Αχτιδένια φιλιά και..φεύγω!( για λίγο....)

Σας  "εγκαταλείπω" για λίγο φίλοι μου.. μπλεγμένη μέχρι το λαιμό στις υποχρεώσεις ο χρόνος μου είναι ελάχιστος πια.. Εγγόνια να προσέχω, 2 πίνακες δουλεύω που πρέπει να τελειώσω, μία Αγιογραφία που παλεύω  εδώ και καιρό και οφείλω να παραδώσω μέχρι τα Χριστούγεννα, τα μαθήματα στα κοριτσάκια και τα γούρια για το μαγαζί της κόρης μου σαν.. ανάπαυλα  για να τα δίνει στους πελάτες της.
Δεν θα παραπονεθώ..όχι βέβαια..η αδρεναλίνη που κυλάει μέσα μου από τη πίεση είναι κάτι που μου αρέσει..με κάνει να νοιώθω ζωντανή.
Θέλω να ευχαριστήσω για τις κάρτες και τα γούρια που μου στέλνετε και τα κρεμώ στο δενδράκι μου με φόβο βέβαια να..καταρρεύσει αφού είναι λίγο σαν..θάμνος!!!!
Δεν βάζω το χέρι στο Ευαγγέλιο ότι δεν θα μπαίνω στο μπλοκ.. αρρώστια είναι αυτή με το blogin.. μα απλά για να διαβάζω τι φτιάχνετε...
Ευτυχώς το κρύο θαρρείς μου αφαίρεσε τους πόνους από την αρθρίτιδα (παράξενο δεν νομίζετε;) και αυτό με κάνει ευτυχισμένη και έτοιμη για..δράση!
Μη ξεχνάτε και τους ηλικιωμένους σε γηροκομεία, δωράκια για κάποια παιδάκια γύρω σας έστω και μικρά.. Να ξέρετε ότι οι ηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά ενθουσιάζονται με το παραμικρό που θα τους χαρίσεις..
Επίσης λίγα γλυκάκια σε κάποια γειτόνισσα που είναι ίσως μόνη τις γιορτές, ένα πιάτο από το φαγητό που φτιάξατε, να χαμογελάτε πάντα, να λέτε καλημέρα σε όποιον συναντάτε το πρωί στο ασανσέρ, στην εξώπορτα, στην είσοδο, να αγκαλιάζετε τους γονείς σας, τα παιδιά σας και τον αγαπημένο σας λες και τους βλέπετε μετά από καιρό ..
Τι άλλο ...να σκεφτώ......α! ναι!..τα Αχτιδένια φιλάκια μου κάθε πρωί έστω και αν δεν σας τα λέω κάθε μέρα τώρα.
Σας ζάλισα;..μη σπρώχνετε..φεύγω!
Υ.Γ. Δεν σας λέω ευχές από τώρα..απλά ..μία μαμαδίστικη γλυκιά αγκαλιά..σε όλους.