Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Θέλω να διαβάσετε αυτή την ανάρτηση!




Έστω και τη 2η μέρα εγώ σας εύχομαι καλό μήνα, εύκολο και χαρούμενο και πάντα γεμάτο χαμόγελα , αισιοδοξία που να ξεπηδάει από τη καλή μας διάθεση και την ελπίδα ότι..όλα θα πάνε καλά!
Σήμερα σπίτι να ξεκουραστώ..είπα να ξεκουραστώ;..Μόλις έβαλα σε σειρά να φτιάξω τα γεμιστά μου, να τηγανίσω ένα σωρό πιπέρια από το κτήμα , να βράσω κολοκυθάκια, να γεμίσω κολοκυθοανθούς και να καθαρίσω το ψυγείο!!
Όμως πάντα κάνω "στάσεις" σε όσα φτιάχνω και βέβαια ..εσείς οι φίλοι μου είστε η καλύτερη!
Λοιπόν ..ανοίγω το καναπέ..βγάζω καφεδάκι, γλυκιά μπουγάτσα που έφτιαξα χθες βράδυ και..θα σας πω για το φίλο και γείτονα μας στο κτήμα το Σταύρο που με όσα μας διηγήθηκε με έκαναν να προβληματιστώ για κάποιες "αδικίες" της ζωής . Κάποιοι άνθρωποι "μεγαλώνουν " από τα..4 τους χρόνια όταν κάποιοι άλλοι βιώνουν και χαίρονται τη παιδική τους ηλικία στα ..πούπουλα και στα ..ροζ συννεφάκια , ( μη με ..λοξοκοιτάτε..μέσα είμαι!).
Ήρθε ο γείτονας μας λοιπόν στο δικό μας κτήμα για κουβεντούλα και καφεδάκι όπως και άλλες φορές.Το κτήμα του είναι λίγα κτήματα πιο πάνω , η περιοχή έχει μοιραστεί από τη κοινότητα σε κτήματα 4 στρεμμάτων και δόθηκε άδεια δόμησης σε όλους ίση. Με τη γλυκιά του γυναίκα τη Λεμονιά και το γίγαντα Μολοσσό του σκύλο Τόλη είναι για μας μία ακόμη παρέα αφού έχουμε τη τύχη όλοι οι γείτονες που έχουμε γνωρίσει να είναι δοτικοί και φιλικοί όσο δεν λέγεται.
Ξέρετε πως γίνεται πάντα η αρχή μιας σημαντικής ιστορίας..Κουβέντα στη κουβέντα..από το ένα στο άλλο ..ανοίγει ένα βιβλίο αναμνήσεων και μαθαίνει πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις πως όλα όσα έζησες ήταν μία γλυκιά καραμέλα σε ροζ σελοφάν!
Ο άνδρας μου άνοιξε τη κουβέντα με το καπνό που φύτεψε κάποιος στο χωράφι πιο κάτω και εγώ για το σιτάρι και την αλωνιστική μηχανή που με εντυπωσίασε..τότε..
-Φίλε μου ,είπε ο Σταύρος, τι ξες εσύ για τα καπνά;..για σένα είναι τώρα ένα φυτό και πριν ένα πακέτο τσιγάρα από το περίπτερο. 
Ήμουν 4 χρόνων όταν μου έδινε σκουντιά η μάνα μου στις 4 το πρωί να σηκωθώ και να τους ακολουθήσω στο χωράφι..Φύτεψα μαζί τους, αργότερα "έσπασα"(όταν κόβουν τα φύλλα του και τα μαζεύουν) και μετά βοηθούσα στο "μπούρλιασμα"( όταν τα περνούν στις βέργες).
Για πρωινό τσάι και ελιές μαζί με ζυμωτό ψωμί της μάνας, σκουντουφλούσα από τη νύστα και πονούσαν τα δάχτυλα μου από τα κοψίματα της άκρης της βέργας..
