Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021

Η δική μου .. σε καμβά Καραντίνα !

 Όλο αυτό το καιρό το ξέρετε καλά πως δεν ζωγράφιζα, μου έλειπε η διάθεση, η δυνατότητα λόγω των χεριών μου που η Πάρκινσον τους στέρησε κάθε ευλυγισία μα να που η φίλη με το προσβλητικό και γεμάτο κακία σχόλιο τελικά μου έκανε καλό και ίσως την ενοχλήσω αν της πω: -  Ευχαριστώ, έβγαλα στο καμβά όλη το συναίσθημα  και την ανάγκη να "κολυμπήσω" σε δικά μου νερά. Έμπνευση ο covit, η καραντίνα, η απομόνωση, η μοναξιά , η οργή  της καταπίεσης ότι μπορεί να με κάνει να ξεπεράσω τη σκέψη πως το να μη ζωγραφίζω είναι τρόπος  εσωτερικής αντίδρασης κάτι σαν άδικη απεργεία δική μου.

Βέβαια προσπάθησα να προσαρμόσω όλα τα μείον μου με το δικό μου τρόπο μα όταν τελείωσα το βάπτισα :" COVIT ψυχής" γιατί κόλλησαν, πέθαναν, υπέφεραν  πολλοί  όμως.. η ψυχές όλων των ανθρώπων σε κάθε γωνιά της γης αρρώστησαν και υπέφεραν περισσότερο και ακόμα υποφέρουν από το: Μέχρι πότε....

Ζωγραφική με.. δάκτυλα, είναι κάτι που το κάνω συχνά και με οδηγεί σε παιδιάστικες μου εποχές τότε που ζωγράφιζα ακόμα και στους τοίχους!!!!




Ο άνδρας μου βέβαια "έφριξε" γιατί θέλει να ζωγραφίζω το.. μήλο μήλο όπως λέει και πάντα συγχιζόταν όταν πουλούσα έργα σε πιο αφαιρετική μοντέρνα έκφραση μορφής. Έχω όμως ζωγραφίσει στο εργαστήρι μου την εποχή που έδινα χονδρική σε νησιά τόση.. θάλασσα και τόσα τοπία..........



 

Πέρασα μηνύματα , όλα όσα με έπνιγαν όσα δεν έλεγα , ένοιωθα σαν υποταγή στο κατεστημένο, στην εντολή άνωθεν , στο φόβο μου μη κολλήσω, μη μεταφέρω ιό . Σαν όλους θέλω να επιζήσω σ' αυτή την μαύρη περίοδο που αν με βρει ζωντανή όταν περάσει και γίνει ανάμνηση  θα μπορώ να λέω! ...την έζησα κι αυτήν, είμαι στην ..μεταcovit εποχή!!!

Ναι ..κάγκελα βλέπετε.. σε κάγκελα ήμαστε.. αόρατα μα.. κάγκελα... Τα φύλλα χρυσού και μπρούτζου σημαίνουν την χρυσή σε πολλούς φυλακή μας, μέσα.. τα έχουμε όλα.. εκτός από την ελευθερία να βγούμε από αυτήν χωρίς το ..SMS ( το μίσησα)





Λέξεις που αισθανόμαστε, μοναξιά, aγκαλιά, μου λείπεις, φόβος, covit, μοναξιά, απραξία, άγχος, κατάθλιψη, απομόνωση, sms 1, 2, 3, 4, 6...






Πάντως υποσχέθηκα στον άνδρα μου ένα ..τοπίο θαλασσινό από αυτά που του αρέσουν  να ζωγραφίσω .. έτσι για να του κάνω το χατίρι οπότε.. περιμένω άλλο ένα σχόλιο από την.. λατρεία για να φορτσάρω .

                    Αχτιδένια φιλάκια

15 σχόλια:

Λήμνος είπε...

Μπράβο, Αχτίδα!!!!

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστικό αχτίδα μου...
Αν ήταν μυθιστόρημα αυτή η κατάσταση αυτό θα πρέπει να ήταν το εξώφυλλο του...
Φιλιά Μαρίνα

Αννίκα είπε...

