Τι έχω να σας διηγηθώ σήμερα φίλοι μου!!!! Έτσι για να σκάσει το χειλάκι σας γελάκι!
Φεύγει το, πρωί ο Δημήτρης μου για τράπεζα, εγώ με τη κυρία Στέλλα και έτοιμη να κατέβω κάτω όταν στις σκάλες; ακούω από έξω φωνές και τσιρίδες , κλάματα και..οδυρμούς. Κατάλαβα ότι προερχόντουσαν από την Αλβανίδα γιαγιά που μένει στη πολυκατοικία μας και κρατά το αγοράκι του γιου της μόλις 3 1/2 χρόνων.
Έτρεξαν όλοι, όπως σας είπα ήμαστε μία αγαπημένη γειτονιά..ψάξανε στο διαμέρισμα , ψάξανε στις σκάλες, άρχισαν να ψάχνουν στη γειτονιά..
Ήρθε και ο γιος και μόνο που δεν..έδειρε τη γιαγιά φίλοι μου. Η καημένη ήταν σε μία άσχημη κατάσταση.. την πήγαμε σπίτι εγώ και δύο άλλες και την καθησυχάζαμε όπως μπορούσαμε γιατί δεν καταλάβαινε τη γλώσσα μας...
Εδώ θα σας πω για κάποιο λόγο ότι όταν ήταν μικρές οι κόρες μου πάντα λέγανε ότι : -Η μαμά ακούει και μέσα από τους τοίχους!!!
Καθώς λοιπόν πήγα στο ένα δωμάτιο να βρω μία πετσέτα να σκουπίσω τη γιαγιά που τη βρέξανε με νερό για να συνέλθει άκουσα ένα ανεπαίσθητο θόρυβο..Έμεινα ακίνητη..έκλεισα τη πόρτα να ακουστεί και έμεινα ακίνητη μέσα στο δωμάτιο ..ένα ..δύο λεπτά...άκουσα πάλι ένα θόρυβο από τη ..ντουλάπα..Πήγα προς τα εκεί και την άνοιξα..τίποτα..όλο ρούχα..
Εδώ θα σας βάλω παρένθεση κάτι που μου συνέβη πριν...30 χρόνια..άφησα τη μικρή μου Ιωάννα στους παππούδες για να πάω την Ειρήνη στο γιατρό.Όταν γύρισα να την πάρω βρήκα μία πολυκατοικία ανάστατη τη μητέρα μου..τέζα και το πατέρα μου να κλαίει και έτοιμος να φωνάξει την αστυνομία..
-Το παιδί χάθηκε..το ΠΑΙΔΊ ΧΆΘΗΚΕ..
Τους ηρέμησα και ανέβηκα στο σπίτι , οι γονείς μου έμεναν ρετιρέ, πράγμα αδύνατο να κατέβηκε μωρό παιδί χωρίς να πέσει τόσες σκάλες..Άρχισα να ψάχνω το σπίτι παρόλο που η μητέρα μου έλεγε ότι το είχε ψάξει..Σε μία ντουλάπα..κάτω από τα ρούχα σκεπασμένη με παλτά και κρεμάστρες βρήκα το..τερατάκι την Ιωάννα που τώρα γκρινιάζει για τα δικά της..να κρύβεται!! Μαντεύεται ποιος βγήκε από το αυτί στις σκάλες και κατέβηκε τα πατώματα και έμεινε τιμωρία όλη την εβδομάδα!!
Άνοιξα που λέτε τη ξένη ντουλάπα και είδα τα ρούχα..η εικόνα εκείνη πέρασε από μπροστά μου..σήκωσα τα ρούχα και ανακάλυψα το μικρό μπόμπιρα! Τον βούτηξα από το αυτί όπως καταλαβαίνετε (όσο δεν με έβλεπαν) και του τα έψαλα αλά..Ελληνικά!
Τον παρέδωσα στη γιαγιά και άρπαξα τα φιλιά της ζωής μου ..όσο για το μικρό..δεν σας λέω..τον κοίταξα με τη ματιά που κοιτούσα τις κόρες μου μικρές..από αυτές τις ματιές που σου λένε: " έτσι και το ξανακάνεις φίλε θα σε..καθαρίσω"
Κατέβηκα κάτω..με περίμενε ο Δημήτρης..
- Γιατί άργησε βρε κορίτσι μου; τι έκανε πάλι;
- Μια βόλτα στο..παρελθόν αγόρι μου..τράβα..έχουμε να φυτέψουμε πικροδάφνες και νεραντζιές!
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου..
20 σχόλια:
Έτσι είναι τα παιδιά Αχτίδα μου. Την μία σου δίνουν απανωτές χαρές και θέλεις να τα γεμίσεις φιλιά και αγκαλιές και την επόμενη στιγμή σε αναστατώνουν και σε κάνουν να χάσεις την γη κάτω από τα πόδια σου με τις αταξίες τους και το κρυφτό τους!
Καλά φυτέματα!
...χι....χι...χι....
Και εγώ έχω εδώ δίπλα μου το μικρό μου..."μανταρινάκι και τσουρεκάκι μαζί"(!), αρρωστούλι και κλαψιάρικο γιατί έχει πυρετούλι και βήχα που θέλει αγκαλίτσες και χαδάκια για να του περάσει ο πυρετός!!! Και εγώ θα ήθελα να μπορούσα να της αρπάξω την ίωση και να την κάνω καλά μέσα στο επόμενο λεπτό!!!
Είσαι φοβερή! Καλά φυτέματα για τις νερατζιές και τις δάφνες! Παράδεισος θα είναι το κτήμα σας!!
Πολλα πολλά φιλιά!