 Όσο για σένα κούκλα μου ( έτσι με λέει ο ..καλόψυχος)..τι μηχανές θαυμάζεις τώρα και μου λες! Από τα 6 μου και μετά βοηθούσα στα χωράφια που βάλαμε σιτάρι. Με σήκωναν την ίδια ώρα πάντα, πριν πιάσουν οι ζέστες και ο ήλιος μας χτυπήσει. Με τα δρεπάνια κόβαμε τα σιτάρια τα κάναμε αγκαλιές και τα στοιβάζαμε σε θημωνιές. Η δική μου επιπλέον δουλειά ήταν να τους δίνω νερό από τη στάμνα που τη τυλίγουμε σε τσουβάλι βρεγμένο για να κρατηθεί το νερό δροσερό.
Όταν κάποια άδειαζε εγώ και ο φίλος και συμμαθητής μου Γιώργος κάναμε 1,5 χιλιόμετρο με τα πόδια , τη στάμνα στη πλάτη και μπροστά αντίβαρο το σχοινί με το κουβά..Τρέχαμε να προλάβουμε ..πηγαίναμε στο πηγάδι και ρίχναμε το κουβά, γεμίζαμε τις στάμνες τις φορτωνόμασταν και τρέχαμε πάλι για το χωράφι. Η ικανοποίηση μας , η "πληρωμή μας" ήταν όταν δίναμε το δροσερό νερό στις γυναίκες και μας έλεγε η μάνα: "Παλικάρι μου να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά και νάχεις τη δροσιά του και την ευχή μου!"
Από το χωράφι τρεχάτοι με το Γιώργο πηγαίναμε στο σχολείο, τα βιβλία στο "ντουρβά " της μάνας..όταν γυρίζαμε σπίτι ακόμη δεν είχαν γυρίσει και ψάχναμε τι να φάμε. Συνήθως η μάνα μαγείρευε όταν γύριζε μα εμείς πεινούσαμε και μόνο ζυμωτό ψωμί υπήρχε στο σπίτι, λάδι, αλάτι, σάλτσα για τη φέτα,ελιές.
-Τι θα φάμε Γιώργο; του έλεγα..
-Πάμε να φάμε Μούρες" ( μούρα από το δένδρο)
-Να κόψω και ψωμί μια φέτα, να πάρω και κρεμμύδι! Τρώγαμε στα γρήγορα και τρέχαμε για το χωράφι να βοηθήσουμε στο πότισμα των καπνών .
Μετά το διάβασμα ..το κάναμε γρήγορα το χειμώνα γιατί βράδιαζε νωρίς και με τη λάμπα δεν έβλεπες καλά..
-Λάμπα;..λάμπα τον ρώτησα..Τι μου λες; δεν είχατε ρεύμα;
-Κούκλα μου το ρεύμα ήρθε στο χωριό μας το 1968 σε λάμπα πρώτα του δρόμου και μαζευόμασταν από κάτω να παίξουμε λιγάκι μετά το διάβασμα να το χαρούμε.
-Πόσο χρονών είσαι Σταύρο αν επιτρέπεται η ερώτηση;
-Στα 60..μπήκα φίλοι μου..
Έμεινα με ανοιχτό το στόμα, κοίταξα το Δημήτρη μου ..ο φίλος μας τώρα έχει πρόβλημα στο πόδι του που το σέρνει και στο χέρι του που έχει αγκύλωση....Νεώτερος από μένα..
-Που γεννήθηκες; που έζησες όλα αυτά Σταύρο μου;
-Στα Λαγκαδίκια εδώ δίπλα!!!!! ( το κτήμα μας ανήκει στα Λαγκαδίκια)
-" Σού΄πα" για το αλώνισμα ; Με έστελναν με το ξάδελφο μου 16 χρόνων τότε εκείνος και 9 χρονος εγώ να μαζέψουμε το άχυρο που έβγαινε από το αλώνι. Ο πατέρας με το βόδι έκανε γύρους και ξεχώριζε το σιτάρι από το άχυρο. (Μου περιέγραψε πως "λαδώναν" το εργαλείο του αλωνίσματος με ..ακαθαρσίες ζώων για να ..γλιστράει..δεν θυμάμαι το όνομα του) .
 Μετά από μέρες ήταν η σειρά μας για δουλειά, είχαμε μία άμαξα με σύρμα γύρω γύρω κλεισμένη κι εγώ μέσα έτοιμος για το μεγάλο "αγώνα"..Ο ξάδελφος μου με τη τσουγκράνα μου πετούσε μέσα το άχυρο κι εγώ με τα πόδια μου το ποδοπατούσα για να μη πιάνει χώρο.. Μικρός κι αυτός ήθελε να "παίξει" να γελάσει μαζί μου. Έκανε ότι αστοχούσε και μου πετούσε το άχυρο επάνω μου στο κεφάλι. Έβαζα τα κλάματα εγώ γιατί το άχυρο κολλούσε στο ιδρωμένο μου σώμα, με "έτρωγε"και γέμιζα και μαμούδια που υπήρχαν επάνω του..
