Τι είναι φιλία;..

Είναι ένα ερώτημα που το βάζαμε πρώτο πρώτο στα Λευκώματα της μαθητικής μας ζωής!..Μη μου πείτε ότι δεν είχατε Λεύκωμα;..Μη μου πείτε ότι δεν γράψατε σε κάποιες σελίδες του κρυφά κάτω από το θρανίο..Ξέρετε ότι ακόμα έχω το Λεύκωμα του Γυμνασίου μου;..
Σήμερα λοιπόν έκανα 400 χλμ. για να απαντήσω εμπράκτως στο λεύκωμα μου..400 χλμ. να δω τη φίλη μου ..τη κολλητή μου..το Δρομάκι.. για να την αγκαλιάσω και να περάσω μαζί της την ημέρα μου.. Έχω πολλές φίλες ..φίλοι μου..μα "φίλες" έχω μετρημένες   και η Μαρία είναι μία από αυτές..
Τι παράξενο..γνωριστήκαμε πριν..3..4..χρόνια εδώ, στο διαδίκτυο, στα μπλοκ ..δεν θυμάμαι πια γιατί νομίζω ότι την γνωρίζω μια ζωή!
Ήταν η  "χημεία", ήταν η εκτίμηση, ο αλληλοσεβασμός, η ηλικία..ποιος ξέρει..; Μας χωρίζουν χιλιόμετρα, μιλάμε όποτε το θυμόμαστε στο τηλέφωνο και σε κάποιο μέιλ..δεν έχει σημασία, , όταν ανταμωνόμαστε δεν έχουμε κανένα κενό από όσα μας συμβαίνουν, γιατί ήμαστε πάντα " μαζί". Εκείνο που μετρά είναι ότι με καλεί  όταν με χρειάζεται ψυχικά κι εγώ την αναζητώ όταν αισθάνομαι διαλυμένη από κάτι.. είναι γραφτό μάλλον το όνομα Μαρία να με κυνηγά και οι τρεις φίλες μου να λέγονται έτσι..
Στο Κεχρόκαμπο λοιπόν φίλοι μου..με ξύπνησε ο βάρβαρος άνδρας μου από τις 7 το πρωί λέγοντας μου: 
- Ξύπνα.. θα σε πάω στη φιληνάδα σου τη Μαρία  στη Καβάλα! ( ο γλυκούλης μου!)
Η Κλώντη βέβαια ..μαζί μας, πάει επίσκεψη στη φίλη της την Λούνα!

Στο δρόμο κάπου στα βουνά ένα αδυνατισμένο αδέσποτο τσομπανόσκυλο τραυματισμένο μάλιστα στη μύτη καθότανε σε ένα κιόσκι και περίμενε τι;..μα τον άνδρα μου με τις κονσέρβες για τα αδέσποτα!

Τι είναι φιλία;..νομίζω η ανοιχτή αγκαλιά της Μαρίας και του Χρήστου, τα δάκρυα της που πήγα να τη δω και η δική μου γλυκύτητα στη ψυχή μου μέσα που χώθηκα στην αγκαλιά της.. Ήμουν τυχερή γιατί ήρθε και η κόρη της η Κόκκινη Ομπρελίτσα που είχα καιρό να την δω , η φίλη της κόρης μου..
Θρονιάστηκα στο καναπέ ..και πιάσαμε τη κουβέντα κάνοντας το χρόνο και την απόσταση που μας χωρίζει αόρατη πλέον..
Λοιπόν το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δένδρο για φέτος το είδα ΕΓΩ..στο σπίτι της..και βέβαια θα σας το δείξω..καθώς και μερικά όμορφα από αυτά που μόνο τα χρυσά χεράκια της Μαρίας ξέρουν να φτιάχνουν.

Αν έπρεπε να  σας τα δείξω όλα θα θέλαμε ατελείωτο χώρο στην κουβεντούλα μας σήμερα..Προσέξτε το δαντελωτό κάλυμμα στις πετρούλες της; Στόλιζαν σε δίσκο το πεζούλι από το τζάκι τους..

Μια όμορφη  γωνιά γεμάτη με αντικείμενα αγαπημένα..

Στο τζάκι επάνω ένας Άγιος Βασίλης από τα χεράκια της επάνω σε μία κολοκύθα..δίπλα στη δική μου πέτρινη γοργόνα παλιό μου δωράκι που με τιμά η θέση του στο σπίτι της.

Πόσο γρήγορα περνά η ώρα με κουβεντούλα και φίλους σαν κι αυτούς.. Μαρία ,Χρήστο σας ευχαριστούμε..θα μου λείψεις φιληνάδα μέχρι την ..επόμενη συνάντηση  !
Φύγαμε νωρίς να μη μας πιάσει η νύχτα μα μας πρόλαβε το φεγγαράκι ..μισό..ξαπλωμένο με σκιά ολόγυρα ..που σημαίνει ότι αύριο θα κάνει κρύο..
Μια στάση στα εγγόνια μας..ένα κομμάτι γλυκό της Ιωάννα όνειρο..και σπίτι..λίγη παρεούλα μαζί σας και μετά ύπνο..Γιαγιά είμαι..έστω και ..αταχτούλα για τα 60 μου χρόνια.
Αχτιδένια φιλάκια και εύχομαι μία καλή εβδομάδα φίλοι μου!