Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Είμαι εδώ , όπως πάντα...όρθια με χαμόγελο και πολύ δύναμη να αντιμετωπίσω ότι έρθει!


Ο χρόνος και οι καθημερινές φροντίδες στην υπόλοιπη οικογένεια είναι ο καλύτερος σύντροφος για να εξομαλύνει τις καταστάσεις.
Είμαι καλύτερα φίλοι μου, το προσωπικό μου πρόβλημα με το τρόπο που εγώ πάντα έχω το ξεπέρασα πάλι και απλά προσπαθώ να δω τις καταστάσεις που θα έρθουν από τώρα με πιο ήρεμο μάτι. Ξέρω ότι έχασα για λίγο το θάρρος μου ... απαράδεκτο για μένα που το ποτήρι μου το βλέπω πάντα μισογεμάτο... 
Η μητέρα μου σήμερα ήταν σχετικά καλύτερα, όχι βέβαια θαύματα μα τουλάχιστον αναγνώρισε και εμένα και την Ειρήνη. Χθες η αλήθεια ήταν ότι το άδειο δωμάτιο της μου προκάλεσε πόνο και πολλές τύψεις γιατί κάποιες  φορές μέσα μου βαρυγκώμησα όταν έπρεπε να κάνω κάποιες καθημερινές ή έκτακτες φροντίδες. Ανθρώπινη θα μου πείτε  αυτή η ενοχή μου μετά πάλι ένοιωσα ότι έκανα αυτά τα 11 χρόνια το καθήκον μου απέναντι της με αγάπη και περισσή φροντίδα.
Σήμερα την έβλεπα με το οξυγόνο να κοιμάται και ένοιωσα ότι θα ήθελα να ήταν δίπλα μου όπως την  ήθελε η καρδιά και οι αναμνήσεις μου. Δυνατή, νέα, χαμογελαστή με τη λευκή της ποδιά πίσω από το γραφείο στο ιατρείο της... Αυτό που έβλεπα μπροστά μου ήταν αυτό που δεν θέλει η καρδιά μου να παραδεχθεί.... ότι η ...μαμά μου μεγάλωσε τόσο που δεν θα ξαναγίνει ποτέ η εικόνα που έχω στη μνήμη μου κι εγώ...δεν θα ξαναγίνω το παιδάκι με τα πλεξουδάκια που την κοίταζα σαν μικρό Θεό μου. Σκληρός ο χρόνος... ο φόβος της στιγμής του αποχαιρετισμού που ίσως έρχεται ακόμα σκληρότερος...
Στο σπίτι γυρίζοντας με περίμενε η ...συνέχεια της ζωής.. Η Ιωάννα φτιάχνουν ανακαίνιση στο μπάνιο τους και ήρθαν να μείνουν για λίγες μέρες στο σπίτι μας. Μπαίνοντας αντίκρισα εκείνη τη γλυκιά αναστάτωση ενός σπιτιού με παιδιά.. κρεβατάκια, περπατούρες, φωνούλες, ρούχα διάσπαρτα.... Μέσα σε όλα αυτά οι προσκλήσεις για τη βάπτιση , τούλια, κορδέλες.. η συνέχεια της ζωής που σας έλεγα... Έβαλα τη ποδιά μου και άρχισα να συμμαζεύω, να ετοιμάζω το βραδινό για το παππού, να πλένω πιάτα, έκανα τα γεμιστά μου, πήρα αγκαλιά το μωρό που έβαλε εμβόλιο και ήταν λίγο ανήσυχο.... 
Τώρα πια βραδάκι..ένοιωσα την ανάγκη να έρθω κοντά σας... γύρω μου ακόμα η ζωή συνεχίζεται... το μωρό κλαίει, η Ιωάννα το κοιμίζει, ο Αλέξης μιλά με τον Δημήτρη, ο Παππούς τον " πήρε " μπροστά στη τηλεόραση. 
Μα εγώ είναι σαν να μην τους ακούω , απλά τους είπα ότι θέλω να μείνω λίγο με τους φίλους μου και τους ζήτησα να σεβαστούν την επιθυμία μου να κάνω κάτι που με ευχαριστεί ...που το έχω ανάγκη... 
Σας ευχαριστώ ακόμα μια φορά που είστε τόσο κοντά μου όταν σας χρειάζομαι γιατί κι εγώ νομίζω ότι αυτά τα 3 χρόνια  είμαι κοντά σας όταν  με χρειάζεστε....

39 σχόλια:

ΑΓΓΕΛΙΚΗ είπε...

Καλησπέρα και περαστικά. Τελικά οι μικρές καθημερινές στιγμές της ζωής μας κάνουν να νιώθουμε σιγουριά και ασφάλεια . Εύχομαι αυτή η σιγουριά κι η ασφάλεια που νιώθεις στο σπιτικό σου να διατηρηθεί για πολλά πολλά χρόνια

...irida... είπε...

Γεια σου Καλη μου!!!Αντε ...καλη Δυναμη!!!!και σε περιμενει...πολυ δουλεια....με τα...τουλια και τις κορδελες...η ..βαφτιση....ειναι κοντα...για το μικρο ...αγγελουδι σου...μην μας ...ξεχασεις...ομως...περιμενουμε...φωτο.....ετσι...γα να ζηλεψουμε...λιγο...χι χι.{μεχρι να ερθει και η σειρα μας..και ελπιζω...πολυ γρηγορα....}αλλα ...και να χαρουμε...Μαζι σου,........

Ανώνυμος είπε...

mpravo axtida... :) kanonika tha egrafa "kyria axtida" alla den mou vgainei :) den eimai toso mikri pia alloste.. 26... xarika toso ma kai sygkinithika me ayti tin anartisi... pou o xronos me fovizei kai pou tora poy eimaste oloi kala den exo xrono na eimai konta stous dikous mou pou tous xrostao o,ti exo kanei os tora, na pername anemelo kai omorfo xrono mazi... kai pou otan isos exo xrono na min einai etsi ta pragmata...
gia ayto... eseis mi stenoxorieste gia tipota... exete toses anamniseis apo toys anthropous pou agapate :)

Evie είπε...

Δεν αμφιβάλλω ότι θέλουμε η δεν θέλουμε η ζωή συνεχίζεται κι έτσι θα πρέπει. Τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι γερνούν αλλά το μυαλό μένει νέο, εκεί χωμένο στις αναμνήσεις που νοσταλγούμε.

Εύχομαι η αγαπημένη σου μαμά να έρθει σπίτι σύντομα!!!

Κι οι τύψεις είναι νορμάλ κι έρχονται μετά το σοκ κι ας είσαι η καλλίτερη κόρη σε όλο τον κόσμο.
Δυστυχώς αυτά τα αισθήματα είναι αναπόφευκτα, ειναι ο τρόπος της επούλωσης του πονου μας. Κρατήσου δυνατή οσο μπορεις και μην ξεχνάς τα φάρμακα σου καλή μου φίλη. Περαστικα!!!

Hfaistiwnas είπε...

Εμείς εδώ θα είμαστε, γυρίσαμε και από διακοπές και θα πάρει καιρό ξανά για την επόμενη αποχή μας!
Όλα καλά λοιπόν! Να προσέχετε!!!
Καλημέρα!

meril είπε...

Kαλημέρα!
πολλές δουλειές βλέπω....
αυτό καλό είναι
άντε μην ενοχλώ
να κάμω κι εγώ τα γεμιστά μου....

τα ξαναλέμε....

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ μου σ' ευχαριστώ που με θυμάσαι.Λυπάμαι που δεν θα φορέσω στο γάμο που θα πήγαινα στη Κρήτη την υπέροχη εσάρπα σου με το ασορτί μου φόρεμα! Είδες; έχω ακόμα τη φιλαρέσκεια να είμαι όμορφη !

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ irida μου πράγματι με περιμένει πολύ δουλειά.. όμορφες στιγμές...δύσκολες στιγμές..θα τα καταφέρω γιατί έχω γύρω μου ανθρώπους που με βοηθούν και με αγαπούνε.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος, να θυμάσαι καλή μου φίλη οτι οι αναμνήσεις μας είναι ο πλούτος που πραγματικά έχουμε. Αυτό που το παίρνουμε μαζί μας ακόμα και με το θάνατο μας μόνο για μας.Αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει.Φρόντισε να μαζέψεις μέσα σου αυτό το θησαυρό, εμπειρίες..καλές ή κακές..δεν έχει σημασία ..αρκεί να έχεις απο αυτές μέσα σου.Καλημέρα και σ' ευχαριστώ που με επισκέπτεσαι.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Evie μου σ' ευχαριστώ για τα λόγια παρηγοριάς στην ανθρώπινη στιγμή των ενοχών μου.Νομίζω οτι έκανα και θα κάνω αυτό που πρέπει στη ζωή μου. Οσο για τα φάρμακα; τι να σου πω..όσο τα ...μισώ λες και με κυνηγάνε αυτό το καιρό..μου ήρθαν όλα μαζεμένα..η Παρκινσον, η αθρίτιδα, οι πόνοι, η Οστεοπόρωση που μου χτύπησε τη πόρτα, σκονάκια, χάπια που μασάμε, έχω χάσει το ..λογαριασμό μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, καλημέρα φίλε μου, καλώς ήρθες ..εγώ σου εύχομαι κανένα ..Λοτο για να ξαναφύγεις!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ meril, κι εσύ γεμιστά; εγώ τα έφτιαξα χθες το βράδυ και τα έχω έτοιμα για το μεσημέρι γιατί φεύγω για το νοσοκομείο.Άντε ..καλή μας μέρα!

b|a|s|n\i/a είπε...

τις στιγμές της αδυναμίας και του φόβου μην τις φοβάσαι. να τους χαμογελάς. έτσι είναι η ζωή. ήταν. και θα είναι πάντα. με ένα χαμόγελο αληθινό. εδώ είμαστε. εδώ θα είμαστε. όλοι κοντά σε όλους.
πολύ σου καλημέρα. φιλιά πολλά!

BUTTERFLY είπε...

Ειναι πολυ δυσκολες αυτες οι στιγμες Αχτιδουλα μου...
Ομως, οπως λες κι εσυ, γυρω η ζωη συνεχιζεται. Αν φυγει η μητερα σου, ο αποχωρισμος μητερας-παιδιου ειναι παντα οδυνηρος, μα ευτυχως τα πραγματα θα εχουν γινει με τη σωστη σειρα. Εζησε, δημιουργησε, ειδε παιδια και εγγονια να μεγαλωνουν, να δημιουργουν κι αυτα με τη σειρα τους, ειδε ακομα και δισεγγονα. Ολοι θα πεθανουμε καποτε κι ειναι ευλογια να συμβει αυτο σωστα, οταν ερθει το πληρωμα του χρονου κι οχι αναποδα (πχ παιδι πριν το γονιο κ.ο.κ.). Φυσικα, θα μου πεις, τα ξερεις ολα αυτα, γιατι στα λεω...Ισως γιατι ειναι σκεψεις δικες μου για να συνειδητοποιησω κι εγω οτι και οι δικοι μου γονεις μεγαλωνουν και δεν θα ειναι διπλα μου για παντα.
Ομως, εχεις να θυμασαι οτι σε αυτη τη δοκιμασια σταθηκες διπλα της. Κι η ιδια αυτο το ξερει πολυ καλα!
Μη στεναχωριεσαι για τις στιγμες αδυναμιας, ειναι απολυτα ανθρωπινες, δεν θα ησουν η γλυκια, ευαισθητη Αχτιδα, η κα Γεωργια με την ανοικτη αγκαλια, αν δεν ειχες κι εσυ την ευαλωτη πλευρα σου. Μονο ενας ευαλωτος ανθρωπος μπορει να κατανοει τοσο τα τρωτα σημεια των αλλων...
Φλυαρησα πολυ, πρωι πρωι...
Καλη μερα σου ευχομαι με οση δυναμη και αισιοδοξια σου χρειαζεται!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ b|a|s|n\i/a , καλέ μου φίλε σ'ευχαριστώ, όπως λες ανθρώπινη η αδυναμία μου..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ BUTTERFLY, γλυκό μου κορίτσι, έχεις δίκιο σε όλα δεν φλυαρείς .Είσαι μικρή ακόμα και αυτά είναι μακρινά για σένα όμως χωρίς αποφυγή.Σας ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση και τα καλά σας λόγια.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο κορίτσι μου έτσι σε θέλουμε δυνατή! Το φως της Αχτιδούλας μας καταφέρνει να περάσει μέσα από τα συννεφάκια.
Χαίρομαι που σήμερα όλα πάνε καλύτερα. Κουράγιο, μπόρα είναι, θα περάσει.
Το ξέρεις ότι όλοι σ’ αγαπάμε και είμαστε κοντά σου. Φιλιά στην Ιωάννα σου. Είναι αξιολάτρευτη αλλά… το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, έτσι δεν είναι;
Νιόβη

Λάγια είπε...