Το βράδυ η μάνα αναστέναζε και ετοίμαζε τη σκάφη να λουστούμε όλοι και μετά να πλύνει στη σκάφη τα ρούχα μας.
Ηρωίδες φίλοι μου οι γυναίκες τότε.. Εμείς ξυπνούσαμε από τι 4 όταν πηγαίναμε στο χωράφι ,εκείνη από τις 3! Ετοίμαζε τα πάντα και τα βράδια πάλι ετοίμαζε ..και δούλευε, και ζύμωνε μια φορά την εβδομάδα και έψηνε και φούρνιζε..
Αγόγγυστα η μάνα μας..σύζυγος στο πατέρα,εργάτρια στα χωράφια. Και το χειμώνα τη θυμάμαι δίπλα στο τζάκι να πλέκει "τσουράπια"  με το κουβάρι που είχε κάνει στη ρόκα από το μαλλί που κούρευε ο πατέρας από τα πρόβατα..Το έβαφε με φυτά σε χρώματα ξέρεις θα σου τα πω μία φορά..
Φίλοι μου αυτά είναι απειροελάχιστα από όσα μας διηγήθηκε..μακάρι να είχα ένα μαγνητόφωνο να τα γράψω..να τον ακούγατε..Μου έλεγε ορολογίες για εργαλεία του..τότε που ούτε καν τα ήξερα και βέβαια δεν μπόρεσα να συγκρατήσω..
- Και πως σπούδασες Σταύρο μου, πως μπόρεσες με τόσες δυσκολίες;
- Ε! αυτό θα σου το πω μια άλλη φορά φιληνάδα, σε άλλο καφεδάκι, πρέπει να πάω να ποτίσω τα φυτά... Να έρθετε εσείς στο δικό μας..να κάνει η Λεμονιά ουζάκι, να φωνάξουμε και τον Ιορδάνη απέναντι και τη Θωμαή να τα λέμε όλο το βράδυ !Έχουμε μπροστά μας χρόνια να τα λέμε! Γείτονες πάω..καλή μέρα να έχετε..σας έφαγα το πρωινό όλο!
Το βλέμμα μου τον ακολούθησε στο δύσκολο βηματισμό του,πίσω του έτρεχε ο Τόλης..ο σκύλος του! Η ψυχή μου τον  "αγκάλιασε"και η φαντασία μου τον έκανε το ..παιδάκι με τη στάμνα στη πλάτη να τρέχει για να δροσίσει τη μάνα του..
Έκανα ένα μέτρημα στις χρονολογίες, μία σύγκριση..
Εγώ στα 4 μου τότε πήγαινα σε ..ιδιωτικό νηπιαγωγείο στη Βαλαγιάννη, εκείνος σηκωνόταν για το χωράφι.. 
Εγώ φορούσα τα λουστρινένια παπουτσάκι μου με το βελούδινο κατακόκκινο φορεματάκι μου πλυμένα πάντα καθαρά και να μοσχοβολούν..
Εκείνος έτρωγε τσάι, ελιές και μούρα για φαγητό..
Εγώ..έχυνα κρυφά το γάλα στο νεροχύτη γιατί δεν το αγαπούσα.. Στα 13 του δούλευε κανονικά στα χωράφια  και πλυνόταν σε σκάφη..
Εγώ πήγαινα κι όλας στη Γαλλική Σχολή Καλαμαρί..με... σχολικό..και διαμαρτυρόμουν που με ξυπνούσαν από τις 7.30..
Υπάρχουν κάποια παιδιά στο κόσμο όλο που δεν έζησαν παιδική ηλικία, η σκέψη του με συντρόφεψε σε όλο το πρωινό μου στο κτήμα..και ένοιωσα ευτυχής που τον γνώρισα και που θα έχω να μάθω πολλά από αυτόν.
Φίλοι μου σας κούρασα ίσως..μα ήθελα να σας τα πω, να σας μεταδώσω έστω και ελάχιστα το θαυμασμό μου για αυτούς τους  " ανώνυμους" νικητές της ζωής.
Αχτιδένια φιλάκια!

