Τα γενέθλια στο καφέ Marche ..

Πέρασα σήμερα ένα δύσκολο πρωινό προσπαθώντας να δώσω τα χαρτιά μας στο ΙΚΑ για τα γυαλιά που πήραμε για πρώτη φορά μέσω αυτού από τότε που ήμαστε ασφαλισμένοι και ανακαλύπτοντας ότι το βιβλιάριο μου δεν είχε σφραγιστεί για το χρόνο αυτό.. Τι τράβηξα η έρμη από..συλλογή χαρτιών και υπογραφών δεν λέγεται. Άσε που τους ..τελείωσε λέει το χαρτί για φωτοτυπίες και έπρεπε να πάω να βρω φωτοτυπικό..
Φύγαμε τρέχοντας μόλις τελειώσαμε με το ρολόι στο χέρι να προλάβουμε να πάρουμε το μικρό Δημητράκη.
 Στις 8 κατεβήκαμε στη Μοδιάνο μετά από..περιπέτειες στους δρόμους από πορείες απεργών στο κέντρο.

Τα γιορτάσαμε τα γενέθλια των κοριτσιών μας ανάμεσα σε φίλους αγαπημένους και με μία ξαφνική ψύχρα έξω που θύμιζε Φθινόπωρο περισσότερο!
Θαυμάσαμε τη τούρτα λεμονιού με τη φωτογραφία των κοριτσιών μικρά από τη συλλογή μου !!

Μία τριανταφυλλιά από τα πεθερικά της που προβλέπω ότι θα καταλήξει στο κτήμα.

Πάντα αγαπημένες από μικρές..η μόνη μου ευχή είναι υγεία και να τις βλέπω πάντα έτσι..αγκαλιασμένες. Το μόνο που μου στέρησε η ζωή είναι να έχω μία αδελφή, το ήθελα πολύ πιστέψτε με.

Και φθάσαμε στο..επίμαχο σημείο..ο μπουφές που συνεχώς άδειαζε και γέμιζε με νέα πιάτα..όσα πρόλαβα φωτογράφισα!

Γι' αυτή τη φωτογραφία σίγουρα θα με κάνει να το ..πληρώσω ακριβά!

Το ποτό μου ήταν φτιαγμένο από τα χεράκια του Κώστα του βοηθού της κόρης μου και ήταν μία υπέροχη..υπέροχη λεμονίτα με φρέσκα λεμόνια και το ..κάτι τις του μέσα!

Το πιατάκι μας..εκείνο σαν πίτσα ήταν καταπληκτικό καθώς και η σος με γιαούρτι και μυρωδικά στο ειδικό ψωμάκι που έφτιαξε η Ιωάννα μου.

Χαμός γινότανε με τα μικρά..βέβαια βλέπετε μόνο τα δύο μικρά.. ο Δημητράκης μας και ο Γιαννάκης γιος της δικηγόρου της οικογένειας και..φίλης παιδικής.

      Μέχρι να ανάψουμε τα κεράκια ..δεν υπήρχε θέση κενή .

Οι παλιές συμμαθήτριες..είναι συγκινητικό που οι κόρες μου μας μοιάζουν στο γεγονός ότι κρατούν τις φιλίες τους μέχρι τώρα.

Όλα αυτά τα κορίτσια είναι από το ΚΑΛΑΜΑΡΙ και τα ξέρω από τα Νήπια..δηλαδή είναι σαν κόρες μου.

                                  Η οικογένεια μας ποζάρει..

                      Όπως βλέπετε..η αδυναμία φαίνεται..

                     Η τούρτα έφθασε..χαμός στα κεράκια..

                 Τα πιο μικρά ήθελαν και αυτά να φυσήξουν ..

Οι εορταζόμενες..Να ζήσετε χαρές μου σαν τα ψηλά βουνά και σαν κι αυτά να αντέχετε τα πάντα περήφανες κορφές στα κρύα και στις θέρμες..

Δεν έχω φάει ωραιότερη τούρτα φίλοι μου..άρωμα και γεύση λεμονιού και τυριού ..φοβερή..με φιστίκια Αίγινας για γαρνίρισμα ολόγυρα που έδινε μία μοναδική γεύση με το λεμόνι που ως γνωστό λατρεύω!

Μετά τη τούρτα κατέφθασαν άλλοι φίλοι  από τα γραφεία τους μετά το κλείσιμο..το κρύο έγινε έξω δυνατό με τον αέρα μάλλον Βαρδάρης..ευτυχώς είχα πάρει ζακέτα από το ταγέρ μου .

Εμείς τότε φύγαμε στις 10.30..ε! μεγάλοι ..πολύς κόσμος..εγώ νυστάζω και εύκολα. Καλέ κοτούλα είμαι..πάω νωρίς για ύπνο, χρειάζομαι και τα χάπια μου .Το ΙΚΑ με έκανε ..δαντέλα τα νεύρα σήμερα, μάλιστα με ρωτά η υπάλληλος (που μου τα έκανε!)..βλέποντας με να έχω αρχίσει να τρέμω..
-Γιατί τρέμεται κυρία;
-Γιατί έχω Πάρκινσον ...της λέω με χαμόγελο! 
- Α! έχετε και χιούμορ , με απαντά!
Δεν της απάντησα..η αλήθεια δεν είναι πιστευτή...περίμενα υπομονετικά να τελειώσει το καυγά της με το διπλανό συνάδελφο της..και μετρούσα τους ανθρώπους που περίμεναν ουρά ..για να μου περάσει..
Τέλος πάντων..τελείωσε κι αυτό..
 Η βραδιά τελειώσε λοιπόν για μας..ήμουν κουρασμένη..
 
Αποχαιρετήσαμε..ευχηθήκαμε, φιλήσαμε και φιληθήκαμε..και του χρόνου Ειρήνη και Ιωάννα μας..και του χρόνου..
Εγώ πάντως σε λίγες μέρες που έχω γενέθλια θα σας βάλω κεριά επάνω σε..κρεατόπιτα του άνδρα μου!!!
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου!