Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Το πέρασμα μου στη Βέροια..

Στη  Βέροια ήμουν σήμερα για δυσάρεστο βέβαια λόγο μα δεν μπόρεσα να μη χαρώ τη παρουσία μου στη πόλη και να περπατήσω στα δρομάκια της έστω και αν μας υποδέχθηκε με υγρασία και ελαφριά συνεχή βροχή.
Ας τελειώσω όμως με τη μελαγχολική πλευρά του ταξιδιού μας..  στη Μητρόπολη, αποχαιρετισμός ενός φίλου..απίστευτο ακόμα πως μπορεί ένα τέτοιο άτομο τόσο φωτεινό και χαρούμενο να διαγραφεί σε τόσο σύντομο διάστημα από τη ζωή.. Όμως έφυγα από εκεί κρατώντας μέσα στη ψυχή μου τη φράση της φίλης μου και γυναίκας του όταν με αποχαιρετούσε ...." μα δεν θέλω να κλαις.. ο Μάκης δεν έφυγε μου είπε με χαμόγελο ..είναι δίπλα μου ζωντανός κάθε στιγμή... πεθαίνει κάποιος όταν τον ξεχνούν..όταν το τρίξιμο του κλειδιού στη πόρτα δεν σου θυμίζει τη παρουσία του.."
Δεν μπόρεσα να μην συμβαδίσει η σκέψη μου με τη βροχερή ατμόσφαιρα.. περπατήσαμε στα δρομάκια πηγαίνοντας στο μέρος που μας είχε τραπέζι προσπαθώντας να αλλάξω διάθεση..
Η Βέροια είναι ένα όμορφο μέρος , μια ολοζώντανη πόλη, έχω έρθει άπειρες φορές εδώ λόγω της συνεργασίας μας και ξέρω ότι είναι σίγουρα γεμάτη με πολλούς πίνακες μου στα σπίτι της.. τόσα χρόνια ...τόσοι πίνακες..τόσα κεραμικά δικά μας...
Μου έκανε εντύπωση η ταμπελίτσα όταν μπαίνεις στη πόλη! " Υπάρχει ασύρματο ίντερνετ σε όλο το κέντρο της Βέροιας" ... , τα γραφικά σπίτια που έχω χιλιοζωγραφίσει,  τα άπειρα μικρά παμπάλαια εκκλησάκια, οι γεμάτοι δρόμοι Κυριακή από νέους στις καφετέριες και τα μπαράκια..
Εκείνο που δεν μου άρεσε οι τόσο πολλοί άνθρωποι που ζητούσαν βοήθεια έξω απο τη πόρτα της εκκλησίας και ιδιαίτερα δύο νέοι που το έλεγαν ανοιχτά  ότι θέλουν λεφτά για...τη δόση τους..σοκαρίστηκα φίλοι μου!


Το Δημαρχείο εκεί δίπλα στη Μητρόπολη


Τα στενά δρομάκια που ήταν σαν..λαβύρινθος για μας που ψάχναμε το κέντρο " Παπαγάλο"


Πάντως τα περισσότερα από αυτά τα παλιά γραφικά σπίτια έχουν γίνει εστιατόρια και παμπ για ποτό..


Τέτοιες παλιές εκκλησίες παντού  εντοιχισμένες θαρρείς με τις πολυκατοικίες που τις έχουν και μέρος της αυλής τους όπως είδα μία..


Δεν έφαγα το φαγητό μου , σπάνια τρώω κρέας, τόλμησα και το πήρα σε αλουμινόχαρτο για κάποιο αδέσποτο και τάισα τα δύο σκυλάκια που είδα πηγαίνοντας για το αυτοκίνητο μας να κοιμούνται στα χόρτα κάτω από τη βροχή..


Φύγαμε προς την Έδεσσα μα ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος για τις βόλτες που μας αρέσουν.  Κάναμε ένα πέρασμα στο μπαξέ του κουνιάδου μου να πάρω ρόδια για ποτό και μία ακόμα κολοκύθα που την έβαλε στην άκρη για μένα πάλι.. (Νίκο μου σ' ευχαριστώ!) . Η βροχή απαλή μα χωρίς σταματημό, προνόησα και πήρα μαζί μου μποτάκια και μπουφάν αλλάζοντας τα " καλά " μου μέσα στο αμάξι... Η απόδειξη της βροχής; φανερή στη Κλώντη μου που δεν αφήνει τον άνδρα μου μόνο του ούτε στα χωράφια..


Ευτυχώς είχα ένα ξεχασμένο καλοκαιρινό πουκάμισο στο αυτοκίνητο να τη τυλίξω!!!!! 
Γυρίσαμε νωρίς και αν και ένα μήνυμα της κόρης μας στο κινητό μου μας καλούσε για βραδιά της οικογένειας όλης στο τζάκι της.. Ο αγώνας στο γειτονικό μας γήπεδο μας άλλαξε γνώμη.. χαμός.. παίρνανε τα αυτοκίνητα με δαγκάνες  η τροχαία.. οπότε.. παρκάραμε και... χουχουλιάζουμε... ( τον έβαλα να μου καθαρίσει τα ρόδια για το ποτό μου..ο γλυκούλης μου) .
Σε λίγο γιορτάζει ο Δημήτρης μου ..η σκέψη μου πάει στη φίλη μου στη Βέροια που αφουγκράζεται το κλειδί στη πόρτα και δεν..ακούγεται...μετά σκέπτομαι ότι  η ζωή μου θα σταματούσε χωρίς εκείνον δίπλα μου και ..τότε..κλείνω σαν με διακόπτη αυτή τη σκέψη ... Πίνω το καφέ που μου έκανε και του λέω ακόμα μια φορά .. έτσι.. ξαφνικά ..ότι τον αγαπώ!
Σας εύχομαι καλή εβδομάδα φίλοι μου...και πέστε κι εσείς αυτό το " σ' αγαπώ" χωρίς λόγο..  όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί θα πρέπει να λέγεται όταν κάποιος το ακούει ..

29 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Έχει πρόβολημα τοξικομανών η Βέροια;; Τι να πεις..
Και τα δυσάρεστα είναι μέσα στη ζωή! Να είμαστε καλά..

cook είπε...

λυπαμαι πολυ για τον φιλο σας αχτιδα μου...
η Βεροια ειναι πανεμορφη,πανε χρονια απο τοτε που πήγα,μα την κρατω στη σκεψη μου ως κατι ξεχωριστο

mia είπε...

Αχ βρε Αχτίδα μου ....χαίρομαι πραγματικά χαίρομαι και συγκινούμαι...σχέσεις ανθρώπων τόσο δύσκολο πράγμα....θες ο τρόπος σου...θες οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου τα έχεις καταφέρει...και σου αξίζει...μάζεψα ένα αδέσποτο γατάκι προχθές..είχε το ματάκι του χτυπημένο...άμα σου πω πως νοιώθω...με έχει ξετρελάνει το άτιμο....πάω μέ φωνάζει...φιλάκια...

Mani di fata είπε...

Παλι μας συγκινησες, ευαισθητη Ηλιαχτιδα!Αληθεια ποσα χρωσταει ο ενας στον αλλο...οσες κι οι σταλες της βροχης που συνοδευε τα βηματα σας.Και μαζευεται το νημα της κοινης ζωης κι αν δεν ακουγεται συχνα το ,δεν πειραζει,φθανει ενα βλεμμα ,ξερεις,οπως εκεινα τα πρωτα βλεμματα,που σου ελεγαν ΕΓΩ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Ανώνυμος είπε...

Υπεροχη η Βεροια την επισκεφτηκα τον Μαρτη οταν ηρθα Θεσσαλονικη...και μαλιστα η παλια μπαμπουτα (κατι τετοιο)με το ποταμακι και τα σπιτια τα παλια...Αχτιδουλλα θα τα πουμε...φιλουθκια απο την κυπρο.ΕΙΡΗΝΗ Κ

Mani di fata είπε...

δυο ΣΑΓΑΠΩ δεν τα εγραψε ο blogger

PiciFriki είπε...

Κρίμα που χάθηκε ο άνθρωπος. Κρίμα επίσης για τη φτώχεια μας

Maria Villioti είπε...

Τι κύκλους κάνει η ζωή! Μέχρι το προηγούμενο Σάββατο ήμουν στη Βέροια περνώντας λίγες μέρες φθινοπωρινών διακοπών. Σκεφτόμουν να σε ειδοποιήσω αν ερχόμασταν προς Θεσσαλονίκη για να σε γνωρίσω.Δεν μας βγήκε το πρόγραμμα και το Σάββατο φύγαμε εκτάκτως αξημέρωτα για να γυρίσουμε Αθήνα και να προλάβουμε να χαιρετήσουμε κι εμείς έναν πολύ δικό μας άνθρωπο που έφυγε πολύ νωρίς. Ταξιδέψαμε νύχτα μες στη βροχή 600χλμ με τον μικρούλη μας να κοιμάται σ'όλη τη διαδρομή και τελικά προλάβαμε. Στις μέρες που μείναμε είδαμε όλη τη γύρω περιοχή (Έδεσσα, Νάουσα,Αριδαία κλπ) και φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις και για τον τόπο και για τους ανθρώπους του. Ζείτε στον παράδεισο εσείς οι Βορειοελλαδίτες!Τα φιλιά μου και την αγάπη μου. Θα έρθουμε πάλι στα Βόρεια σίγουρα!

δημητρα λαγονησι είπε...

η αφηγηση σου υπεροχη και πολυ συγκινητικη.με συνεπηρε και με μελαγχωλησε.κριμα για τον φιλο σας.κριμα και για τα νεα παιδια.η κλωντη εγινε μουσκεμα βλεπω.στην βεροια δεν εχω παη,ελπιζω στο μελλον.καλο βραδυ,και πολλα φιλακια

anthivolon είπε...

Έχεις έναν μοναδικό τρόπο να με γεμίζεις συναισθήματα με τα λόγια σου!!! Και ναι σήμερα πάλι μου θύμισες τόσα!!!!!
Φιλάκια φιλενάδα

Ερωφίλη είπε...