37 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

γλυκια μου αχτιδα!
μια τετοια ανωνυμη νικητρια και μαζητρια ζωης ειναι και η γιαγια μου! δηλωνω τοσο υπερηφανη γι αυτη! και ειναι και γυναικα! και απο μικρη φυσικα!

ενα μεγαλο μπραβο σε ολους αυτους τους ανθρωπους! τους θαυμαζω απεριοριστα!

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Πολλές, πολλές ευχές, αχτίδα μου!

Έτσι είναι. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο καλόψυχοι, τόσο αγωνιστές... Που ο κόπος τους είναι ανεπανάληπτος και η ανάσα τους ευωδιάζει υπομονή.

Μακάρι να τους μοιάσουμε!!

Unknown είπε...

Με συγκίνησε πολύ η σημερινή σου ανάρτηση.
Όσα μπράβο και να πούμε γι' αυτούς τους ανθρώπους, είναι λίγα.
Καλό σου μήνα!!!!!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Δύσκολες εποχές και οι άνθρωποι ήταν ήρωες !!!Αξίζουν τον θαυμασμό όλων μας !! Καλό μήνα !!!!

Ανώνυμος είπε...

καλο μηνα καλη μου!η ζωη ηταν ειναι και θα ειναι γεματη απο τετοιους [μαχητες] ΕΥΤΥΧΩΣ!

OLINA M είπε...

Έτσι μεγάλωσε και ο πατέρας μου, μέσα στα καπνά ,τις φακές και το λιοπύρι...
Μια μέρα είδε το σκύλο τους να κοιμάται ξαπλωμένος στη σκιά ενός δέντρου, και είπε με παράπονο στον παππού μου:
- Α! ρε πατέρα....γιατί δεν με γέννησες σκύλο; ....
Και ήταν μόλις έξι χρονών !!!!!
Αυτός με έμαθε να πολεμάω στη ζωή μου, και θα τον ευγνωμονώ για πάντα που με ατσάλωσε από νωρίς... κι ας έκλαιγα με μαύρο δάκρυ όταν ήθελα να λουφάρω και δεν με άφηνε!

nikol είπε...

Αυτά που μας γράφεις Αχτίδα μου τα έχω ακούσει από τον πατέρα μου που με απόγνωση πήρε το δρόμο για την μακρινή Βενεζουέλα να ζήσει σαν άνθρωπος , όπως έλεγε και έζησε και αυτός και όλοι μας.
Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν ακόμα για να μας θυμίζουν πόσο δύσκολα ζουν κάποια παιδιά
Σας φιλώ και τους δυο!!
Η δύσκολη μέρα σου πως πήγε τελικά Αχτιδάκι μου;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΕΚΦΡΑΣΟΥ, Κική μου αν άκουγες πως μιλούσε για τις γυναίκες θα τον έκανες πρόεδρο του..γυναικείου κινήματος!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Σεβάχ ο Θαλασσινός, φίλε μου σας είπα τα..ελάχιστα από αυτά που άκουσα γιατί απλά ξέχασα τις "άγνωστες" λέξεις για μένα. Ένα σωρό δουλειές με τη δική τους χωρική ονομασία, με άφησε με ανοιχτό το στόμα να τον ακούω..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Stella Christomoglou, φαντάσου λοιπόν τη δική μου συγκίνηση.

@ Ο κόσμος της Ράνιας, ήταν λες και διάβαζα..βιβλίο αν το πιστεύεις..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ μαρια Δοκιμη πιστεύετε ότι υπάρχουν πλέον στη σημερινή εποχή τέτοιοι μαχητές; απίστευτο ως αδύνατον λέω.

@ OLINA M κοριτσάκι μου εσύ!!!!Φιλάκια σου έδωσα σήμερα;Θα σε δω μάλλον ξανά στο εξοχικό, με ..κακόμαθες ψυχοκόρη!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ nikol μου όπως είπα ήταν λες και διάβαζα ένα βιβλίο κλασσικών συγγραφέων.

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς έτσι μεγάλωσαν και οι γονείς μου(γύρω στα 64 και οι δυο)....Και είμαι υπερήφανη για αυτούς...
Μαρία

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα με άγγιξες''''Εχω γύρω μου τέτοιους ανθρώπους τους αγαπώ και είμαι περήφανη γι'αυτούς'''
καλό μήνα φιλενάδα'''
ΜΙΝΑ

Μαρία Έλενα είπε...

