Ένα ξενοδοχείο στα..γούστα μας!

Αυτές τις τελευταίες μέρες είμαι γεμάτη όμορφες αναμνήσεις από το ταξιδάκι μας και συγχρόνως προσπαθώ να συνέλθω από τη κούραση μου. Ξέρω ότι θα πείτε πως είναι δυνατόν σε ταξιδάκι που τόσο αγαπάει να ..κουράστηκε!
Κακά τα ψέμματα φίλοι μου κάθε χρόνος που περνάει με τα γνωστά προβλήματα μου με βαραίνουν όλο και περισσότερο. Είναι αυτό που λέμε συχνά: " Το μεν πνεύμα πρόθυμο όμως..η σαρξ ασθενής;
" Όμως.. όμως.. όπως λέω ΕΓΩ πάντα..χαμόγελο και όλα γίνονται για τους γύρω μας καλύτερα και για μας τους ίδιους ευκολότερα.
Σήμερα λοιπόν θα σας πω για το ξενοδοχείο που μέναμε με το Δημήτρη μου και ήταν ξεχωριστό όχι γιατί ήταν κάτι πολυτελές , θα πω ότι έχω μείνει και σε τελειότητες ,όμως..ήταν αυτό ακριβώς που αγαπάμε με τον άνδρα μου .

Απλό, βυθισμένο στο πράσινο στη κυριολεξία, ήσυχο, καθαρό, φιλικό με τα ζώα πράγμα που ήταν ένας από τους λόγους που το διάλεξα και με τη πιο γλυκιά και ευγενική οικοδέσποινα τη κυρία Άννα. Προσέξατε το χαρακτηρισμό;..οικοδέσποινα γιατί αυτό σου ανέδινε το ξενοδοχείο αυτό με τα μικρά αυτόνομα σπιτάκια του, την αίσθηση ότι βρισκόσουν φιλοξενούμενη σε ένα φιλικό σου σπίτι.

Μετά τον ευγενέστατο και γλυκό νεαρό που μας οδήγησε στο "σπιτάκι μας" μας υποδέχθηκε κόβοντας μας το δρόμο αυτό το πλασματάκι που το χαιρέτησε με μια γλυψιά η Κλώντη και το προσπέρασε σαν κάτι αδιάφορο.

Μας οδήγησαν στο επάνω πάτωμα και ήταν κάτι που δεν μπορούσα αφού δύσκολα ανεβαίνω πλέον σκάλες. Όμως ο νεαρός μόλις του το είπα, στη κυριολεξία τσακίστηκε να μας αλλάξει δωμάτιο στα κάτω σπιτάκια του κήπου αφήνοντας μας να ξεκουραστούμε σ' αυτό μέχρι να ετοιμάσουν το κάτω αφού εγώ είχα με κόπο ήδη ανεβεί τα σκαλιά.

Δεν άντεξα να μη θαυμάσω από ψηλά τα τόσα δένδρα, το..λεμονόδασος που το περιτριγύριζε.. Φανταστική εικόνα..υπέροχα αρώματα σε κάθε φύσημα αέρα.

 Ο Δημήτρης άπλωσε το χέρι και έκοψε ένα πορτοκάλι από τη μία πορτοκαλιά τους..μου το έδωσε και ανέπνευσα το φανταστικό άρωμα του φρεσκοκομμένου φρούτου..μου το καθάρισε και μου το έδωσε να το γευτώ.  Δίπλα μία λεμονιά..κόψαμε και ένα λεμόνι...

Η πισίνα άδεια και σε φάση που την καθάριζαν , ετοιμασία για το Πάσχα όπως έμαθα..όμως αν ήταν καλοκαίρι και ήταν γεμάτη θα απολάμβανα το κολύμπι εδώ γιατί απλούστατα ήταν πισίνα κατάλληλη για καλό κολυμβητή και σ' αυτό..σκίζω φίλοι μου. 

Πισίνα βαθιά, ειδική για υποβρύχιες βουτιές και μακροβούτια. Μόλις την περιεργάστηκε ο Δημήτρης μου είπε ότι μάλλον αν ήμουν εδώ δεν θα έβγαινα ποτέ από αυτήν.Ποιος ξέρει..μπορεί να επιστρέψω κάποια στιγμή στη Ναύπακτο το καλοκαίρι και σ' αυτό το ξενοδοχείο.

Εκείνο όμως που έδινε το.."κάτι άλλο" εδώ ήταν η κυρία Άννα που γνώρισα ως συνήθως περισσότερο στη κουβεντούλα που κάναμε στο πρωινό που μας προσέφερε. 

Θεωρώ ότι τα 35 χρόνια που είχα μαγαζί μου χάρισαν το προνόμιο να "ξεχωρίζω" τους ανθρώπους και η κυρία Άννα ήταν ξεχωριστή.

Το πρωινό της ενώ είχε τον "αέρα" της ευρωπαϊκής παρουσίασης είχε τη σφραγίδα της Ελληνικής γεύσης και της σπιτικής φιλοξενίας.

