Για σένα που σήμερα γιορτάζεις!

                               
                                    Αγαπημένη μου                         Βασούλα..Βάσια..Βασουλίνι μου γλυκό ..

Σαν σήμερα πριν 14 χρόνια έγινα για πρώτη φορά γιαγιά..Σε περίμενα με αγωνία έξω από το θάλαμο και δεν ήξερα για τι πρώτα έπρεπε να αγωνιώ και να καρδιοχτυπώ..για τη κόρη μου ή για τη νέα ζωή που θα έμπαινε στην οικογένεια μας.
Εγώ και ο μπαμπάς σου ήμασταν οι πρώτοι που σε αντικρίσαμε..δεν ξέρω τι ένοιωσα και πόσο μεγάλο ήταν το συναίσθημα ..Δεν υπάρχει κάτι να το συγκρίνω έστω και αν μετά ακολούθησα άλλες δύο τέτοιες στιγμές..
Εσύ ήσουν και θα είσαι πάντα..η πρώτη..η αγαπημένη πριγκίπισσα μου..το κοριτσάκι μου ..η λατρεμένη μου, η εγγονή μου! 
Μετά μπήκες στη ζωή μου..σε έβαλαν μωράκι στην αγκαλιά μου..χάζευα με τα ολογάλανα ματάκια σου που είχαν το φως του κόσμου όλου μέσα τους.
Άκουσα τις πρώτες σου λεξούλες, με ξάφνιασες που μίλησες από 10 μηνών, ξαγρύπνησα άπειρες φορές επάνω στο κρεβατάκι σου όταν σε κρατούσα, σου τραγούδαγα το δικό μου..μας.. νανούρισμα κι εσύ μου χαμογελουσες. 
Σε πήρα από το χέρι στα πρώτα σου βήματα, ένα τόσο διαφορετικό παιδί..μοναδικό. Δεν ήθελες παιχνίδια..μόνο να σου μιλάω..να με ρωτάς και να σου εξηγώ. Λάτρευες να σου λέω παραμύθια τα βράδια, για χάρη σου έγραψα 8 δικά μου..Ήταν όλα όσα έβγαζε το μυαλό μου τις νύχτες δίπλα σου στο προσκεφάλι..θυμάσαι; 
Με έπαιρνε κουρασμένη ο ύπνος ενώ σου τα  έλεγα στη προσπάθεια μου να σε κοιμίσω κι εσύ με έσπρωχνες και μου έλεγες γελώντας: 
- Ξύπνα γιαγιά..κοιμάσαι..!
Μαζί μου πήγες το πρώτο θέατρο..θυμάσαι;..Πήτερ Παν..
Μαζί μου πήγες το πρώτο σινεμά..Θυμάσαι;..ΝΕΜΟ..
Μαζί ατελείωτες βόλτες στης γειτονιάς μου τα μαγαζιά.. Σου φαινότανε περίεργο που με ήξερε τόσος κόσμος στους δρόμους , που με χαιρετούσαν και σε κερνούσαν όλο και κάτι..
Νέα γιαγιά τότε κολακευόμουν που σε νόμιζαν δικό μου παιδί..αν και μέσα μου δεν έβλεπα τη διαφορά.
Θυμάσαι τις τρέλες μας;..περπατούσαμε στο δρόμο όταν σε έφερνε το σχολικό από το Παιδικό κρατημένες από το χέρι και χοροπηδούσαμε στο πεζοδρόμιο τραγουδώντας το μικρό μας τραγουδάκι που το φτιάξαμε μαζί :

                       -Στρουφίζει Σαββάτο ,Σαββάτο Κυριακή..
                         πετάξτε τα βιβλία να πάμε εκδρομή , 
                         να βγαίνουμε στο δρόμο, 
                         να κάνουμε χαμό,
                         στη θάλασσα να πάμε 
                         για..βούτα στο νερό!!!

Στο πάρκο καθόμουν στη διπλανή σου κούνια , ποια θα πάει πιο ψηλά.. και σκάσαμε στα γέλια όταν ένα κοριτσάκι μας είπε ότι η δική τη γιαγιά φοράει μαύρο μαντίλι και φουστάνι  και όχι ..γαλάζιο παντελόνι σαν κι εμένα!
Τώρα γλυκιά μου είσαι πια..δεσποινίς..λέμε μυστικά, σου κάνω κρυφά τις εργασίες, δωράκια για τις φίλες σου και πάρτι στο μικρό σου όπως λες "σπιτάκι", στο στούντιο μας.
Όμως θέλω να ξέρεις ότι είμαι υπερήφανη για σένα..για όσα κατάφερες να ξεπεράσεις, για την αγάπη και φροντίδα στα αδελφάκια σου που σχεδόν τα ντάντεψες εσύ. Περήφανη που τα πας στην εκκλησία και τα δείχνεις το σωστό και τις υποχρεώσεις τους. Που έχεις τόσο φιλικό κύκλο δίπλα σου μα μία πάντα η ίδια για  "κολλητή" σου αδελφική φίλη.
Που είσαι ζωντανή, με χιούμορ και καλή διάθεση στις παρέες ώστε να σε θεωρούν αναντικατάστατη.
Για το ότι είσαι άριστη μαθήτρια χωρίς καμία πίεση και σχετική βοήθεια μέσα στη φασαρία των δύο αγοριών..
Γιατί μαγειρεύεις, βοηθάς στις δουλειές στο σπίτι τη μητέρα σου, γιατί μοίραζες το χαρτζιλίκι σου σε όποιο είχε ανάγκη, γιατί είσαι μέλος ενεργό του "Χαμόγελου του Παιδιού", γιατί ..γιατί έγινες αυτό που ήθελα..το δικό μου παιδί..

            Βάσια μου , Βασουλίνι μου, Βασούλα μου..
                            ΧΡΌΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!
                                         Η γιαγιά σου!
Αχτιδένια φιλάκια!