Στη σχολική εκδρομή συνοδος!!

Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να συνοδέψω παιδιά σε εκδρομή..Τελευταία φορά ήταν όταν δίδασκα σε Γυμνάσια και συνόδευα τις τάξεις μου κυρίως σε μουσεία και εκθέσεις..
Όλη τη νύχτα σχεδόν ξύπναγα κάθε ώρα με το φόβο μην αποκοιμηθώ και δεν είμαι ξύπνια στις 7 που έπρεπε να έρθει η κόρη μου να με πάει στο σχολείο του εγγονού μου. Είμαι ανήσυχος τύπος σε σχέση με ραντεβού, θέλω πάντα να είμαι στην ώρα μου ...
Μας άφησε λοιπόν στις 8 στο σχολείο και ο εγγονός μου..εξαφανίστηκε αφήνοντας με ολομόναχη σε ένα περιβάλλον που με συγκινούσε, με γέμιζε αναμνήσεις μα συγχρόνως αισθανόμουν εντελώς..ξένη..εισβολέας σε νεανικές παρέες.
Άρχισα λοιπόν να χαζεύω τις εικόνες στους τοίχους του σχολείου και βρήκα ενδιαφέρον σε ένα τοίχο με παλιές φωτογραφίες..παμπάλαιες θα έλεγα..

  

Αγόρασα από το κυλικείο ότι νόμιζα ότι θα μου ζητούσε ο εγγονός μου στη διάρκεια του ταξιδιού και περίμενα όρθια δυστυχώς στη αυλή του σχολείου βλέποντας του δασκάλους να προσπαθούν να βάλουν σε σειρά όλη αυτή τη πολύχρωμη παιδοθάλασσα.. Δεν μπόρεσα να μη συγκρίνω..να μη φέρω στη μνήμη μου ανάλογες εικόνες..
Θα με βρείτε αναχρονιστική μα..η ποδιά νομίζω έκανε τα παιδιά να αισθάνονται μαθητές . Κοίταζα τα μοντέρνα  παπούτσια, τα μπλουζάκια φιρμάτα, τα μαλλιά κομμένα σε μερικούς με σχέδιο και μπόλικο ζελέ να κάνει σχέδια..Τα άκουγα να μιλάνε μεταξύ τους με ..μοντέρνες εκφράσεις.. παράτολμες και ασεβείς ίσως !..Ε! 61..τι περιμένετε από μένα...
Κάποια στιγμή ήρθε ο εγγονός μου και μου είπε στο αυτί:
- Γιαγιά μου..αυτό είναι το κορίτσι μου..
Μου έδειξε μία συμμαθήτρια του που εκκολαπτόμενη γυναίκα..έκανε πως δεν μας έβλεπε η πονηρούλα και έπαιρνε συγχρόνως πόζες!
Στο αυτοκίνητο κάθισα μόνη, ο εγγονός μου είχε τους φίλους του μα δεν με πείραξε..χάζευα τη διαδρομή και άρχισα ένα βιβλίο που είχα στη βιβλιοθήκη μου καιρό και δεν το είχα ανοίξει..Με συνεπήρε..ξεχάστηκα και βυθίστηκα στην αφήγηση του συγγραφέα..

Φθάσαμε στο προορισμό μας..Μουριές Κιλκίς στο ξενοδοχείο Δήμητρα που το χρησιμοποιούν για γάμους , σχολεία και εκδρομές τους..

Βρήκαμε άλλο ένα σχολείο εκεί..πολλά παιδιά..περισσότερα από ότι έπρεπε νομίζω..Ξεχύθηκαν τρέχοντας στο χώρο κι εγώ με τη κόκκινη τσάντα μου βαριά από όσα κουβαλούσα δεν ήξερα που να πάω..ο εγγονός μου..άφαντος..

Με πλησίασε μία νεαρή μαμά και με κάλεσε να πάω μαζί τους..δέχθηκα με ανακούφιση..Τα τραπέζια μεγάλα καθίσαμε πολλά άτομα μαζί μα σε λίγο οι "αποστάσεις" εξαφανίστηκαν και γίναμε μία παρέα.
Σε λίγο ήρθε και μία ακόμη γιαγιά σαν κι εμένα ( ήμασταν οι μόνες γιαγιάδες τελικά) και πιάσαμε τη κουβέντα όλες μαζί για ένα σωρό θέματα.

Και ξαφνικάαααααα! Βροχή, καταρρακτώδη βροχή..όμως εγώ είχα το πρόνοια να πάρω μαζί μου ομπρέλα και το περίεργο ήταν ότι την ίδια σκέψη είχε και η κα Ειρήνη , η άλλη γιαγιά!!!!

Αυτό το τρομπολίνο μου "έφαγε" ένα σωρό ευρώ φίλοι μου!!!! Ο εγγονός μου το λάτρεψε και η γιαγιά είχε συνεχώς το χέρι στο πορτοφόλι! Ακολούθησαν...γρανίτες, παγωτά, πατατάκια, σουβλάκια, σάντουιτς, λεμονάδες, μπισκότα, νερά...

Με τη κυρία Ειρήνη πήγαμε μία βόλτα στις γύρω εγκαταστάσεις.. πολύ πράσινο, δένδρα,λουλούδια,  γήπεδα , αθλητικές εγκαταστάσεις..

Ξανά νεροποντή...δυνατή τόσο που περνούσε τα σκέπαστρα..νάναι καλά οι ομπρέλες μας!

Εξαφανίστηκαν όλοι, χώθηκαν στις αίθουσες που υπήρχαν για γάμους. Τα μικρά εκεί άρχισαν να χορεύουν στη μεγάλη πίστα με μουσική που τους έβαλαν..

Ευτυχώς σηκωθήκαμε για αναχώρηση, τα μόνα ευτυχή ήταν τα παιδιά που μούσκεμα τα αλλάζαμε ρούχα.

Ο ήλιος έπαιζε με τη βροχή σήμερα, ξανάρχισα το υπέροχο βιβλίο μου και κουρασμένη έπιασα τον εαυτό μου να κλείνει τα μάτια και να βυθίζεται στιγμιαία σε ύπνο.
Ξάφνου..με ξύπνησαν φωνές..ο εγγονός μου πήρε το μικρόφωνο και τραγουδούσε..το ατιμούλι χωρίς να ντρέπεται καθόλου!
Κάποια στιγμή είπε στη δασκάλα του από εκεί:
-Κυρία σε αγαπώ! (μουτράκι ο εγγονός μου)

Φθάσαμε στις 6 σχεδόν, τον "παρέδωσα", πήρα φιλί ..και άρπαξα το πρώτο ταξί που βρήκα μπροστά μου για το σπίτι..δεν άντεχα...
Στιγμιαία σκέφτηκα να κάνω στάση στη σχολή που διδάσκει η Φανή Παπαγεωργίου η φίλη μας μπλόκερ , ήταν εκεί κοντά... μα..η κούραση βάραινε τη ζυγαριά προς το σπίτι. 
Ο Δημήτρης και η Κλώντη στο κτήμα..θα έρθουν βραδάκι..κι εγώ σας άνοιξα το..καναπέ στο μπλοκόσπιτο μου για να σας πω πως πέρασα..
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου..Καλό ΣΚ να έχετε!