Φρέσκια πορτοκαλάδα από τα πορτοκάλια του κήπου τους, υπέροχος διπλός Ελληνικός καφές σκέτος για μένα με πλούσιο καϊμάκι όπως τον πίνω και Γαλλικός για τον άνδρα μου . Γιαούρτι, τυριά, κέικ σπιτικό υπέροχο που το..τσάκισα χωρίς ντροπή με τη Κλώντη! Ψωμί μαύρο για μένα και λευκό, τυριά, χαλβάς με αμύγδαλα, ελιές υπέροχες δικές της φτιαγμένες ( τις τσάκισε ο Δημήτρης) , μέλι και δύο ειδών μαρμελάδες από τα χεράκια της. Οι μαρμελάδες ήταν η αρχή της κουβέντας μας...Λατρεύω τη μαρμελάδα πορτοκάλι και αυτή ήταν ότι καλύτερο έχω γευτεί.

Έτσι αρχίσαμε τη κουβέντα και βρεθήκαμε να έχουμε κοινές απόψεις σε ένα σωρό πράγματα από τις..σχολικές ποδιές μέχρι τη θλιβερή κατάσταση της χώρας μας. Με παράπονο μου είπε ότι ενώ προσπάθησε να κάνει με τα φρούτα τις κάτι για να δημιουργήσει μία οικοτεχνική προσπάθεια..το κράτος τοίχος..της έκοψε το δρόμο..Σε νοιώθω καλή μου..........

Μας είπε ότι σε κάθε πελάτη δίνουν φεύγοντας ..λεμόνια και μας έδωσε 2 σακούλες να μαζέψουμε μόνοι μας για να νοιώσουμε τη χαρά και την υπέροχη αίσθηση να κόβεις το μυρωδάτο καρπό.

Μου έδειξε και μανταρινιά!

Έμαθα και κάτι βρε παιδιά..ότι υπάρχουν δίφορες λεμονιές που καρπίζουν συνέχεια γιατί μείναμε με τον άνδρα μου κατάπληκτοι πως είναι δυνατόν να έχουν άνθος, πράσινα λεμόνια και κατακίτρινα!

Αν πάτε ποτέ εκεί που σας το συστήνω και μαγειρέψετε κάτι όπως έκανε ένα μεσημέρι ο Δημήτρης και θέλετε λεμόνι..μη σκάτε..απλά βγάλτε το χέρι σας από το παράθυρο!

Η Ήρα ήταν ένα από τα όμορφα σκυλιά τους που δεν είδε τη Κλώντη με καλό μάτι..μάλλον για γάτα τη πέρασε..και ήταν ο καλύτερος συναγερμός που μπορείτε να φανταστείτε για ασφάλεια.

Η θάλασσα είναι σχεδόν δίπλα και όπως σας είπα τη πρώτη κι όλας μέρα με ξύπνησε ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ στις 5 το πρωί γιατί ήθελε να περπατήσουμε στη παραλία!!!!Το τι του ..έψαλα από..μέσα μου δεν λέγεται..όμως μόλις αντίκρισα το θησαυρό της ακρογιαλιάς..τον συχώρεσα!

Ένας θησαυρός από ..θαλασσόξυλα για τις κατασκευές μου !!!!!!

Και ένας θησαυρός από φυτά που φύονται στο ποτάμι που εκβάλει δίπλα για τον Δημήτρη!

Όσο για τη Κλώντη έτρεξε ελεύθερη με τη ψυχή της παντού και βούτηξε λιγάκι και στη θάλασσα βλέποντας μας με περιέργεια τα όσα μαζεύαμε ο καθένας. Νομίζω ότι η περιοχή πρώτη φορά είδε σκύλο με..φιόγκο!

Απολαύσαμε το περίπατο και το πρωινό της κυρίας Άννας μετά. Απολαύσαμε το ξενοδοχείο και το περιβάλλον..ήταν ότι μας αρέσει.. 

Έφυγα με την υπόσχεση ότι θα τα ..ξαναπούμε και είμαι από αυτές που δεν ξεχνώ τις υποσχέσεις μου. Άλλωστε υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που την αγάπησα και την ξεχώρισα εκτός από την ευγένεια και τη προθυμία της να μας περιποιηθεί σε ότι ζητούσαμε.. Ήταν..Μακεδόνισα φίλοι μου..από τη Κοζάνη ..νύφη εδώ..εμ!..πως ήταν δυνατόν να μη είναι αυτό που ήταν!

Κυρία Άννα δεν ξέρω αν διαβάσετε αυτή την  ανάρτηση όμως..σας ευχαριστώ..για τα φυτά του άνδρα μου που μας φροντίσατε και τις εφημερίδες που μου αφήσατε να πάρω μαζί μου  γιατί φύγαμε τόσο πρωί που δεν σας αποχαιρέτησα.. 

Φίλοι μου αν κάποιοι πάνε στη Ναύπακτο και  θέλουν ένα τόσο απλό , απέριττο,  φιλόξενο , οικογενειακό και ήσυχο περιβάλλον και..λεμόνια βέβαια ..το Apollo Beach θα σας το δώσει.

Αχτιδένια φιλάκια.