Πολλές παρόμοιες ιστορίες έχω ακούσει από τον πατέρα μου και δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ.
Είναι ήρωες όλοι αυτοί οι άνθρωποι.
Καλό μήνα.
Φιλάκια...

Rena είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι να μας μαθαίνουν τη ζωή γιατί αλλιώς θα νομίζαμε πως μόνο ροζ συννεφάκια υπάρχουν στις παιδικές μνήμες!
Τελικά εκείνοι είναι και οι νικητές της ζωής επειδή την εκτιμάνε καλύτερα!
Φιλάκια πολλά Αχτίδα μου!

nasia είπε...

Υπέροχοι, αυθεντικοί και δοτικοί άνθρωποι. Έζησαν καταστάσεις που δεν υποψιαζόμασταν καν ότι υπάρχουν και η πορεία της ζωής τους σημαδεύτηκε από όλα αυτά. Μακάρι, να αποτελέσουν παράδειγμα για τις νέες γενιές αλλά κυρίως για τις δικές μας. Μακάρι το παράδειγμά τους να μας βοηθήσει να επαναπροσδιορίσουμε το αξιακό σύστημα της κοινωνίας μας που "χαθηκε" στο κυνήγι του κέρδους και του εντυπωσιασμού.....

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαρία φίλη μου νομίζω ότι θα είναι παράδειγμα για σένα.

@ ΜΙΝΑ μου εγώ τον άκουγα πίστεψε με και "ρουφούσα" τα όσα μου έλεγε.

@ Μαρία Έλενα, καλό μήνα γλυκιά μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ rena μου σκέψου πόσες φορές παραπονεθήκαμε εμείς και τα παιδιά μας αργότερα για τη ζωή μας..μια ζωή που αν συγκριθεί με αυτό που άκουσα φαίνεται σαν..πούπουλο.

@ nasia μου είναι ακριβώς όπως τα λες.

κυκλάμινο είπε...

Με συγκίνησε η ιστορία σου Αχτίδα μου. Δυστυχώς η ζωή έχει πολλές όψεις για τους ανθρώπους και όχι πάντα καλές και δίκαιες Καλό μήνα γλυκιά μου

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Ναι,υπάρχουν κι αυτά τα παιδιά Αχτίδα μου,κι όμως δε θα τ ακούσεις ποτέ να βαρυγκομάνε για την τύχη τους,ενώ εμείς τα ευνοημένα...;;;
Πράγματι απο τέτοιους μαχητές της ζωής,έχεις να πάρεις πολλά απο τη συντροφιά τους,απόλαυσέ την!
Φιλάκια πολλά

Υ.Γ. τις ακαθαρσίες,μήπως στις είπε "σβουνιά";

agriomeli είπε...

Πλεον ειναι
παραδειγματα προς αποφυγην
αυτα τα απολυτως εξαισια!

Καλο ξημερωμα,αχτιδα

Paraskevi Lamprini M. είπε...

εκπληκτικό...

Ariadni St. είπε...

Καλό μας μήνα! Νιωθω υπέροχα όταν σας διαβάζω. Καθε αναρτηση και ενα μάαθημα ζωης! Σας φιλώ γλυκά :)

Hengeo είπε...

Ανάλογα πράγματα έχω ακούσει και από τη μάνα μου (πάνω-κάτω στην ίδια ηλικία) που είναι από τη Ζάκυνθο. Τελικά ο καθένας έχει το μικρό ή μεγάλο Γολγοθά στη ζωή του, αξιοθαύμαστοι όσοι νίκησαν παρά τα πολλά εμπόδια..

Καλά να περνάς!

Ανώνυμος είπε...

ΑΧΤΙΔΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ! ΕΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ! ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΟ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΤΥΧΕΡΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΣΥΖΥΓΟ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΤΗΡΙΑ! ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ! ΝΑ ΔΟΞΑΖΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΜΗ ΤΥΧΕΡΟΥΣ!

Maria Fe είπε...

Τετιοι ανθρωποι αξιζουν πολλα μπραβο !
Αυτοι ειναι οι μαχητες της ζωης που τα εχουν καταφερει χωρις την βοηθεια των ''μεγαλων''...
Καλο μηνα κυρια αχτιδα μου

Hfaistiwnas είπε...