Λέει λοιπόν ο Νίτσε: "Θα υπάρχουν πάντα βράχοι στο δρόμο μπροστά μας. Το αν θα είναι εμπόδια ή βάθρα για να πάμε ψηλότερα εξαρτάται από το πως θα τους χρησιμοποιήσουμε εμείς"
Κι εσύ Γεωργία μου τους χρησιμοποίησες με τον καλύτερο τρόπο. Φοβερή έμπνευση! Συγχαρητήρια!
Καλό ξημέρωμα!

υ/σ Θα συμφωνήσω για το εξώφυλλο λογοτεχνικού βιβλίου με θέμα τον Covid!

Χελώνα είπε...

Αυτή είναι η Αχτίδα που ξέρουμε. Συγχαρητήρια για το έργο σου, είναι φανταστικό! Θα μείνει στην ιστορία να θυμίζει αυτή την τόσο περίεργη εποχή.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή μου κυρία το έργο σας είναι φανταστικό και έρεσε πάρα πολύ στο σύζυγο μου. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν μπορώ να το αγοράσω, το θεωρώ χαρακτηριστικό των όσων ζούμε. Θα σας στείλω μέιλ να ρωτήσω για την τιμή. Είμαι η Κυριακή Κ. Θα σας στείλω μέιλ.

Giannis Pit. είπε...

Λοιπόν, μου αρέσει πάρα πολύ Γεωργία μου. Ειδικά αν το δεις σε πλάνο συνόλου από μακριά είναι υπέροχο. Αλλά και τα κοντινά πλάνα δείχνουν το μέγεθος και τη λεπτομέρεια της δουλειάς σου. Μπράβο Γεωργία μου. Νομίζω η αφαιρετική αυτή τέχνη που διάλεξες να το αναπαραστήσεις, του ταιριάζει καλύτερα καθώς αντανακλά και τη σύγχυση και το θολό της εποχής και των καταστάσεων.
Μπράβο κορίτσι μου που ξεπέρασες τις δυσκολίες που σε κυνηγάνε.
Πιστεύουμε σε σένα και το δείχνεις.
Καλησπέρα Γεωργία μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@Κυριακή Κ. Φίλη μου σας ευχαριστώ πολύ , μου κάνετε τιμή με το σχόλιο σας, όμως δεν το πουλάω γιατί θα μας θυμίζει αυτή τη περίοδο που περάσαμε. Τελικά ο άνδρας μου (χα! Χα!) ενθουσιάστηκε και θα το κορνιζάρει. Ευχαριστώ και πάλι!

Ανώνυμος είπε...

Φοβερή έμπνευση και εκτέλεση! Συγχαρητήρια! Είναι σπουδαίο να μπορείς να εκφράζεσαι! Αλλά σ αυτό το έργο δεν βγήκαν μόνο τα δικά σου συναισθήματα, βγήκαν και όλης της οικουμένης!!!
Σε "παρακολουθώ" για τουλάχιστον εννέα χρόνια και κάθε φορά περιμένω πως και πως για τη νέα σου ανάρτηση. Μου αρέσει πολύ η τέχνη σου, ο τρόπος που γράφεις, η αισιοδοξία και το ροζ συννεφάκι σου, η θαλπωρή που εκπέμπει η οικογένειά σου, αλλά και οι σχέσεις σου με τους αναγνώστες σου. Σε νιώθω φίλη μου κι ας μην γνωριζόμαστε. Μάλιστα όταν η κόρη σου είχε το καφέ, σκεφτόμουν να έρθω Θεσσαλονίκη, μόνο και μόνο για να σε γνωρίσω! Μετά συνέβησαν διάφορα... Σου έχω στείλει μερικές φορές μηνύματα. Κάποιες από αυτές βρισκόμουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση λόγω του σοβαρού προβλήματος υγείας του μεγάλου μου γιού, και πίστεψέ με, οι απαντήσεις σου μου γλύκαναν την ψυχή... Σ ευχαριστώ
Δεν μπορώ να φανταστώ για ποιόν λόγο κάποιος να σου γράψει μήνυμα για να σε στενοχωρησει τόσο πολύ...
Εσύ όμως είσαι τόσο φωτεινό πλάσμα, που ακόμα και αυτό το άσχημο (μήνυμα), το μετέτρεψες σε ένα υπέροχο έργο που θα μπορούσε να καταδείξει την ζοφερή κατάσταση που ζούμε στις μελλοντικές γενιές.
Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να μας μοιράζεις τη γλύκα σου, έστω και από μακρυά! Βάσω Άργος

χρυσάνθη είπε...