Αχτιδούλα μου εύχομαι να πάνε όλα καλά με τη μανούλα σου. Η ζωή συνεχίζεται χωρίς να μας ρωτάει τι μας αρέσει και τι όχι, είτε είμαστε θεατές είτε πρωταγωνιστές. Δυνατή σου εύχομαι να βγεις απ΄όλες τις δοκιμασίες και να παίρνεις δύναμη από τα αγγελούδια που σου "ανακατεύουν" το σπίτι!!! Η σκέψη μου μαζί σου.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Αχτίδα μου,
Απ' ό,τι διαβάζω είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα, και θα γίνουν ακόμα καλύτερα, άλλωστε έχεις τόσους υπέροχους ανθρώπους γύρω σου να σε στηρίζουν. Κάποιες καταστάσεις μας κάνουν, προς στιγμή, να χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, να αισθανόμαστε ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε την όποια κατάσταση, είναι για λίγο όμως, γιατί όπως λες κι εσύ με χαμόγελο και πολύ δύναμη αντιμετωπίζουμε ό,τι έρθει.
Πολλά χαμόγελα λοιπόν και δύναμη..
Χριστίνα από Κατερίνη

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Νιόβη μου γύρισες; θα χαρώ πολύ να έρθεις στη βάπτιση του εγγονού μου , θα σου στείλω με ...μέιλ πρόσκληση!!!Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια , δύσκολες καταστάσεις μα στη ζωή.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Λάγια μου σ' ευχαριστώ, τώρα μένω σπίτι όταν δεβ πάω νοσοκομείο και κάνω χρέη ..γιαγιάς!Μόλις κοίμησα το μωρό!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Χριστίνα από Κατερίνη, είναι καλύθτερα μα όχι όπως πρέπει.Πρέπει να αντιμετωπίσω τη κατάσταση στο σπίτι μόλις γυρίσει και ψάχνω να βρω λύση προσιτή και ιδανική ιατρικά απο κάθε πλευρά.

stella είπε...

ο χρονος περναει αχτιδα αλλα σημασια εχει να ειναι γεματος απο στιγμες και νομιζω πως εισαι γεματη απο ζωη,
ελπιζω να περασει συντομα και αυτο ,να πας διακοπουλες και ολα να συνεχισουν ηρεμα οπως παντα

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ stella μου δεν θα πάω διακοπές..άκύρωσα τα εισητήρια, δεν ξέρω τι θα γίνει και να επιστρέψει σπίτι δεν μπορεί κανείς εκτός απο ειδικευμένο προσωπικό να την φροντίσει..θα δούμε τι θα γίνει..Εγώ του χρόνου πια ..

Irini είπε...

Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις έχε δύναμη και κράτα αυτό το όμορφο χαμόγελο που έχεις.Εύχομαι ολόψυχα περαστικά στη μαμά σου και ότι χρειαστείς εδώ είμαστε εμείς.
Πολλά πολλά φιλιά!!

anthivolon είπε...

Έτσι ακριβώς είναι Αχτιδούλα μου....η ζωή συνεχίζεται και εμείς δεν πρέπει να στεκόμαστε σε στιγμές της......παίρνουμε δύναμη και ορμάμε στον αγώνα.....διαφορετικά δε γίνεται!!! Χαίρομαι που βλέπεις τη κατάσταση θετικά και με δύναμη!!
Με όλη μου τη ψυχή σου εύχομαι να έχεις δύναμη πάντα!!
Μια μεγάλη αγκαλιά!!

Πόπη είπε...

Α!!! τι ωραία! ανάσα ανακούφισης...

Τέλος καλό, όλα καλά!!!

Φιλάκια, καλό απόγευμα!!!

Guardian Angel είπε...