Δυστυχώς έτσι είναι.. αλλά πρόκοψε μπράβο του!

alex είπε...

φανταστικη,γλυκοπικρη συγκινητικη αναρτηση......... Να σαι καλα Αχτιδα μου!!!!!σε ευχαριστουμε

Giorgos Varvakis είπε...

Υπέροχη ανάρτηση Γιωργίτσα μου !! Πολλά από αυτά (αν και νεώτερος) μου είναι πολύ γνώριμα!!
Στο χωριό μεγάλωσα :)
Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που το αντιμετώπισες!!
Πολλά φιλιά και καλό μήνα έστω και στην 3η του μέρα ;)

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

καλημέρα...πολύ συγκινητική η ανάρτηση σου .. πολύ καλά έκανες που τα γράψες και για μας τους νεοότερους σε ηλικία και εμπειρίες της ζωής... πολύ σωστή η σκέψη σου να τα γραψες όλα σε ανάρτηση...

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Ειλικρινά συγκινήθηκα πολύ!Οι μαχητές της ζωής...καπνά... με πήγαν στις διηγήσεις του πατέρα μου,στα παιδικά του χρόνια..κι εκείνος μέσα στα καπνά, το νερό από τα πηγάδια, τα λαχανικά που έπρεπε να πουληθούν στην κοντινή αγορά από ένα παιδάκι 7 χρονών, που έπρεπε να διασχίσει το νεκροταφείο, όλη νύχτα,που..που...
Μόλις πριν 6 μήνες έφυγε για τη γειτονιά των Αγγέλων...σε ηλικία 68 χρονών..ποτέ δε μιζέριασε..πάντα με το χαμόγελο...με την ίδια ευχή που του έδινε η γιαγιά μου, στο στόμα..
Αυτό όμως που πραγματικά μου άρεσε είναι ότι ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν και σέβονται αυτούς τους ανώνυμους μαχητές, γιατί αν έχουν μεγαλώσει διαφορετικά, δυστυχώς, οι περισσότεροι, τους σνομπάρουν.
Να΄σαι πάντα καλά με το γέλιο στη ψυχή και στο πρόσωπο σου.

metaxia nikolopoulou είπε...

Αχτίδα μου ολα αυτά που σου διηγήθηκε ο φίλος σου τα έχουν περάσει και οι γονείς μου .Δύσκολες εποχές,μερικές φορές σκέφτομαι την κούραση της μανας μου καιευχομαι εκεί ψηλά να στους ουρανουςνα ξεκουράζεται.Αυτοί οι ανθρωποι αξίζουν το θαυμασμό και την αγάπη μας.Καλό μήνα...πολλά φιλιά και στους δυό σας...

Unknown είπε...

καλημερα γλυκια μου αχτιδουλα... εγω ειμαι στην επαρχια ..κ η ζωη στο 95% του πληθυσμου ειναι οπως την περιγραφεις..ειναι δλδ κατι "φυσιολογικο" ( συγχωρέστε με για την λεξη ) οι γονεις μου ..οι γονεις τους κτλ κτλ ετσι μεγαλωσαν..ετσι εζησαν.. χωρις καμια ανεση.. εγω μεγαλωσα διαφορετικα..οπως κ ολη η γενια μου.. η εποχη εκεινη ηταν πολυ δυσκολη αλλα ειχε κ πολλα καλα πιστευω..αλλα ιδανικα..αλλη ηθικη.. διαφορετικα εκτιμουσες καποια πραγματα... τωρα ειναι αλλιως.. κ παλι ομως εχει θετικα κ αρνητικα..
σ ευχαριστουμε που μοιραστηκες αλλη μια εμπειρια σου μαζι μας

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΛΗΜΕΡΑ,ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑς ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΨΥΧΗΣ ΑΝΑΚΆΛΥΨΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΣΑΣ.ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΝΩ ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΛΕΣ ΚΑ ΔΙΑΒΑΖΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ "ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ" ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΝ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΦΗΣΑΝ ΣΕ ΣΑΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟ ΣΑΝ..ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ ΣΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΣΑΣ ΚΑΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ.

Νικόλας Τσάρας είπε...

αυτόυς τους ανθρώπους τους αγαπώ γιατί έτσι ήταν και οι παππούδες μου και θειόι ακόμα και τώρα....μεγάλα παραδείγματα
ευχαριστώ για την αφήγηση αχτίδα