Εμπνευσμένο έργο Αχτίδα μου! Η αφαιρετική απεικόνιση του θέματος ταιριάζει απόλυτα με όσα βιώνουμε εξ αιτίας αυτού του ιού , που μόνο φόβο,αβεβαιότητα και ψυχοσωματικά προβλήματα δημιούργησε στην κοινωνία μας.Φλάκια αχτιδένια μου

ANNA FLO είπε...

Μου αρέσει. Μου αρέσει πολύ αυτός ο τρόπος ζωγραφικής όσων ζούμε.Ναι τα μηνύματα πολλά καιμόνο με την αφαιρετική ζωγραφική νομίζω μπορούσε να αποδοθεί τόσο σωστά αυτό που ζούμε.
Βέβαια δεν αποπνέει αισιοδοξία, αλλά κραυγή. Και αυτή η κραυγή του καθένα μας αποτυπώνεται τέλεια
Μπράβο σου...
Καλή συνέχεια Γεωργία μου

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αγαπη μου, συγχαρητηρια
ειναι τελειο

Άιναφετς είπε...

Και να Γεωργία μου, που οι μάσκες μπορούν να εμπνεύσουν και να φτιαχτούν πίνακες ζωγραφικής!

Εύχομαι να συνεχίσεις να δημιουργείς ακόμα και όταν πετάξουμε τα "φίμωτρα" και τότε είμαι σίγουρη πως οι πίνακες σου, θα δείχνουν μόνο την ομορφιά!

Φιλάκια πολλά και πάνω απ΄όλα ανοιξιάτικα!

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Αυτό το έργο, σίγουρα δεν πρέπει να το αποχωριστείς ποτέ Γεωργία μου.
Απέδωσες τη σημερινή κατάσταση νε μοναδικό τρόπο.
Να είσαι καλά και να ζωγραφίσεις και την ελευθερία μας.
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Αφού έκανα την βόλτα μου φιλενάδα και στις προηγούμενες σου αναρτήσεις να δώ τι έχω χάσει με εκπληξη είδα ότι υπηρξε ενα άσχημο γεγονός με σχόλιο...αλλά ναι αυτή είναι η φίλη που ξέρω και χαίρομαι πολύ αχτίδα μου που ήταν αιτία αυτό ακριβώς για να σε εμπνεύσει να ζωγραφίσεις αυτόν το συγκεκριμένο πίνακα, που απεικονίζει την εποχή αυτή και τα συναισθήματα που νιώθουμε όλοι μας.
Όμως είδες; που ένα δυσάρεστο γεγονός σε έκανε να δημιουργήσεις και να βάλεις επανω σε ένα καμβά όχι μόνο τα δικά σου συναισθήματα μα όλων μας!! ο πίνακας είναι πανέμορφος στην σύλληψη του!!
Συνέχισε να είσαι ο εαυτό σου και να μην αφήνεις κανένα να σου το χαλάσει αυτό!!
Φρόντισε να είσαστε καλά καλο σου ξημερωμα θα τα πούμε φιλιααα!!🤗 ❤

labrini είπε...

Πάντα μέσα από το σκοτάδι προβάλει το φως!κι αυτό συνέχεια σε σένα Αχτίδα μου,τέλεια η δουλειά σου,κατάθεση ψυχής θα πω,σε παρακολουθώ 10 χρόνια και παίρνω δύναμη από εσένα,πάντα να είσαι καλά να δημιουργείς και να χαίρεσαι την οικογένεια σου.