Αμπελοφιλοσοφίες πρωινιάτικα;..ε! καιρός ήταν!

Κλεμμένο το απόφθεγμα όμως είναι καλή αρχή για κάθε δύσκολη στιγμή μας , τι λέτε;.
 Καλημέρα να πω με το καφέ στο χέρι, τη Κλώντη στην αγκαλιά μου  και σκέπτομαι ότι τελικά η ..μοίρα μου είναι να με απασχολούν προβλήματα και έννοιες ΑΛΛΩΝ , να συμβουλεύω να προσπαθώ να βοηθώ γιατί..όπως έχω πει άπειρες φορές τα προβλήματα μας τα λύνουμε ΜΟΝΟΙ μας διαφορετικά ΔΕΝ λύνονται. 
Κάθε λύση φίλοι μου ξεκινάει από μέσα μας..για μας και τους γύρω μας, τέρμα..είναι οι αποφάσεις που βάζουμε στη ζωή μας κάθε μέρα!
Σήμερα είμαι όπως βλέπετε σε μία..φιλοσοφική διάθεση γιατί χθες με απασχόλησαν τα προβλήματα δύο φίλων που μου τηλεφώνησαν όμως δυστυχώς όσο και να το θέλω δεν μπορώ να βοηθήσω διαφορετικά απλά να σταθώ στο πλάι τους .
Μη νομίζετε ότι εγώ δεν είχα , δεν έχω και δεν θα έχω  (σίγουρα ) στο αύριο δικά μου όμως θαρρείς κάτι μέσα μου με κάνει να τα ξεπερνώ με διαφόρους τρόπους. Νομίζω το γεγονός ότι όταν ζωγραφίζω σκέπτομαι και απομονώνομαι από τα "γήινα" με βοήθησε από την εφηβεία μου ακόμη ( τυχερούλα η μητέρα μου) να τα ..βάζω σε σειρά , να τα αξιολογώ και να δίνω τις λύσεις που μπορώ να δώσω. Όσα δεν κατάφερνα να επιλύσω τα άφηνα στη λύση του Θεού που στο μέλλον αποδεικνύεται η σωστή και πρέπουσα.
Τη πρώτη φίλη τη γνωστή πια "Μαίρη" δεν μπορώ να κάνω κάτι όσο και αν την αγαπώ..η λύση ξεπηδάει από μέσα της, απλά να την ακούω και να την ..κατσαδιάζω και εκπλήσσομαι που αυτό και μόνο την βοηθάει. Μαιρούλα θα σε..κατσαδιάζω κάθε μέρα..!
Την άλλη την πιο αγαπημένη από χρόνια φίλη μου της ανοίγω αγκαλιά γιατί αυτό χρειάζεται τώρα, αγκαλιά και κατανόηση. 
Όταν το παιδί σας κάνει ένα λάθος που δεν ξεκίνησε για..λάθος μα το έκανε  λάθος η ζωή και άλλοι παράγοντες εμείς σαν γονείς πρέπει να στεκόμαστε δίπλα τους σιωπηλοί και απλώς να ανοίγουμε την αγκαλιά που σας έλεγα . Το να υπενθυμίζεις στο παιδί σου το λάθος του, τα "αν" και τα "έπρεπε" απλά το φορτώνουμε με περισσότερο βάρος και διπλασιάζουμε τη δυστυχία του.
 Βέβαια τους δίνω το δικαιολογητικό της ηλικίας και της άγνοιας των προβλημάτων στη πόλη όμως...ο γονιός πρέπει να είναι γονιός πάνω απ' όλα , στήριγμα, ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΡΤΑ , διέξοδος και φως στο σκοτάδι.
Σε πολλά διαφώνησα με τις κόρες μου στη ζωή μας όμως δεν μπορούν να αρνηθούν ότι ποτέ δεν τους χτύπησα το λάθος απλά στάθηκα δίπλα τους στις δικές τους αποφάσεις γιατί η ζωή είναι δική τους και πρέπει να τη ζουν όπως εκείνες επέλεξαν .. 
Είμαι όπως λέω από τις τυχερές γιατί εκτός από ένα θαυμάσιο σύζυγο είχα πρώτα από όλα υπέροχους γονείς που έστω και συνεχώς εργαζόμενοι και απόντες πολλές φορές από τη ζωή μου ήταν πάντα δίπλα μου όταν τους χρειαζόμουν χωρίς να κρίνουν απλά να αγκαλιάζουν τα λάθη μου. Τώρα μπορώ πια να ξέρω με τη γνώση και τη σχετική "σοφία" της ηλικίας μου ότι τους οφείλω ότι είμαι και όσα κάνω και θα κάνω για τους άλλους.
Φίλοι μου συγχωρέστε με για τη σοβαρότητα της φιλοσοφικής μου όπως είπα σημερινής διάθεσης..δεν μου λείπει ποτέ το χιούμορ και το ξέρετε καθώς και το ροζ συννεφάκι μου παρκαρισμένο πάντα δίπλα μου. Απλά θέλω να σας πω ότι οφείλουμε σαν άνθρωποι να στεκόμαστε δίπλα σε συνανθρώπους μας,  γνωστούς ή αγνώστους με έργα ή με λόγια, με σκέψεις ή προσευχές  για επίλυση .
Ο καφές μου τελείωσε, η Κλώντη θέλει..κονσέρβα, το μανίκι στο πλέξιμο μου ...προσευχές (χι! χι!) κι εγώ..για σας..
Αχτιδένια φιλάκια!