Ήμουν σίγουρη ότι θα αποκτούσες πάλι την χαμένη (για λίγο) ελπίδα σου. Σε ξέρω ελάχιστο και μόνο από τα γραπτά σου αλλά αυτό που αποπνέεις είναι δύναμη και ελπίδα!
Όλα θα πάνε καλά κι ακόμα καλύτερα.
Πολλά φιλιά!!!

Μαγια είπε...

Και τα καλά και τα κακά είναι μέσα στη ζωή. Μερικές φορές ξεχνάμε ότι και τα δύο μας τα στέλνει Εκείνος, και του ρίχνουμε ευθύνες μόνο για τα κακά. Οι μικρές καθημερινές απολαύσεις είναι όντως μικρές αλλά υπάρχουν...αρκεί να τις "δούμε"!
Φιλια

Μαρια είπε...

Αχτιδα ειμαι χαρουμενη γιατι εισαι καλα ...και ευχομαι και για την μητερα σου οτι καλυτερο...
Το καλυτερο φαρμακο ειναι η δουλεια ...Περιμενουμε την ημερα της βαπτισης...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αχτιδούλα μου γλυκιά, πολύ λυπήθηκα με την περιπέτεια της υγείας σου αλλά και της μητέρας σου. Περισσότερο όμως χαίρομαι που είσαι εδώ και μας δίνεις κουράγιο.

Δε θέλω να επηρεάζει της μαμάς σου η κατάσταση τις χαρές με το μωρό σας.
Μάνα σου είναι βέβαια και πάντα η αγάπη της θα γλυκαίνει τη ζωή σου.

Εγώ σαν σήμερα την έχασα και ήταν μόνο 67

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ irini, μόλις γύρισα απο το νοσοκομείο και είναι καλύτερα απο χθες.Όλα καλά , χαίρομαι.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ anthivolon, φιληνάδα μου σ' ευχαριστώ , μόλιε γύρισα και είναι καλύτερα, όλα θα πάνε καλά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Πόπη μου σ' ευχαριστώ , είμαι καλύτερα.

@ Guardian Angel , τα έχω όλα αυτά κορίτσι μου, έχω ελπίδα και δύναμη για τα δύσκολα , έχω όμως και την ανθρώπινη αδυναμία να χάνω για λίγο έστω το χαμόγελο μου.

@ Μαρια μου σας περιμένω όσες θέλετε, θα βάλω τη πρόσκληση!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ , λυπάμαι καλή μου , ευτυχώς σήμερα που την είδα είναι καλύτερα απο χθες, μου μίλησε και καταλάβαινε.

@ Μαγια μου ποτέ δεν έριξα τις ευθήνες στο Θεό όλα είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής, υπάρχουν τόσα χειρότερα γύρω μας.

Ανώνυμος είπε...

ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΑΧΤΙΔΟΥΛΑ ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ!ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΣ ΕΣΥ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ!ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!SARA KAY!

anemona είπε...

Καλημέρα αχτίδα μου…
αυτά τα συναισθήματα και τον πόνο σου τον καταλαβαίνω… (απόλυτα!!!!!!)
Μίλησες μέσα στην ψυχή μου με αυτήν την ανάρτηση…
Δυνατή…
αληθινή..
ανθρώπινη ….

υσ:Να ξέρες πόσο πόνο νοιώθω.. άδεια δωμάτια άδεια ζωή..

Margo είπε...

Αχτίδα μου στην αρχή ανησύχησα διαβάζοντας το προηγούμενο post και τώρα κλαίω σαν μικρό παιδί. Είσαι σπουδαία γυναίκα, κόρη, σύζυγος, μητέρα, φίλη! Όλη η δύναμη και η θετική στάση που κρύβεις μέσα σου θα γίνει το όπλο που θα κρατήσει μακριά όλα τα άσχημα. Κοντά σου κι εμείς για συντροφιά έστω και διαδικτυακή.
Να σαι καλά!!!!!!!!!

mahler76 είπε...

αχτίδα μου ελπίζω μέρα με την ημέρα τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. Καλή δύναμη εύχομαι και μην νιώθεις τύψεις, την αγαπάς κι αυτό φαίνεται από τα όσα γράφεις. Καλό σου βράδυ.