Σκέψεις, αναμνήσεις, αισθήματα...κουβεντούλα να γίνεται!!!!

Πάει και το ΣΚ φίλοι μου, νέα εβδομάδα αύριο, νέα σχέδια, νέες προοπτικές για κάτι άλλο που θα έρθει ίσως μαζί με το "αύριο" και θα αλλάξει το.."σήμερα".

Με το Δημήτρη  μου πια ήμαστε σε μία ηλικία που φιλοσοφούμε το κάθε τι που βλέπουμε ή χαιρόμαστε. 

Στο κτήμα  όταν κάνουμε το διάλειμμα μας από τις ασχολίες μας καθόμαστε στις καρέκλες μας έξω από το τροχόσπιτο  με το καφεδάκι μπροστά χαζεύουμε το τοπίο και   σαν..το..μάπετ σόου λέμε τις σκέψεις μας και τις φιλοσοφίες της στιγμής.

Το Φθινόπωρο είναι φανερό πια στη Φύση μα όπως και να είναι..εμείς ήμαστε όμορφα με την ηρεμία της και τις κουβεντούλες μας.

Πάντα κάτι νέο φτιάχνει εδώ και κάθε φορά λέει ότι..μέχρις εδώ ..μετά θα καθίσει να ξεκουραστεί και να απολαύσει..μα πάντα ξεχνά και αρχίζει κάτι άλλο.

Όμως εγώ ξέρω ότι η ασχολία είναι η πηγή της ζωής για κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα για μας τους δυο. Τον αφήνω να φτιάχνει μόνος του το καλούπι για να ρίξουν το μπετόν για τη πλάκα που φτιάχνει για το τροχόσπιτο και το κιόσκι μπροστά του. 

 

Τον ενθαρρύνω, του λέω πόσο όμορφο το κάνει και του "φτιάχνω" νοητά την εικόνα πως θα είναι τελειωμένο με τα λουλούδια ολόγυρα, τη σκεπή και το τροχόσπιτο ..ζωγραφισμένο όπως εγώ το ονειρεύομαι! 

Έρχονται και οι γείτονες, σταματάει εκείνος τη δουλειά εγώ τα σχέδια των κεντημάτων μέσα στο τροχόσπιτο, κάνω καφέδες, κερνώ από το κέικ που έφτιαξα χθες βράδυ και...η ομορφιά των σχέσεων είναι ανεκτίμητη σε μας.

Τα γατάκια μας έγινα πια μεγάλες γάτες, πονηρές, κλεφτρούλες αφού τρώνε από τη Κλώντη και το δικό της φαγητό, τρέχουν μέσα στο κτήμα κυνηγώντας ότι..κινείται,.

Πιστεύω ότι είναι ευτυχισμένες εδώ, ελεύθερες, χορτάτες και ελπίζω να μη το σκάσουν κάποια στιγμή με την διάθεση να ζήσουν τη περιπέτεια του ..άγνωστου!

Γυρίζοντας περάσαμε από τη κόρη μας την Ιωάννα, από την Ειρήνη περάσαμε το πρωί πηγαίνοντας στο κτήμα.

Έτσι η Κλώντη ανακάλυψε το κλουβί με το ποντικάκι του εγγονού μας..και..και...χαμός!

Ξέρετε την αγάπη μου για τα ζώα, αγαπώ κάθε ζώο, δεν ξεχωρίζω κανένα γιατί πιστεύω ότι από όλα μπορείς κάτι να πάρεις, κάτι να διδαχθείς.

 Πάντα θυμάμαι με πολλή αγάπη το σκαντζόχοιρο μου τη Μιμή που την μεγάλωσα με σταγονόμετρο όταν μου το έφερε ο άνδρας μου μωράκι μια σταλιά. Αν το πιστεύετε γνώριζε τη μυρωδιά του σώματος μου και όταν τον έπαιρνα στα χέρια μου τα αγκάθια του γινόντουσαν τρίχωμα μαλακό , γυρνούσε ανάσκελα και με άφηνε με το δάχτυλο μου να του χαϊδεύω τη κοιλιά. Κάποια στιγμή τον πήγα στο κτηνίατρο να τον δείξω κι εκείνος μου είπε με καλό βέβαια τρόπο ότι αν τον αγαπούσα ..έπρεπε να τον αφήσω στη φύση, να μεγαλώσει και να ζευγαρώσει  και πάνω από όλα να μάθει να βρίσκει τη τροφή του μόνος του.

Πήγαμε μία εκδρομή όλοι μαζί, τα κοριτσάκια μου ήταν νήπια ακόμη..τον αφήσαμε σε ένα μέρος που ο άνδρας μου είπε ότι είναι κατάλληλο για να ζήσει.. Έκλαιγα μία εβδομάδα φίλοι μου για τη Μιμή μου...μα ήξερα ότι έκανα το σωστό.

Αύριο μένω στο σπίτι, πρέπει να ασχοληθώ με κάποιο πίνακα επιτέλους..Σας εύχομαι μία καλή εβδομάδα με υγεία και ευκολία.

Αχτιδένια φιλάκια!