Με τον ΕΜΦΙΑ πρωινό ραντεβού!

Καλημέρα, καλημέρα..βέβαια ..μόλις γύρισα από τον ΕΜΦΙΑ..τι καλημέρα να πει κανείς..
Σηκώθηκα νωρίς και μέχρι να κάνει ο άνδρας μου τα πρωινά του και να πιει το καφέ που του ετοίμασα εγώ έφτιαξα το δέμα για το μπαζάρ της Πάτρας και ξεκίνησα για ταχυδρομείο και φοροτεχνικό.Όταν έχω κάτι στο μυαλό μου θέλω να το τελειώνω όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Εκεί λοιπόν στη φοροτεχνικό περίμενα με υπομονή 2 ώρες φίλοι μου για να λειτουργήσει το σύστημα που ερχόταν και..έφευγε! Ο Δημήτρης έσπασε το κινητό γιατί ανησύχησε, ήμουν λίγο..προβληματική αυτές τις μέρες με την Παρκ. μα και πως να μην είμαι βρε παιδιά με αυτά που βλέπω και ακούω!!!
Περίμεναν δίπλα μου και άλλοι..2η στη σειρά εγώ ..το σύστημα αργούσε πιάσαμε τη κουβέντα..
-Δεν έχω κυρία μου..μου έλεγε ο ένας..δεν έχω..με τι να πληρώσω; Η γυναίκα μου με τη μέση της δεν κάνουμε εγχείρηση γιατί δεν έχουμε λεφτά, ο γιος άνεργος..ξέρετε τι ξοδέψαμε για να τον σπουδάζουμε πολιτικό μηχανικό;..το αίμα μας δώσαμε κυρία μου..το αίμα μας...Πανηγύρι κάναμε όταν πέρασε, όνειρα κάναμε μαζί του..Τώρα τον βλέπουμε να μαραζώνει και κάνουμε το καραγκιόζη μη πάθει κάτι το παιδί μας..χρόνια με το βελόνι ράφτης κυρία μου, κάλο έβγαλε ο χέρι μου στο μαγαζάκι μου..
Νάτην η πίεση..να το νεύρο το δεύτερο στο πρόσωπο μου που νεκρώθηκε...
-Κουράγιο κύριε, κουράγιο..
- Πόσο άλλο κυρία; Με τη δική μου σύνταξη ζούμε, έχω το σπίτι , και στο χωριό το σπίτι του παππού με τα χωράφια που μας άφησε.Παίρνω 1030  σύνταξη, είμαι λέει και τυχερός, ..κάνε λογαριασμό..ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΑΕΡΙΟ...Ο γιος γκαρσόνι ανασφάλιστο όποτε βρίσκει μεροκάματο δεν μου ζητάει , ντρέπεται..
Πλακώθηκε η καρδιά μου φίλοι μου..πήρα τον δικό μου έμφιογραμμάτιο και τράβηξα για το σπίτι.Έστειλα πακέτο τον άνδρα μου στο κτήμα κλείνοντας το στόμα του με το δάκτυλο μου.
-Σσσσσσσσσσσσσσ...θέλω να μείνω μόνη....
Το σπίτι άνω κάτω..τα φλιτζάνια του καφέ άπλυτα,..πήρα από το ψυγείο το κουβαδάκι με το λίγο γιαούρτι που έμεινε από το χθεσινό μου κέικ..έριξα μέσα μία χούφτα κορν φλέικς, κάθισα στον υπολογιστή και σας άνοιξα το μπλοκόσπιτο μου..Εκεί ..στο καναπέ μου απέναντι..σας τα λέω να ξελαφρώσω..
Δεν είμαι από αυτές που το βάζουν κάτω όμως ο πόνος και η απελπισία των γύρω μου με σκοτώνει..Σήμερα περιμένω και τον Άρτο και Δράση, όσα μάζεψα από τρόφιμα μαζί με τα δικά μου , ευχαριστώ τη Βίκη και την Ανδρομέδα που ανταποκρίθηκαν .
Μη το βάζετε κάτω, ας πούμε ότι σήμερα ήταν μία άσχημη πρωινή συνάντηση για μένα, θα μου περάσει, θα σας περάσει...παράξενο πράγμα η ζωή..παράξενο πράγμα ο άνθρωπος και η ψυχή του..
Το...κουβαδάκι μου τελείωσε, κοιτάζω πίσω μου το χάος και σκέπτομαι ότι πρέπει να το βάλω σε τάξη όπως πάντα.Τη διάθεση θα τη βρω στο..δρόμο..με σας παρέα..
Αχτιδένια φιλάκια