Μια βροχερή ..καλύτερη μέρα!

  Ξύπνησα σήμερα φίλοι μου από τη δυνατή βροχή και τα έβαλα με τον άνδρα μου που δεν με ξύπνησε να μαζέψω τα απλωμένα καλύμματα , όμως ευτυχώς η τέντα που ήταν ανοιγμένη τα προφύλαξε από το να τα..ξαναπλύνω!

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη χθεσινή σας συμπαράσταση και έτσι ακόμα μια φορά δικαιολογούμαι που ο χώρος αυτός είναι για μένα αυτό που..είναι..μία αγκαλιά γεμάτη αγάπη. Γιατί φίλοι μου η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι μάλλον το μεγάλο μου ελάττωμα..θέλω πάντα μία αγκαλιά αγαπημένη, έναν ώμο να ακουμπήσω και να πω ότι νοιώθω όταν τα νοιώθω. 
Ζω με την..Αγάπη, αναπνέω με αυτή.. Λέτε να είναι ότι σαν μοναχοπαίδι μου έγινε συνήθεια να την έχω πάντα ή γιατί κι εγώ με τη σειρά μου το έχω ανάγκη να τη δίνω γύρω μου κι αυτή επιστρέφει;

Τελικά η χθεσινή οικογενειακή περιπέτεια είχε καλή έκβαση , καλύτερη από ότι περίμενα. Αυτά τα παιδιά έχουν τον Άγγελο τους κι εγώ πήρα από τη Παναγιά ότι της ζήτησα. Απίστευτο όμως τελικά τη γλύτωσε με γερές κακώσεις είπε ο γιατρός χωρίς σπάσιμο και σήμερα αντί να μου τον φέρουν θέλει να πάει σχολείο μάλλον ο κατεργάρης για να το παίξει ήρωας στο κορίτσι του.
Ξύπνια από τις 6 λοιπόν σήμερα και λέω να..αγγαρέψω τον άνδρα μου που θέλει να το σκάσει στη κόρη του να βάλουμε τα καλύμματα και μετά θα ασχοληθώ με το μικρό μου εργαστήρι όπου πάλι επικρατεί το ..χάος. 
Πως τα καταφέρνω πάντα να το κάνω έτσι; ίσως για να το..ξαναφτιάχνω..δουλειά να έχουμε δηλαδή. Όμως όπως έλεγε ένας δάσκαλος μου το εργαστήρι έχει ζωή μόνον όταν είναι..έτσι ακριβώς.
Φίλοι μου ακόμα μια φορά σας ευχαριστώ ..ξέρετε εσείς.. για την αγκαλιά.. Από μένα λοιπόν τι άλλο;
Αχτιδένια φιλάκια!