Κάθε μέρα ..μία νέα μέρα!

                             ( για τη Ναύπακτο)

Φίλοι μου αγαπημένοι..είστε πάντα μία γλυκιά παρέα στα δύσκολα και τα εύκολα..στη χαρά και στη λύπη. Όχι ..μη σας τρομάξω, η Κλώντη μου είναι καλύτερα, της έβαλαν βέβαια και άλλη ένεση όμως ο γιατρός μου είπε πως αν φάει χωρίς να κάνει ξανά εμετό και διάρροια δεν θα χρειαστεί άλλη και θα το έχει ξεπεράσει.  Έφαγε και μέχρι τώρα δεν μου έκανε άλλο επεισόδιο εκτός βέβαια ότι δεν είναι και πολύ στα..χάι της!
Όπως είπα και στον άνδρα μου σε όλα τα δύσκολα στο τέλος ο Θεός μου δίνει το φως που χρειάζομαι για να τα ξεπεράσω.
Έμεινα σπίτι λοιπόν να της κάνω παρέα όσο ο άνδρας μου έφτιαχνε ένα σπιτάκι για το σκύλο της κόρης μου της Ιωάννας που κρύωνε στην αυλή της. 
Η όλη κατάσταση με τάραξε είναι αλήθεια με αποτέλεσμα να μην είμαι κι εγώ στα πολύ καλά μου . Μισώ τα χάπια..σπάνια τα παίρνω όλα..μόνο τα 2 απαραίτητα για να μη..τρέμω ..να ισορροπώ και να μη δαγκώνω τη γλώσσα μου από το σπασμό των νεύρων . Ε! σήμερα, τα έδωσα και κατάλαβαν! Είδατε; Δεν είναι τόσο..λαμπερή η Αχτίδα σας..χρειάζεται υποστύλωση για να σταθεί πλέον το τελευταίο καιρό  ιδιαίτερα όταν κάτι με αποσυντονίζει , με κουράζει ή με στεναχωρεί.
 Όμως ..δεν το βάζω κάτω μη χολοσκάτε και ξέρω να ξεπερνώ τα δύσκολα με το τρόπο που ξέρω. Πολέμησα λοιπόν την όλη κατάσταση φτιάχνοντας διάφορα στο εργαστήρι μου , ότι μου έρχεται η διάθεση να κάνω όπως μπορώ και όποτε μπορώ!
Έπιασα και τα τηλέφωνα με φίλη που με χρειαζότανε για..ψυχική υποστήριξη!!! 
Αχ! καλή μου άγνωστη Μαίρη..μακάρι να μπορέσεις να ακούσεις αυτά που σου είπα.. Η δύναμη να αλλάξουμε αυτό που μας βασανίζει ξεπηδάει από μέσα μας ιδιαίτερα όταν δεν έχει βάσεις σαν το δικό σου.
 Αν εμείς οι ίδιες γλυκιά μου δεν πολεμήσουμε τις φοβίες και τα πάθη μας μη περιμένεις να αλλάξει κάτι ένας γιατρός. Ξέρω ότι θα διαβάσεις αυτά που γράφω και ίσως τα "χωνέψεις" περισσότερο από όσα είπαμε στο τηλέφωνο. Μου έλεγες ότι φοβάσαι τρομακτικά το θάνατο..την αρρώστια..κι εγώ σε μάλωνα και σε παρηγορούσα και συγχρόνως χαμογελούσα στον εαυτό μου γιατί εκείνη τη στιγμή που σε μιλούσα ήμουν χειρότερα από εσένα και ..δεν φοβόμουν ούτε καν το αύριο! 
Σοβαρέψου, σύνελθε , σκέψου αυτά που έχεις και όχι αυτά που ίσως άδικα ψάχνεις και..να πάρει η ευχή έχεις μπροστά σου ολόκληρη ζωή...και την κρατάς ΕΣΥ στα δικά σου χέρια!
Έφυγαν και τα δωράκια σας στο ταχυδρομείο επιτέλους και να τα περιμένετε οι τυχερούλες που κέρδισαν με την ελπίδα να σας αρέσουν.
Και για να σκάσει γελάκι το χειλάκι σας με τα κατορθώματα μου , το..φημισμένο πλεκτό μου μοιάζει σαν το γεφύρι της Άρτας....
Έπλεξα που λέτε φίλοι μου το μανίκι μα από τη τσατίλα μου δεν σκέφτηκα ότι πρέπει κάπου βρε παιδάκι μου να κόψω...Σαν  με ..σωλήνα μου θύμισε κάποια στιγμή , μάλλον το χέρι μου μάκρυνε τόσο που χωρούσε δύο μέσα...και έτσι με δάκρυα ψυχής...πριν λίγο το ξαναξήλωσα..
Δεν θέλω γελάκια..μη τολμήσετε..θα σας ακούσω...μου φθάνει το κρυφό γελάκι του άνδρα μου που μου κάνει τα νεύρα τσατάλια όταν μου λέει για το γειτονικό μαγαζί που πουλάει όμορφα πλεκτά!
Έκανα και υπέροχα κουλουράκια μαλακά φίλοι μου το απόγευμα με τον εγγονό μου για να βάλω μέσα στο δέμα που ετοιμάζω για την οικογένεια που έχω αναλάβει και αύριο έχει σειρά το κέικ και τα τελικά ψώνια.
Δεν τα φωτογράφισα..μα θα σας βάλω σύντομα τη συνταγή γιατί είναι πανεύκολα και μοιάζουν σαν μικρά τσουρεκάκια μαλακά..Μεταξύ μας..όσο πάει ..κατεβαίνει το τάπερ..και μάλλον θα ξανακάνω αύριο αν συνεχιστεί η ..μείωση!
Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας χθες, τα διάβασα όλα απλά δεν ήμουν σε καλή κατάσταση ώστε να σας απαντήσω χωριστά. Σήμερα μία νέα μέρα όπως πάντα ..με χαμόγελο και καλή διάθεση θέλω να την περάσουμε!
Αχτιδένια φιλάκια !