το περίφημο: 
-"Γιαγιά μου συγνώμη..δεν θα το ξανακάνω, μη το πεις στη μαμά αν σε ρωτήσει"!  
Κι εγώ γίνομαι αλοιφή και βούτυρο στο ψωμί σου και σκοτώνομαι να σε καλοπιάσω με κρέπες που αγαπάς. Πως να αντισταθώ σε τέτοια μάτια που βλέπω μέσα τους του παππού σου τη ματιά.. 

                          Σήμερα γίνεσαι 11 χρόνων!

 Μου είπες πριν λίγο στο τηλέφωνο: "Γιαγιά μου θα ήμαστε μαζί το Σάββατο!" Κι εγώ περιμένω με πιο λαχτάρα από σένα το αύριο για να σου δώσω το δώρο σου  .. το λάπτοπ που ονειρευόσουν γιατί πάντα ήσουν στη..σειρά για να τον υπολογιστή!
 Ξέρω ότι εμείς οι δύο θα έχουμε πάντα κάτι το διαφορετικό όσο θα ζήσω γιατί παλέψαμε για να αποκτήσουμε αυτή τη σχέση που έχουμε.  Εγώ με τη ρατσιστική μου αγάπη με τα κορίτσια κι εσύ με τη προσπάθεια σου να μου δείξεις ότι είσαι αυτός που θα ήθελα να γνωρίσω σε ένα αγόρι και ότι δεν είδαν οι άλλοι σε σένα.
Χρόνια Πολλά αγόρι μου και ναι..μη μας ακούσει κανείς..θα είσαι το αγόρι μου..μετά τον παππού όμως..να εξηγούμαστε!
                                  Αχτιδένια φιλάκια!