Καθαρά δευτέρα και αρρωστούλα!!!

Το τριήμερο με βρήκε παρέα με τον εγγονό μου και την ίωση που μάλλον μου μετέφερε, σήμερα είμαι ξύπνια από τις 5..αν πω ότι κοιμήθηκα καθόλου.Ενόχλησα και όλο το κόσμο με το βήχα μου και βρήκα καταφύγιο κάτω από το ..ζεματιστό ντους τα ξημερώματα μέχρι που έγινα κάτι από..ροδοκόκκινο κοτόπουλο ξεπουπουλιασμένο!!!!!
 Όμως ..όμως..χαμόγελο και καλή Σαρακοστή να ευχηθώ,έστω και με αντιβιοτικά και σιρόπια που μου κουβάλησε ο άνδρας μου.
Σήμερα περιμένω τα κορίτσια μου και ο Δημήτρης ετοίμασε τους γίγαντες αποβραδίς και σε λίγο θα φύγει για τη Μοδιάνο για τα θαλασσινά..Θα πω ψέμματα αν πω ότι έχω όρεξη.. Ευτυχώς η Ιωάννα μου έφερε από χθες ένα σωρό σαλάτες κι εγώ λέω να φτιάξω ένα χαλβά με πορτοκάλι για το καλό.
Να σας μεταφέρω και τις αναμνήσεις μου αυτής της μέρας από τους γονείς μου ..Για την οικογένεια μας οι γιορτές σήμαιναν πάντα σύναξη όλων στο σπίτι μας..Οι γιαγιάδες, οι θείες, οι αδελφάδες τους..παιδιά δεν υπήρχαν δυστυχώς..μόνον εγώ...
Ο πατέρας μου ( όπως ακριβώς ο άνδρας μου) έφευγε πρωί πρωί για τη Μοδιάνο και γυρνούσε με ένα σωρό θαλασσινά εδέσματα. 
Καβούρια τεράστια , Ιταλούς τα έλεγαν γιατί ήταν Ιταλική σπορά, σουπιά για στιφάδο, χταπόδι για σαλάτα ξιδάτη, χάβαρα, μύδια για πιλάφι, στρείδια,αχινούς , χόρτα για σαλάτα. Βλέπετε τότε τα σαλατικά ήταν εποχιακά, οι ντομάτες έβγαινα στην εποχή τους και όχι όλο το χρόνο, το μαρούλι επίσης..τέτοια εποχή υπήρχε το λάχανο για πικάντικη , τα τουρσιά, η λαχανίδα , το κουνουπίδι, ούτε καν το μπρόκολο υπήρχε σαν καλλιέργεια. Τα πρώτα λοιπόν χόρτα τα έφερνε στο σπίτι τέτοια εποχή μαζί με τα τουρσιά των γιαγιάδων. 
Πολίτικες συνταγές, η γεμιστή η μελιτζάνα και  πιπεριά, τα μικρά αγγουράκια..οι ντολμάδες με αμπελόφυλλα..
Θυμάμαι λοιπόν τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου να ετοιμάζουν τους μεζέδες γιατί όλα αυτά σε τέτοια μορφή έβγαιναν στο τραπέζι μαζί με το ουζάκι και το τσίρο το λιαστό (εξαίρεση από τα νηστίσιμα για το πατέρα μου). 
Το τραπέζι γέμιζε από φωνές και πειράγματα, η θεία γιαγιά Σμαρώ με τα αστεία της τα "πικάντικα" η ψυχή της μέρας και ο πατέρας μου με τη κιθάρα του σικοντάριζε όσους τραγουδούσαν μαζί του τη μελωδία που έπαιζε..
Εγώ..εγώ..στα πόδια τους..με τις κοτσίδες και τους φιόγκους τους ,με τη ποδιά επάνω στο καλό μου φόρεμα που μου έβαζε η γιαγιά μου για να μη λερωθώ και πίσω μου ο σκύλος μου ο Ποσειδών..ένα άσπρο τεριέ που μεγάλωσα μαζί του από την ώρα που άνοιξα τα μάτια μου.
Τα χρόνια πέρασαν , οι εικόνες εκείνες έγινα γλυκιές αναμνήσεις και θεμέλια ζωής μέσα μου, έκανα το ίδιο στο ικό μου σπιτικό και τα μετέφερα και στα κορίτσια μου νομίζω..
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου και Καλή Σαρακοστή σε όλους σας με αγάπη , με λίγα ή πολλά όταν ΑΥΤΗ υπάρχει όλα γίνονται φωτεινά και ουσιαστικά στη ζωή μας.