καλη σπορα στον μικρο παραδεισο σας!ετσι ειναι τα μικρα,σκανταλιαρικα!φιλακια βασω λαρισα
Αυτές οι ντουλάπες!
Καλά που υπάρχει η πείρα της Αχτίδας!
Καλά να είσαι...καλά φυτέματα!!
Φιλάκια!!
Τι μου θύμισες τώρα? Η μαμά μου έλεγε μιά σχετκή ιστορία με μένα μωρό. Το σπίτι μας τότε (μπουσούλαγα ακόμα) ήταν στον ίδιο κήπο με της γιαγιάς. Με αφήνει για ελάχιστα λεπτά η μαμά μου επάνω στο διπλό κρεββάτι καθιστή με ένα κουλουράκι στο χέρι να ασχολούμαι και πετάγεται στο διπλανό σπίτι στης γιαγιάς. Θα πρέπει να έλειψε ελάχιστα αλλά όταν γύρισε παρά λίγο να το πάθε το εγκεφαλικό. Εγώ πουθενά, το κρεββάτι άδειο. Ηλεκτρική εκκένωση την πέρασε. Ηταν αδύνατον να είχα βγει καν απ'το δωμάτιο. Μέχρι που της πέρασε η ιδέα μη και πήδηξαν τσιγγάνες απ'το σιρματόπλεγμα και το παράθυρο και με έκλεψαν. Ωσπου κάνει έτσι και τι να δει? Η καλή σου κάτω απ'το κρεββάτι χωμένη κι ένα κεφαλάκι να ξεπροβάλλει και να της χαμογελάει. Πιθανολογείται πως μου έπεσε το μπισκότο και σούρθηκα μέχρι την άκρη του κρεββατιού, έφαγα και την τούμπα μου γιά να το πιάσω.
Να τι μου θύμισες. Καλό σου βραδάκι Αχτίδα μου και φιλάκι στο μυτώνι της Κλωντούλας πεσκέσι απ'την Φολίτσα πές της.
χαχα νομίζω πως όλες μας έχουμε να διηγηθούμε παρόμοια περιστατικά,να σαι καλά Αχτίδα είσαι πανταχού παρών και έχεις μια αγκαλιά για όλους!!!
Φιλάκια!!!
@αχτίδα,αχ το μικρό τερατάκι...καλά η ιωάννα όλο τέτοια ήταν φαντάζομαι...σε φιλώ μανούλα μου!!!
χιχιχι..φανταζομαι την φατσα του μπομπιρα οταν τον μαλωνες...
φιλιά Αχτίδα μου!
πωπω κρίμα η γιαγιά και ο γιος τι γαϊδούρι!
Πως τα καταφερνεις και μας τα μεταδιδεις .Αταξιες μικρες αναμνησεις μπαξεδες.....Να εισαι καλα κι απο μενα μια αγκαλια.ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ!!!!!
χιχι,σαν να βλεπω μια παλια ελληνικη ταινια .καλα που εισουνα εκει,ακομα τα τον ψαχναν!!!
καλο βραδυ
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ ΧΩΡΙΣΤΆ ΜΑ Ο ΚΑΙΡΌΣ ΠΑΛΙ ΜΕ ΕΠΙΡΡΕΑΣΕ ΚΑΙ ΠΟΝΑΩ ..ΚΑΙ ΕΊΜΑΙ ΞΑΠΛΑ..ΚΑΙ ..ΚΑΙ..ΑΧΤΙΔΕΝΙΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ
Η πείρα έλυσε το μυστήριο βρέθηκε ο μπόμπιρας.Εγώ όταν το έπαθα αυτό πρώτη φορά πάγωσα δεν ήξερα τι να κάνω και ήταν και η δικιά μου μέσα στην ντουλάπα.Τι τρομάρα θα πέρασε η γιαγιά ...τέλος καλό όλα καλά...μη γλυκιά καλημέρα...
χαχαχα απιθανη ιστορια, βρε αυτα τα τερατακια τι κανουν ε? Αλλα η εμπειρια μετραει και σε αυτο! Μπραβο καλη μανουλα! Αλλα η απαντηση στο τελος ηταν ολα τα λεφτα!χαχα!
Να ειστε καλα!
Καλησπέρα απο www.radiopoint.gr
Τα μικρά παιδιά Γεωργία μου όσο ήσυχα και να είναι κάποια στιγμή θα κάνουν τη σκανταλιά τους, αφού ήταν αυτό μόνο όλα καλά.
Ενδιαφέρουσα η ανάρτηση σου με αίσιο τέλος...μόνον η γιαγιά πήγε ....και γύρισε.!!!Να'σαι καλά Γεωργία για να αντέχεις τις αταξίες.... και την μεγάλη μελλοντική έννοια και φροντίδα του κτήματος,που είναι σαν ένα τρίχρονο που χρίζει συνεχώς φροντίδας.....Φιλάκια πολλά
τι γλυκές αναμνήσεις σας έφερε..συγκινητική ανάρτηση..ευχαριστούμε που τα μοιράστηκες μαζί μας..
Αν σου πω τώρα ότι το ίδιο μου έκανε η κόρη μου, και μετά από ώρες ψαξίματος την άκουσα να τραγουδάει φεγγαλάκι μου λαμπλό, μέσα από την ντουλάπα;!!Τι τρομάρα πήραμε όλοι, δεν λέγεται!!Μέχρι στην ταράτσα ψάξαμε, και στην πρασιά μην έπεσε κάτω!!'Ασε!!όλα τα ίδια νούμερα μας κάνουν τελικά, να είναι καλά!!!φιλάκια γλυκούλα μου!!
Δημοσίευση σχολίου