Περιγράφεις με μοναδικό τρόπο γεγονότα και συναισθήματα.
Αν και για θλιβερό λόγο, μας ταξίδεψες για άλλη μια φορά σε μέρη άγνωστα σε μας.
Η φίλη σου έχει δίκιο στο ότι "πεθαίνει κάποιος μόνο όταν τον ξεχνούν".Εγώ τους δικούς μου δεν τους ξεχνώ μα μου λείπουν πολύ...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ.
ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΣΑΣ.
ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Ανώνυμος είπε...

@αχτίδα,όλο μελαγχολία μανούλα μου η μέρα αυτή .και εγώ έτσι νιώθω!καλό ταξίδι να έχει ο άνθρωπος..τι όμορφο και τρυφερό αυτό που σου είπε η γυναίκα του...να μου φιλήσεις τον νταντούλι μου και το κλωντούλι,και τον κο Νίκο.περιμένω συνταγή για τις ελιές μου!!!!!!!

PaintBox Magazine είπε...

Τόση ομορφιά και μελαγχολία. Οι καλές και οι κακές στιγμές μπερδεύονται παράξενα στη ζωή πολλές φορές. Εύχομαι να είστε καλά...

Magdalene B. είπε...

έτσι πρέπει να δείχνουμε την αγάπη κάθε στιγμή!κάποια φορά είχα διαβάσει κάπου , ότι πρέπει πάντα να επιδιώκεις να αγγίζεις αυτόν που αγαπάς!ακόμη και οι καυγάδες έτσι έχουν μικρότερη ένταση!
τα συλλυπητήρια μου, για το φίλο σας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, δεν ξέρω φίλε μου..σοκαρίστηκα όπως σου είπα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ cook φίλη μου γνωριζόμασταν σχεδόν 30 χρόνια..τώρα συναργάζομαι με το γιο του γιατί είχε βγει στη σύνταξη μα βγαίναμε παρέα όποτε πηγαίναμε εκεί..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ mia φίλη μου σε νοιώθω..κι εγώ θα το έπαιρνα..δεν αντέχω να βλέπω ζωάκια πληγωμένα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Mani di fata, πολλές φορές και μία απλή κινηση αρκεί..όταν οδηγεί και απλώνει το χέρι απο το λεβιέ και φιλά το δικό μου..δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εκείνο..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΕΙΡΗΝΗ Κ, είναι ομορφο μέρος..

fantaizi είπε...

ΑΧ ΑΧΤΙΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ.ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ.ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!

Fanypap είπε...

Αχτίδα μου, σοφή η τελευταία σου κουβέντα!Πρέπει να το λέμε... φιλάκια πολλά!

stalamatia είπε...

Γράφε κάθε μέρα Αχτίδα χωρίς να το ξέρεις μας αφήνεις μηνύματα και δύναμη που μπορεί καμιά φορά να ξεχνάμαι ότι την έχουμε.Φιλούθκια!

Ελευθερία είπε...

είναι κρίμα και άδικο να φεύγουν νέοι άνθρωποι... η φίλη σου έχει δίκιο... πεθαίνουν μόνο αν τους ξεχάσουμε... και όταν αυτός ο άνθρωπος έχει σημαδέψει τη ζωή μας, την έχει γεμίσει με αγάπη, δεν πεθαίνει ποτέ...
φιλιά γλυκά...

ειρήνη χειροποιήματα είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο Αχτίδα!! Αυτό το "σ' αγαπώ" δεν πρέπει να ξεχνάμε να το λέμε σε όσους πραγματικά αγαπάμε... Σε συντρόφους, συγγενείς και αγαπημένους φίλους... Γιατί κάποια πράγματα στη ζωή δεν είναι ποτέ δεδομένα!! Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας...

Πόπη είπε...

Αν δεν το πούμε το "σ'αγαπώ" Αχτίδα μου, τώρα που μπορούμε και έχουμε γύρω μας αυτούς που αγαπάμε, και το αφήσουμε για μετά............ μετά μπορεί να μην προλάβουμε να το πούμε.

Να είναι αναπαυμένη η ψυχή του φίλου σας.......

Να είσαι καλά και εσύ που έχεις πάντα ένα καλό λόγο για όλους και για όλα... φιλάκια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΈΝΑ ΑΓΑΠΩ..ΜΑΖΕΜΈΝΟ ΣΕ ΟΛΕΣ..ΕΧΩ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

Ανώνυμος είπε...

Η ΒΕΡΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΟ ΟΠΩΣ ΠΟΛΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΦΕ ΚΑΦΑΙΤΕΡΙΕΣ BAR ΚΕΝΤΡΑ ΔΙΑΣΧΕΔΑΣΗΣ GOODIS ΜΟΥΣΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ........

Ανώνυμος είπε...

Η ΒΕΡΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΟ ΟΠΩΣ ΠΟΛΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΦΕ ΚΑΦΑΙΤΕΡΙΕΣ BAR ΚΕΝΤΡΑ ΔΙΑΣΧΕΔΑΣΗΣ GOODIS ΜΟΥΣΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ........