8 ημέρα! Πολλές ευχές.

Σήμερα δεν ταιριάζουν σε μένα να αρχίσω με  τίποτε περισσότερο παρά μόνο ευχές στα παιδάκια σας και τα εγγόνια μου που θα πάνε σχολείο..Χθες που ήρθαν να με δουν τα φίλησα και τους ευχήθηκα ένα νέο ξεκίνημα , μία νέα χρονιά..η εγγονή μου θα πάει 1η Γυμνασίου..πόσο περήφανη είμαι γι' αυτή..Το κράτησα στα χέρια μου από μωρό και τώρα σκύβει για να με φιλήσει...Της έχω αδυναμία και το ξέρει η ατιμούλα. Ας ευχηθώ όμως και σε κάποια  "εγγόνια"που μπορεί να μην έχουν το αίμα μου μα έχουν θέση στη καρδιά μου.Τη Νικολέτα και την Μαρθούλα..καλή χρονιά κοριτσάκια μου...

Ήταν ένα κοριτσάκι πάντα με μαύρα  πυκνά κοτσίδια και γαλαζοπράσινα μάτια..πάντα υπερκινητική της άρεσε το σχολείο γιατί εκεί είχε παιδάκια να παίξει... Πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη τότε πηγαίνανε σχολείο, λίγες μέρες πριν κοιμότανε αγκαλιά με την καινούργια δερμάτινη τσάντα που της αγόρασαν και κάποιες στιγμές έψαχνε μέσα στο σκοτάδι στο βάθος της αν υπήρχε η ξύλινη κασετίνα με τα μολύβια..Στο τραπέζι υπήρχε από πριν η μπλε χάρτινη κόλα για να καπλαντίσει τα τετράδια που θα της έλεγε η δασκάλα.. ήταν κάτι που αναλάμβανε ο μπαμπάς της πάντα..Το πρωί την ξυπνούσαν με φιλιά..μοναχοπαίδι καλομαθημένο..
Πλενόταν..της έφτιαχναν τις πλεξούδες και τις τελείωναν με τους άσπρους φιόγκους..Η μπλε ποδίτσα ολοκαίνουργια και ελαφρά πιο μεγάλη για μη τυχών και ψηλώσει στη χρονιά..ο άσπρος γιακάς..το μαντιλάκι με το μονόγραμμα της κεντημένο από τη γιαγιά πάντα στη τσεπούλα..1 δραχμή για χαρτζιλίκι δεμένη στην άκρη του..Για πρωινό ένα ζεστό σουσαμένιο κουλούρι από το κουλουρά στη Τσιμισκή μαζί με το γάλα που όταν δεν κοιτούσε η γιαγιά το ..έριχνε στο νεροχύτη.. Το σχολείο σχεδόν δίπλα..πήγαινε με το Δημητράκη  και την Όλγα και το μπαμπά τους τα γειτονόπουλα της χέρι χέρι πιασμένα.
 Έφθασε η ώρα..τα μάτια της στη πόρτα με λαχτάρα, η τσάντα σφιχτά στο χεράκι, το μάγουλο κόκκινο από τα φιλιά. Όταν έφθανε στο πεζοδρόμιο λίγο πριν φύγει αποχαιρετούσε τη γιαγιά της και τις θείες που κοιμήθηκαν εκεί εκείνη τη νύχτα για να χαρούν τη στιγμή..Της κουνούσαν το χέρι λες και έφευγε ταξίδι μακρινό και της φώναζαν: - Γιωργίτσα να προσέχεις..μη πέσεις..μη χτυπήσεις..

Αμέτρητα χρόνια μετά..Μόλις τελείωσα τη φυσιοθεραπεία μου φίλοι μου, είμαι μια χαρά, χθες είχα λίγο δύσκολη μέρα με το..τρέμουλο και πήρα φάρμακα δυστυχώς όμως..σήμερα ανέβηκα ξανά το πρώτο σκαλοπάτι με μεγαλύτερο βαρίδιο.Με βάλανε να κάνω τις ασκήσεις με τους νεαρούς Λύβιους τραυματισμένους από το πόλεμο..πως να τολμήσω να πω οτι δυσκολεύομαι...είδαν τα μάτια μου πολλά. Τώρα στο δωμάτιο ξεκουράζομαι με σας .Λίγο διάβασμα..Δεν σας είπα..χθες ζωγράφισα ένα πινακάκι με...ξυλομπογιές..είχα χρόνια να πιάσω κάτι τέτοιο.Δυσκολεύτηκα πολύ, έτρεμαν τα χέρια μου , έπεφτα κάτω τα χρώματα..τα κατάφερα.  Γιατί δεν σας το δείχνω; μα έγινε μάχη εδώ για το ποιός θα το πάρει..κέρδισε ο Αργύρης λόγω ..ταχύτητος!!

Ξανά ευχές στις μανούλες που στήνουν σήμερα χορό ελευθερίας..και να τις ευχηθώ να έχουν υπομονή με τα μικρά..ξέρω από τη κόρη μου πόσο δύσκολο είναι..Απλά να θυμούνται οτι μετά από πολλά πολλά χρόνια αυτά τα μικρά ..γιαγιάδες πια..θα θυμούνται όπως εγώ τη πρώτη μέρα του σχολείου.